Iran -Isfahan 2

Fraaie gebouwen en kilometers maken. Slecht kan ook goed zijn!Een "overval"  met goede afloop. Heel goed eten, met amusement.

Het ontbijt compenseert meer dan voldoende voor de afgelopen week, hier hebben we niets te klagen-;). We gaan op pad. De stadsplattegrond van de Tourist Information laat ca 20 gebouwen zien (en een lijstje van 40 andere bezienswaardigheden) die we kunnen bezoeken, we zullen moeten kiezen. Allereerst gaan we weer naar het plein (meer park met gras, struiken en een vijver, doorkruist met brede paden) en bekijken het paleis dat Abbas I in 1577 liet bouwen. Het gebeurde in fases, eerst een blok met enkele lange corridors, later groter, hoger, tot 6 lagen aan toe. Hier werden hoge gasten als ambassadeurs van andere landen ontvangen. Vanuit het balkon met de houten pilaren en fraai beschilderde muren met  bloemen en schilderingen en plafonds hadden de gasten eeen fantastisch uitzicht op het plein met de moskee en bergen op de achtergrond. Dit parkplein werd vaak voor evenementen gebruikt, later zelfs voor sporten als polo. Je kunt dan ook zeggen dat het een stadion was-;).
Helaas is er veel van het binnenschilderwerk vernietigd in de Qadjaren periode en rijdens de 1979 revolutie, maar ze zijn druk bezig om te restaureren (alleen vandaag niet-;). Hoogtepunt is de  muziekkamer op de zesde etage. Honderden nisjes met een geschilderde omranding geven een prachtig 3D effect. Ik zou er theelichtjes in (laten) zetten-;))!  Buiten gekomen zien we het weer omslaan, bijna de hele hemel is bewolkt. Dat is voor het eerst in weken en het is meteen minder snel heet, wel zo prettig!
We vervolgen met een prachtige moskee  van Mashed e asheikh Lotfollah,  de schoonvader van Abbas I. Niet ze heel groot, maar wel bijzonder omdat deze moskee met een trap is uitgevoerd. Zie je eigenlijk nooit. Ook heeft deze moskee geen binnenplaats en geen minaret. Beschrijven van het tegelwerk, de kalligrafie is ondoenlijk, dat moet je zien. Plaatjes volgen asap. Deze moskee is een opstap naar een van de grootste moskee complexen van Iran, de Masjed e Shan van Abbas de Grote. Groter, veel binnenplaatsen, zeer fraaie minaretten met de namen van Mohammed en Ali bijna oneindig herhaald worden. Een 30 meter hoog portaal kijkt over het plein uit, richting Mekka. We nemen een pauze om in ons hotel, 500 meter terug, even wat souvenirs onder brengen, een toiletpauze en wat batterijen op te laden. We lunchen met wat hartige en zoete koeken die een winkeltje op straat verkoopt. Vers vruchtensap erbij en we kunnen weer meters maken. We gaan richting de rivier, naar het zuiden. Een grote rivier doorkruist Isfahan en er zijn elf fraaie bruggen te bewonderen. De beroemdste is de Si o se Pol, met een brug en dam functie. Bijna 300 meter lang, geen autoverkeer er op. Aan beide zijden zijn honderden overdekte bogen, garantie voor romantische ontmoetingen zegt onze reisgids-;)). Als we de rivier bereiken begint het enigzins te regenen, er treedt zelfs een forse wind op. Gelukkig wordt er weinig zand opgewaaid. We moeten een eindje langs de rivier lopen tot we de brug bereiken. Daar breekt de zon weer wat door, stopt de regen en hoeven we ons niet te berouwen dat we de regenjas in de koffer hebben laten liggen. We slenteren de brug over maar ver komen we niet. Het lijkt wel of we de rattenvanger van Hamelen zijn, de jongelui overvallen ons bij bosjes. Antwoorden willen ze, heel veel! En krijgen ze, ze zijn zo ontwapenend, direkt en ook weer verlegen, beschroomd of hebben de slappe lach. Het zijn ook bijna allemaal pubers, veel meisjes. Jongens zijn wat dat betreft rustiger. Die hebben voetbal als onderwerp. Meiden hebben het over studie of vragen; vertel eens over je familie of over Nederland. Het ene groepje is nog niet klaar of er staan alweer een ander groepje die de nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen.  Marianne en Natascha poseren gewillig mee voor de fotoos. Ik vind zoiets echt fantastisch! Al helemaal als er een meiske zegt dat ik zo'n mooie ogen heb -;)))). Volgens mij niets bijzonder behalve dat zij mijn kleur ogen nooit bij de Iraniers ziet -;)).Lichtblauw groen geloof ik, nou met zo'n opmerking kan ik wel n tijdje toe -;))).
We rukken ons los van deze fantastische mensen en nemen een andere weg terug, De Kalverstraat deze keer. Met een breed middenpad wat opnieuw geplaveid wordt, vele hoge bomen die voor schaduw zorgen en heel veel mensen en winkels. Geen dure westerse merken te bekennen, heaas wel veel fastfood. En dan te bedenken dat onze reisgids van 2017 zegt dat er nauwelijks fastfood te bekennen is! De zon gaat onder, denk ik, want voor het eerst zien we dar niets van. Eigelijk is het vandaag de slechtste dag van de vakantie met (beperkte)regenval, veel bewolking en harde wind. Maar ontegenzeggelijk ook de prettigste dag om als toerist rond te banjeren en je niet de hele dag hert en bezweet te voelen. Of die Iraniers daar dan zelf aan gewend zijn? Misschien wel, maar leuk vinden ze het ook niet altijd, getuige de dames met waaiers.
We doen vanavond een iraans restaurant aan waar je bij binnenkomst langs een buffet wordt gestuurd. Je wijst, met een goed engelstalige bediende, aan wat je wil eten. Dan loop je naar de eetzaal, weer boven deze keer, en wacht tot de kok je eten komt brengen. Wat was dat lekker zeg! Héérlijke aubergine met tomaat, een voorgerecht van gebakken paprika en andere groenten, goede rijst, een bak spinazie met walnoten en bonen, goed gare en lekker gekruide kippenpoot. Alcoholvrij bier toe. Het amusement speelt zich af aan een andere tafel. Een man, twee vrouwen. ( nee- eeh, niet wij!). Hij, ouder lijkend dan hij misschien is, zit naast een wat stoicijns kijkende vrouw/meisje. Hij voert haar! Marianne ziet het met stijgende verbazing aan, Natascha en ik zien het eigenlijk niet. Haar steeds wat hapjes gevend of een glas met rietje aanbiedend. Een andere vrouw, geen meisje meer, zit tegenover haar. Lijkt t heel gewoon te vinden, eet en keuvelt rustig door. We laten wat  mogelijke relaties/scenario's  de revue passeren maar snappen er niet veel van. First date, second date?  Chaperone er bij? Feestje?
We gaan het morgen eens vragen bij de jeugd-:).