Iran Kerman Bam

Vandaag  bezoeken we diverse bezienswaardigheden, zoals een fraai moskee complex met tuin en tombe van Moshtaq Ali Shah. Daarna een imposante tuin met vele terrassen en watervalletjes. Dan door naar Rayen en  Bam, oude forten/steden die in leem zijn uitgevoerd.

We zijn vandaag de eersten  bij de tombe van Moshtaq Ali Shah, een minstreel en derwisj uit lang geledenstan, en het is er heerlijk rustig en koel door de vele hoge bomen. Mussen en kraaien kwetteren en krassen, verder doodse stilte. We gaan door naar de tuin van Shahzagde, een groot langgerekt complex, ook hier nauwelijks een toerist te bekennen. Aan de zijkanten van de tuin staan honderden hoge cypressen die een welkome schaduw werpen op de vijvers. Die zijn in terrasen vanaf hoog naar beneden aangelegd over een lengte van 300 - 400 meter. Het water stroomt in  in grote hoeveelheden in kleine watervalletjes van een meter naar beneden. Aan de zijkanten lopen smalle stromen met water. Aan bloemen geen gebrek, overal bloeiende afrikaantjes,  chrysanten, asters en dergelijke. En warempel een eend! Ik heb het moment zelf even gemist maar Natascha vertelde dat ze een man aan zag komen lopen met een eend onder zijn arm en toen hij bij de vijver aankwam, gooide hij de eend zomaar in het water! Ik weet niet of eenden ook last hebben van koudwatervrees, maar deze eend vond het niet amusant en kwam snaterend en spetterend  weer subiet het water uit! En terecht!
50 km verderop, ligt het stadje Rayen, hier staat een fraai fort/citadel waarvan de muren (4 × 100 x 10 meter?), getooid met kantelen  mooi gerestaureerd zijn. Er zijn 16 torens, de hoogste is 11 meter. Raar, lijkt veel hoger! We dwalen door het eens fraaie dorp dat aan de binnenkant ligt maar nu geheel weg ge-erodeerd is. Alleen wat muren, gangetjes en bogen, met af en toe een struik resten nog. Een zwart witte kat met halve staart schiet schielijk weg. De erosie heeft de leem met stro mooi rond afgeslepen en het is toch een fotogeniek geheel. We doen nog n trappetje naar boven voor n mooi uit-en overzicht en dan op weg naar Bam, ca 120 km verderop naar het zuidoosten.
Het eerstvolgende restaurant wordt eerst bezocht voor een snelle hap, kip met rijst en wat fris. De kip wordt buiten op een barbecue met kolen klaargemaakt. De kok heeft wat engels opgestoken en babbelt even met ons, beautifull Iran, beautifull Holland, enjoy my friends roept hij maar steeds. Ghodahafes is het antwoord, tot ziens! En We love Iran!
De antieke stad van Bam (er is nu ook een moderne versie van 107.000 inwoners) is ook in leem en stro uitgevoerd en was de grootste en mooiste in zijn soort tot het in 2003 getroffen werd door een hevige aardbeving. 43.000 mensen vonden de dood toen de aardbeving 's nachts optrad. Ook het antieke deel werd getroffen, sindsdien is men wel bezig aan herbouw en we gaan zien hoe ver ze zijn. In de moderne stad is weinig meer te zien van verwoesting. De antieke stad is een ander verhaal.Het is veeeeel groter dan Rayen, de muur waar we bij aankomst tegen aan kijken is misschien wel 500 meter lang, de andere muren ook zoiets of wellicht een die langer is. De buitenmuren en torens van het onderste en vlakke deel zien er van de buitenkant fraai uit. De entree tussen twee grote torens staat gedeeltelijk in de steigers. Binnengekomen zien we mooie gerestaureerde gebouwen en een laan met klinkers, met aan weerszijden ook goed opgeknapte woningen, allen van traditioneel leem en stro. Er achter strekken zich grote velden uit met kapotte muren, bulten, bogen. Soms een bouwsel wat wel opgeknapt lijkt, maar die zijn in de minderheid. Her en der zien we bordjes met de fumctie van een gebouw, timmermanwerkplaats, artshop, of moskee en dergelijke. Het is weer eens vol in de middag trouwens, dus snikheet. De werklui komen terug, voor de siesta denk ik. Wij gaan dan natuurlijk door -;). Het is van schaduw naar schaduw lopen, gelukkig hoeven we niet om toeristen heen, die zijn er nauwelijks, een stuk of vijftien in totaal. Het tweede deel van de oude stad ligt hoog, das nou jammer, moeten we nog omhoog klimmen ook! Het uitzicht over de ruines en gerestaureerde delen is hier boven goed zichtbaar. Snel wat fotoos maken en dan snel terug! Nog maar weer een keer poseren voor een groepsfoto van een familie uit Teheran, ik ben de tel kwijt onderhand. De dames vinden dat ze wel een ijsje verdiend hebben, dus gaat Mohammad op zoek. Niet moeilijk doen, gewoon de bus bij iemand tegen zijn knie zetten, raampje omlaag en de weg naar Iceland vragen. Ja, zo heet dat winkeltje wat ijs verkoopt, de enige die open is op dit tijdstip (siestatijd). We vinden het, maar het assortiment is alleen maar softijs, daar wagen we ons nog maar niet aan, dan maar een drankje. Het is 180 km te gaan, de snelweg ligt voor ons open en rond 19 uur zijn we, dankzij míjn navigator weer bij het hotel.

Bijzonderheden onderweg? Een maal een nederlandse windmolen gezien bij Mahan, is een restaurant zegt de navigator. Ook twee politiecontroles, maar wij hebben geen controle gehad. 's avonds een pizza gegeten bij de beste pizza keten van Iran, Max Pizza. Margo (en andere pizza liefhebbers), adresje voor jou!