Iran Yazd naar Zeinodin

Beetje rondslenteren, bezoek aan een ondergrondse watermolen. Bezoek aan Stiltetorens en aankomst in woestijn bij caravanserai Zein-o-Din.

We verkennen de oude binnenstad nog wat verder en zien iets van een art gallery met dakterras. Ofschoon het weer bloedheet is, ga ik toch maar even naar boven. Entree zonder drankje is een euro, met drankje de helft. De dames verdwijnen in de shop eronder. Een maal in de gallery is duidelijk waarom de entree zo goedkoop is, 8 waterverfschilderijtjes, 10 calligrafie schilderingen. Of ik mot een grote zaal gemist hebben. Ik zie andere moois -;). Op het buitenterras zitten een paar, later 5-6 , meisjes van 20-25 jaar mooi te zijn, selfies te maken of elkaar op de foto te zetten. Op n gegeven moment ben ik naar een ander vertrek en wordt de fotoshoot zonder haardoek voortgezet. Ik zie dat omdat ik iets vergeten was en terugkwam. Een meisje met lange zwarte haren zat deze als een model uit te schudden en de vriendin maakte daar fotoos van, stout doen dus voor iraanse begrippen!  Maar alleen te doen als er geen mannen zijn natuurlijk! Dus snel de hoofdddoek om als ik weer langs kom! Het uitzicht op de stad is fraai, zo mooi dat ik de dames (M&N) overhaal om toch maar even naar boven te komen kijken. De woningen en gebouwen zijn van oudsher uitgerust met grote hoge bakstenen torens (de hoogste in Iran is 48 meter hoog) en hebben lange  verticale openingen met daarbinnen schuin naar beneden wijzende schotten zo lijkt het. De toren is verder hol en in de woningen lopen tunnels naar alle vertrekken. Roosters in de muren verraden dat er een luchtschacht achter. Het geheel heeft als functie om de hete woestijnlucht af te koelen en in de huizen verder te leiden. Dit is te beschouwen als een voorloper van de hedendaagse airo dus. Waterleidingen kenden de Perzen ook al zoals ik eerder vertelde. Hier in Yazd hebben ze nog een goed functionerende watermolen. Die bevindt zich ondergronds. In een verrassend goed onderhouden trappenstelsel dalen we af, van 40 graden naar 25 graden, je zou daar wel de hele dag willen blijven. We zien het water binnenstromen, tegen een schoepenstelsel aan wat een maalsteen aandrijft. Zo konden ze graan malen. Het water stroomt verder door een ondergronds kanaal. Dit alles ca 25-30 meter onder de grond. En we kunnen er nog rechtop lopen ook! Dat dat een immens karwei geweest is beseffen we ons nu heel goed! Wij zetten ons karwei bovengronds verder, met name de dames willen graag kleren kijken. Her en der wordt een broek of jas gepast, naar de maat wordt niet gekeken. Free size glimlacht de jonge verkoper ons, past altijd! Marianne wijst eens op haar heup, weet je het zeker knipoogt ze? Wat zeker is,  is dat de koffer iets beter gevuld raakt en dat de beurs daar nauwelijk iets van merkt. Inflatie is hier echt gierend hoog! De hitte noopt de winkeliers tot de middagsluiting, wij vinden een leuk hotel dat nog open is. De kokkin verklaart zich bereid de vuren op te stoken en gaat alles vers klaarmaken, gehaktballen in saus, reepjesvlees in soort jus met bonen en vers brood. Dat duurt natuurlijk even maar we leggen ons graag even te rusten op de rustbanken. Stiekem wordt er wat met kleding en knieen gewapperd om ook er onder te luchten. Dat kan makkelijk, er is verder toch niemand. We sloffen tegen half drie weer door de nauwe lemen straatjes (maximale schaduw zoekend) richting hotel. Daar wacht Mohammad, ook goed uitgerust zegt hij met een brede lach-;). Zelden wilde ik zo graag weer het busje in, met de airco op 10! Daar kan geen koeltoren tegenop-;)! We gaan ca anderhalf uur zuidelijker, het schijnt daar binnenkort wat koeler te worden. De autobaan is weer druk, veel vrachtverkeer en her en der grote industriele complexen. Cement, ijzer etc. Halverwege maken we een stop in Saryazd. Hier ligt een ruine van een lemen fort. Muren en torens zijn nog goed zichtbaar en verbergen een doolhof van smalle gangetjes en kamers. Begaanbaar is maar een deel, nergens wordt je echter gewarschuwd dat het best gevaarlijk is. Als ik me aan een muur rand wil vasthouden brokkelt dit zo maar af! Het is een fotogenieke omgeving en dat vinden ook 3 stellen die met ons een rondje meelopen.  Ze zijn 25-30 jaar schat ik, de knappe? mannen met ruige haarbossen, tattoes op armen, wat hippieachtig. De meisjes knap (zoals bijna altijd) en zelfs zonder haardoek. Lopen heel zelfbewust, ons vriendelijk groetend en zwierend met hun modieuze rokken. We bedenken uit welk land ze komen, kunnen het niet aan de taal horen echter. We vragen het uiteindelijk gewoon, doen ze bij ons toch ook? Ze blijken Iraniers te zijn! Uit Teheran. Ook op vakantie (maar dat hebben we het hele jaar door zeggen ze, als we vragen waar ze naar toe gaan). Wat ze ze daar precies mee bedoelen is niet duidelijk. Zijn ze werkeloos, zijn ze kinderen van zeer rijke ouders? We rijden het stille dorpje weer uit, de enige mensen die we zien zijn van middelbare leeftijd of bejaard, zelfs iemand met een elektrische scootmobiel of rolstoel meen ik.  Een half uurtje verderop nemen we een afslag rechts, een paar honderd meter van de snelweg af. Hier ligt een van de bekendste caravanserais van Iran, nu een hotel. Een fraai gebouw in twee etages, in de vorm van een grote donut zeg maar. De binnenplaats is ook rondvormig. In de vertrekken er om heen zijn kamers, daar sliepen de rondreizende handelaren, en sloegen er hun waren op of over.  Nu slaan ze toeristen op, in het hoogseizoen moet je maanden van te voren boeken, anders is er geen plek. Nu is het vrij rustig, 30-40 personen ongeveer. Om 20 uur gaat het buffet open en is het dringen. Geldt niet voor mij, ik kom aan als laatste ongeveer. Ik had  nog even gelegen, zeg maar slapen-;). Wat hoofdpijn gehad vanmiddag, van de warmte misschoen? Op het eind van de avond gaan we nog even het dak op. Sterren kijken. Er zijn er veel te zien, maar enkele lampen op het dak zorgen voor zodanige lichtvervuiling dat het lastig is om echt goed sterren en de Melkweg te zien. We zijn trouwens ook wel verwend met sterren kijken in Chili en Namibie, prachtig daar! Naar buiten lopen en een paar honderd meter de woestijn in gaan zou beter zijn, echter de poort is op slot, van 9 uur 's avonds tot 's morgens 7 uur. No exception staat er op het bord, vanwege security reasons. Slangen, schorpioenen, struikrovers? We zullen het niet weten -;). Morgen wel vroeger op, 730 uur ontbijten. Rit van 350-400 km voor de boeg!