Iran - Meybod - Yazd

Naar Yazd, de uitvinders van de airco. Tussenstop in Meybod voor een oude citadel, een ijskelder en een heel aparte duiventil. Koffiestop in Dolat Abad tuin.

Tot Yazd is het 200 km over de snelweg. 50 km daarvoor ligt Meybod dat we voor een uurtje of 2 bezoeken. Als ik het over het verkeer in Iran heb kan ik er wel wat uitgebreider op in gaan, nu we 150 km voor de boeg hebben. Het verkeer
Het rijdend verkeer bestaat uit vracht-en personenverkeer. Het vrachtverkeer is denk ik 90% vrachtwagens, de rest pickups, busjes en dergelijke. Personenwagens zijn er in iraanse en frans/iraanse merken als Saipa en Peugeot en Renault. 99% is wit van kleur. Suv's zie je nauwelijks, alleen maar sedans. Andere vervoersmiddelen  zijn taxi's, die zien er geel of groen uit.  Maar ook particulieren bieden aan om mee te rijden. Ook is er nog busverkeer.  Strepen op de weg dienen geen zichtbaar doel, iedereen rijdt waar hij wil, elkaar zo afsnjdend dat dit in Nederland zou leiden tot een golf van irritatie/agressie/woede en chaos! Richting aangeven is zeldzaam, voorrang van rechts kent men niet. Maaaaar, invoegen en elkaar toch ruimte gunnen om in te halen, over te steken of u bochtjes te maken  gaat toch zonder veel kleerscheuren. En men toetert ook heel weinig, gelukkig maar! Oversteken is een kunst. Zoek een gaatje in de verkeersstroom, dat hoeft niet groot te zijn. Wandel rustig aan, de aankomende auto ziet je en gaat al langs je heen sturen, jij versnelt dan iets, beetje meelopend in de richting van het verkeer. Ondertussen slalommen de brommers om je heen, je ziet aan hun ogen dat zij jou ook zien en anticiperen op je gedrag. We kijken een paar keer naar hoe Iraniers het doen, en als je hun oversteek gedrag goed kopieert, heb je kans dat je het er levend vanaf brengt -;)). Als je het verkeer van rechts tenminste niet vergeet! Politie is er ook, maar meestal op de snelwegen. Er staat soms een ophoging langs de weg, afdak erboven en daaronder de politiewagen. Als het zover is, pakken ze een paar tuinstoelen en statiefje en beginnen een lucratieve fotoshoot met hun lasergun. De wegen zelf zijn prima, goed geasfalteerd, soms lekker vlak, wel golvend. Lapwerk is er ook maar nooit stukken weg met grote gaten of dat er zelfs asfalt ontbreekt. En breed he, op de boofdautobaan naar het zuiden driebaans, minxer drukke autowegen twee baans. Middenberm kan makkelijk 50-100 meter breed zijn. Vluchtstroken kennen ze niet. Wel tol. Om de paar kilometer kun je over een ribbelvlak rijden, ik denk om de chauffeur wakkker te houden op de soms erg lange stukken  tussen de steden. Jammer dat je als passagier dan ook opschrikt -;)! Geldt geloof ik niet voor Natascha -;)). Kruisingen op de autobaan kennen  ze niet. Als je bv linksaf wil, moet je eerst de afslag naar rechts nemen, die een paar honderd meter afrijden en dan via de middenberm een U  bocht maken en dan zo naar links rijden. Is wel veiliger denk ik. Fietsers op autwegen wagen hun leven denk ik, ik heb ze nog niet gezien trouwens. Ook geen motoren op de autobaan. Wegrestaurants zijn  goed, grote eetzalen, fastfood maar soms ook goed en smakelijk iraans eten. Winkel erbij, een moskee, tankstation, goed geregeld. Het landschap tot nu toe is vlak, grote vlaktes kleine vlaktes, geerodeerde heuvels , ruige kale bergen. Graspollen , n struikje of gewoon niets als stenen. Veel telefoon en elcfriciteitspalen. Soms een dorp, de koepel van de moskee  is al van ver zichtbaar. Weinig minaretten trouwens.
Ohja, om het felle licht en warmte in de auto te weren, zijn er de beproefde systemen als airco en getint glas. Onze auto heeft echter ook geintegreerde schuifgordijnen bij de zijruiten. De voorruit zonder getint glas heeft een apart systeem. Een opgerolde rol donkere folie van pakweg 40 cm hoog plak je met twee zuignappen links en/ of rechts op de voorruit. Je trekt de rol uit  naar het midden en zet m daar met een ring vast op een andere zuignap, werkt prima!
Meybod is een vrij grote stad, midden in een groot industrieel gebied. Mohammad zet ons eerst af bij de ...citadel. Dit heeft de functie van fort, met dikke lemen muren met geerodeerde kantelen, een centraal gelegen toren van 20 meter hoog en wat onduidelijke kamervertrekken. Meest bezienswaardig is de omgeving als je boven op de toren staat, de brandende zon jaagt ons echter snel weg. In de omtrek zien we enige grote koepels van moskeeën en gebouwen met andere functies. We spurten op de weg terug naar de poort het hete plein over, op weg naar de ijskelder. Die ligt 300 meter verderop maar Mohammad vindt het te warm voor ons en rijdt de bus voor. Weigeren is onbeleefd natuurlijk-;). We naderen een grote hoge muur, van leem natuurlijk. We gaan, na betalen van 450.000 riaal, iets van 4 euro, door klein deurtje naar binnen. We staan op een balustrade in een grote lemen koepel, 30 meter doorsnee denk ik. Onderin een komvormige ruimte. Hierin werd ijs opgeslagen voor de hete zomermaanden. In de winter werd er water in de ondiepe vijvers vóór de hoge muur geleid en in de winters bevroor dat ijs, werd er uitgehakt in de kom gestapeld, en weer verdeeld cq verhandeld. De hoge muur zorgde tevens voor schaduw zodat het ijs niet snel smolt. Daar was over nagedacht! Mohammad zoekt een eettent voor ons, we kunnen zelfs vis kiezen! Dan de laatste attractie in Meybod, de Duiventil. De vorm is...een koepel, wat n toeval! Glad van buiten met een versierrandje, wat zit er binnen in? Stel je een honingraat vorm voor in een steevorm die naar boven loopt. In net midden een holte zodatje naarboven kunt kijken. Trapjes komen uit op een balustrade. De wanden zijn tot op de laatste plek uitgevoerd met een holte. Hier kunnen 4000 duiven in wonen, werken, koeren en poepen. De n*tte droom voor een duivenmelker toch? Het nut? Poep verzamelen, als mest te gebruiken voor het land. Met de kunstmest van tegenwoordig zijn de duiven niet meer nodig/ welkom ( en zitten ze op de Dam-;)). Maar voorwaar, een bijzondere constructie en prachtig gerestaureerd.
We snellen zuidwaarts naar Yazd, uit te spreken als Jaast. Mohammad kent t zijn pappenheimers. Hij is morgen vrij, wij hebben dan geen vervoer dus stelt hij voor dat hij ons nu langs 2 attracties voert die de meeste toeristen toch doen. De Bagh -e Dolat Abad tuin.. Een broertje van de Fin tuin, wel groter, maar minder mooi. Aalleen de langerekte vijver is hier wel weer lamger en moooier. Het aantal iraanse toeristen is beperkt, dus we vermaken ons met vier jonge knappe Iraniers die een barista runnen.  Een lijkt erg op onze Lauren Duncan die het Eurosongfestival won. Hij vraagt of we munten voor hem hebben. Mhh, alleen wat 2 euro munten. Hij mag ze hebben, maar wel voor drie espressos natuurlijk! Een iraanse gids die al een tijdje achter ons aanhobbelt, bedelt een paar klompjes los bij Marianne. De rest wil ook, maar zoveel hebben we er niet. Wel postkaarten. Een kaart van Eindhoven, een groot zeilschip met Hartelijk Gefeliciteerd erop en een afbeelding van het melkmeisje van Vermeer zorgen vanvond vast voor genoeg gespreksstof. Een klein meisje maken we blij met een foto van ons koningspaar. We sluiten af met een bezoek aan de Zoroaster tempel. Maar meer daarover (en over het aircosysteem) morgen in de blog, net als het avondbezoek aan een dakterras tegenover de grote Vrijdagsmoskee en wat de vrouwen daar doen (behalve met elkaar kletsen).