Dag 19 Garmisch-Partenkirchen

Dag 19 Garmisch-Partenkirchen

Een dagje fietsen lijkt ons wel wat. Een tocht van ca 50km met Garmusch-Partenkirchen als startpunt is een goede start.

Net buiten het dorp in de beroemde ski schans die met NieuwJaar op tv te zien is. Van dichtbij indrukwekkend te zien in een lekker zonnetje en in 't groen. Camera's klikken en banden zoeven. Net buiten het dorp staat het ziekenhuis, inclusief helikopterplatform. We dubben over de route. Verder langs de provinciale weg of zoeken we een alternatieve route? Een mooi grindpad dat door de groene alpenwei voert verleidt ons. Het is wel opletten met grindpaden; je moet op de ingereden stukken blijven. Als je in het losse grind komt, ga je zwabberen en is er kans op vallen! Maar als geroutineerde hollandse fietsers overkomt ons dat natuurlijk niet! Allengs wordt het pad smaller en komt er meer afgevallen blad op de weg. Ook stroompjes water en plasjes vormen steeds meer de hoofdmoot, maar t is "best te doen" op onze stadsfietsen. Geen toerist te zien hier, heerlijk rustig en volop in het groen. Geen geraas van auto's of trein. Maar, er zijn wel steeds meer steilere stukken en grind is er niet meer. Onze kaart laat nog steeds een pad zien, dus we gaan....door -:). Langs ons pad een flinke beek en zelfs een watervalletje. Wel fietsen we nu volop in de schaduw, het wordt frisser! En steiler! En smaller! Nog wel even een mooie kleine wei, maar dan bij het begin van een bos het bordje Prive terrein! We fietsen een stukje door maar dan wordt het pad erg modderig, smal en overwoekerd. De CURE is hier al lang niet meer geweest! Marianne loopt nu meer dan ze fietst en kijkt veelbetekend. Wat gaat het worden? Kunnen we de provinviale weg niet op? Nee, want hoewel die misschien maar 50-100 meter van ons verwijderd is, moeten we wel een steil stuk overwoekerd bos EN een spoorlijn zien te overwinnen. Ik verken nog te voet een paar honderd meter "pad", maar moet constateren dat we niet verder kunnen helaas! En dat de streepjes die ik op mijn kaart volgde eigenlijk stroompjes en beekjes waren. We constateren ook dat het een leuk stukje avontuur was en keren - een stuk vlotter, want we dalen- weer terug. Bij het helikopterplatform steken we de drukke weg over en volgen nu een mooi geasfalteerd fietspad! He, ook toeristen hier!? Het is wel stijgen, maar met maximale electrische ondersteuning en de versnelling in standje 2 - 3 gaat het wel. Irritant worden wel de voorbijrazende auto's! Het is geen monent rustig en we moeten ook nog uitkijken voor naar beneden racende wielrenners die tegen de veertig km per uur lijken te gaan. Als we links boven ons een alternatieve route op de kaart zien, gaan we die snel op. Hier krijgen we het echter goed voor onze kiezen! Het hellingspercentage wordt steeds hoger en we zien later dat het 14% is, onze stadsfietsen zijn hier niet voor geschikt en erger nog, we hebben geen idee hoe lang dit stuk is. Met de fiets aan de hand en in meeloopstand staan we toch wel hijgend stil. Groepjes wandelaars komen gezellig keuvelend naar beneden, vrolijk groetend. Hhmmm. We beslissen nu....eerst lunch! Kunnen we tenminste de indruk wekken dat we van boven komen-:))).

Stoere fietsen die voor mountainbiken zijn uitgerust komen ook naar boven. Maar dat gaat ook niet even soepel hoor! Kleinste verzet en grootste verbeten trek op het gezicht, die hebben het ook niet gemakkelijk! We constateren wederom, ons doel gaan we zo niet halen! Deze senioren hebben hun grens bereikt, we gaan met gezwinde spoed naar de terrasjes op de Markt! En zo drinken we ons drankje en nuttigen we een heuse Biergoulash in het gezellige centrum, waar nog steeds de straatacteurs het publiek vermaken. DeKoreaanse goochelaar is ook interactief met publiek bezig, de acteur van gisteren speelt zijn zelfde stuk en we zien streetdancing en acrobatiek. Onze acrobatiek blijft beperkt tot een wandeling terug naar de camper. Nog wat hersengymnastiek doen, want er moet een plan komen voor de laatste 3-4 dagen.