Dag 13 Chioggia

Dag 13 naar Chioggia...

Chioggia wordt als "Kiodzja" uitgesproken, tis maar dat je het weeten geen flater slaat bij de pizzeria! Volop zon deze ochtend en we ontbijten met de zon op het lijf en uitzicht over de zeer stille zee. Dat komt waarschijnlijk door de beschutte ligging in de baai? Een aan mensen gewende eekhoorn komt nieuwsgierig langs onze stoeltjes staan en gaat op zijn achterpoten staan om te kijken wat er op schoot ligt! Ik verwachtte heel even dat hij bij Marianne op schoot zou springen, maar dat deed hij niet. We willen nog even de pier oplopen die de zee in steekt, maar het is hoog water. Dan moeten we tot ons middel in het water een 20 meter door de zee waden en dan met een trappetje omhoog. Gaan we niet doen nu we net (weer) gedoucht hebben! We betalen bij een jonge signorita met de welluidende italiaanse naam Kate Lisa, onze kosten à 52 euro voor 2 nachten op de beste en grootste plek van de camping, dat is alleszins acceptabel! We besluiten de landelijke route te nemen in plaats van de snelweg, we hebben toch tijd genoeg voor de 170 km. We constateren dat hier de rotondes ook gemeengoed zijn geworden! Bijna elke kilometer of eerder draai ik me suf aan het stuur, de gemiddelde snelheid ligt dan ook laag. Tijd genoeg dan om de laagvlakte goed te bekijken. Velden met lage mais, sojabonen en onkruid komen voorbij. Een veld heeft iets wat op sorgum lijkt. Dat is een droogte tolerante graansoort, maar ik kan (en wil niet-;)) niet stoppen om het goed te bekijken. Gaandeweg verdwijnen de naaldcipressen en rijden we soms kilometers lang door fraaie tweebaanswegen met een weerszijden hoge plantanen. Deze voor sommige chauffeurs gevaarlijke bomen worden in bedwang gehouden door vangrails zodat ze de te hard rijdende chauffeurs niet kunnen aanvallen! Nog opvallend in deze streek zijn de tientallen verlaten opslagplaatsen, annex verwerkingsplaatsen of huizen voor de oogsten van druiven of granen. Het zijn geen kleine schuurtjes hoor! Vaak driehoog en met op elke verdieping een rij houten luiken. So mmigen zien er nog acceptabel uit (opknappertje in makelaarsjargon), andere zijn ruïnes en bijna volledig begroeid met oleanders, klimop of ander klimspul. Dat mag allemaal zo blijven staan. Misschien moet er wat EU subsidie naar toe? (grapje!!). Ohja, en nog een dingetje. Ik herinner me dat er langs de wegen vroeger- denk aan 55-60 jaar geleden (slik!)- stalletjes stonden die uitnodigden om wijn te komen proeven. Ik zie de foto van Pa nog scherp op mijn netvlies! Dat was naar mijn gevoel wel om elke anderse lantaarnpaal. En nu? Niets meer van dat, alleen grote boerderijen die wel met wijn (en bier!) lokken, maar dan moet je een oprijlaan op en naast de Maserati's parkeren met je Fiatje. Ze hebben denk ik goed verdiend aan de proeverijen! Ook geen stalletjes met olijfolie of tomaten. Een wijnstal heb ik gezien en een open vrachtwagen die keramieke potten te koop aanbood. Na 2 uur pauzeren we op een grote parkeerplaats net buiten een dorpje, met zicht op een grote vaart en riet. Een oudere man staat met drie hengels en een hond te vissen. Het enige wat ik zie als hij zijn angel ophaalt, is een dikke sliert planten. Het mooie weer hebben we ondertussen achter ons gelaten, of beter gezegd, het ligt steeds verder vóór ons. De bewolking uit de Alpen haalt ons in. Wel is het nog steeds droog. We passeren Venetie, de streek wordt drukker met industrie en verkeer en we moeten veel baanwisselingen doen. Soms moeten we even terug.... Tegen 16 uur zijn we in Chioggia en kunnen we dankzij de mooie Esmerelda zonder veel plichtplegingen, -maar wel met polsbandje en een persoonlijke begeleiding van een pensionado op een fiets-, een mooi vlak terrein op rijden. Veel oude bomen, veel bladerdak, maar helaas geen uitzicht op zee-:((. Dan zorgen we er zelf wel voor toch!? We wandelen na de installatie van de camper naar het strand en zien onafgebroken rijen strandtenten, strandstoelen en parasols. Al met al weinig mensen die stranderig doen. Een enkeling zwemt of poedelt. Een stelletje (30-ers?) is bezig om een zandkasteel te druppelen met modderig strandzand. Ziet er wat surrealistisch uit. Je kunt ook zeggen dat het nergens op lijkt -;)). De spannende bewolking in de verte lijkt trouwens zeker ergens op. Dat lijkt op regen op komst! De app geeft ons gelijk. We keren op onze snelle schreden terug, via de woonwijken die achter de hotels liggen. Gloednieuwe hotels en appartementen te over maar naar onze smaak eerder smakeloos dan smaakvol. Alles in saai wit en heel strak vormgegeven, bijna alle ramen en deuren zijn dicht met witte rolluiken. Zo anders dan de gele, amberrode, terracottakleuren van de oude huizen. Maar goed, hier komen we niet voor. We willen een Klein Venetie zien, met kanalen en bruggetjes. Dat wordt het (fiets)uitstapje voor morgen. De regen die nu valt, zal er morgen hopelijk niet zijn. De luifel van de camper heeft een zakje water opgevangen. Even de luifel aan achterzijde laten zakken. Ik roep nog, pas op dat je niet nat wo......! maar het water is sneller -;))). Het eten klaarmaken wordt nog een kleine uitdaging en speurtocht, want de snijplank is weg, foetsie en pleite! Zelfs niet onder de koelkast verdwenen. Hebben we morgen weer een zoektochtje in een supermarkt te goed!