Dag 16 Desenzano

Dag 16 Desenzano

Marianne vond vanmorgen dat er 25% blauwe lucht te zien was, we blijven dus-;)). Ik was van mening dat het 24% was, maar dat komt omdat ik een lui oog heb en een kwartier later op was -;)). Marianne schoot meteen in de turbo stand en vond een wasprogramma van 45 minuten en 45 wasgoedjes. Mocht ik de was weer meehelpen uitwringen. En zoeken naar een fietsroute. Voorbeelden genoeg op internet, maar niet langs het water. Dan bedenken we er zelf wel een. Een die via Desenzano gaat, want ik las heel toevallig in een Garda krantje dat bij de receptie lag, dat er daar een heuse Andy Warhol expo is. Misschien kan ik dat beroemde Campbell blikje en de Marilyn Monroe foto's eens in het echt zien!? Hopelijk vragen ze geen absurde toegangsprijzen! We zetten de E-bikes in gang en in de goede richting. Het is vrij druk met auto verkeer dus we kiezen er vandaag voor om zoveel mogelijk op fiets- annex voetpaden te fietsen. Dat laatste is hier normaal hoorden we. Joggen is hier ook vrij normaal en het jonge echtpaar dat een blijkbaar een babysit te kort kwam en toch wilde joggen, had een creatieve oplossing! Kind in de wandelwagen en die joggend vooruit duwen! Of het kind het hiermee eens was weet ik niet, maar ik hoorde geen geblèr. Of het kind was in shock, kan ook! De toegangsprijs tot het kasteeltje en de expo was tof! 8 euro pp omdat we senior waren! Vanuit een torentje van het kasteel hadden we ook nog een gratis blik op het meer en de kleurige dakpannen van de huizen in het centrum en haven. Daarbuiten is het vaak alleen beton, bitumen en belabberd aanblik. De expo is op dit moment niet druk bezocht. Een drietal dames, ze zijn alledrie in een blauwe jurk gekleed en bewapend met een smartphone, loopt me steeds voor de voeten bij het fotograferen, maar ik raak toch gecharmeerd van de aanblik. Misschien zit er wel een leuke serie in als ik thuis de foto's op mijn gemak kan bekijken? Het knauwerige stemgeluid doet me vermoeden dat ze Amerikaans zijn, jammer dat dat niet op de foto's te horen zal zijn. Mijn blik valt op een blik. Een oud en bekend blik, het Campbell soepblik dat Warhol faam heeft gebracht. Nu achter plexiglas, want het is Kunst! Ook verschillende afdrukken van de Marilyn Monroe portretten zijn er te zien, net als van Michel Jackson, Mao Tse Tsoeng en wat lugubere foto's van de electrische stoel. We trakteren ons op een lekkere lunch aan het gezellige haventje. Even een zijsprongetje: In Iran was/ is het de mode om je neus te laten verbouwen, omdat die mooier moet worden. Er liepen toen veel mensen rond met een witte pleiser op hun neus. Nu zie ik hier in Desenzano ook een jonge vrouw met witte pleister. Ik zoom op haar in met mijn camera want ik weet niet goed wat ik zie. Een pleister over haar kin? Heeft ze zich gesneden bij het scheren? Toch de neus? Heel raar hoor, maar ze heeft dus een spierwitte pleister precies over haar beide lippen! Ik denk aan een mislukte lip opspuiting, een bloeding of infectie? Of heeft ze een tattoo laten zetten? Je weet maar nooit tegenwoordig! Nog raarder, ineens lijkt het wel of ze nog een sigaret rookt van onder die pleister, nee denkt Marianne, misschien een lollie! Enne, die juf die is gewoon een serveerster he! Die loopt dus bij iedereen even in het blikveld. Ik vraag me ook af of ze dan ook praten kan!? Buikspreekster dan? Google alles laten zeggen? We vervolgen de fietstocht zoveel mogelijk langs de kust, met uitzicht op het meer en veel groen aan de oevers. Ook boven ons trouwens. We passeren forse percelen waar grote huizen op staan, met om de zoveel kilometer een durpke met plein, terrasjes en veel hoge cipressen en pijnbomen langs de wegen. Halverwege weer een bordje dat naar een kasteel verwijst. Toch maar weer even kijken. Grappig, een binnenplaats tussen vier oude hoge muren, vier torens en een toegangspoort is smaakvol bebouwd met een paar rijen hoge huizen in italiaanse stijl, dus pastelkeuren. Achterin nog wat meer toeristen en zowaar enkele auto's met NL kenteken! Jawel, we komen een klutje nederlanders tegen! Even gekletstnatuurlijk. We gaan door, we stijgen steeds meer maar het gaat prima met de e-bikes. Verderop op een landtong en een vrij steile heuvel is nog een echte ruine, maar wel met een 360 graden rondzicht! Dat is heel mooi, je ziet veel dorpjes op de hellingen, landerijen met wijnstokken, en percelen met olijfboomgaarden. Het wordt een snelle fotoshoot, want een kudde stekelige vliegen heeft het op ons voorzien. Lekker zweet misschien? Kan zijn, maar super irritant wel! Ik ben haast geneigd te zeggen dat ik liever muggen heb, maar twijfel nog -;).

Onze terugtocht gaat soepeltjes, het meest omlaag. Op de camping blazen we even uit na 46 km trappen. Daarna nog snel een boodschap doen en wat eten. Dan is het al snel donker en denken we alvast na over de komende dagen. Het is hier nog zonnig, warm en gezellig. Gaan we verkassen en zo ja, waarnaar toe? Morgen weet je het wel -;))

Ik denk nog even na over pleisters over beide lippen. Een idee voor drukke klassen of meetings waar men elkaar niet laat uitpraten? Ik zie een gat in de markt ?