Dag 18 Garmisch -Partenkirchen

Dag 18 Garmisch -Partenkirchen

In dit gebied kun je kiezen uit vier liften naar de toppen van de bergen.Voor drie ervan moet je wel eerst een stukje met de trein. De vierde lift (Wankbahn) ligt op 100 meter van onze camper en biedt toegang tot een wandelgebied op 1728 meter hoogte. "Geeignet für Familien mit kinder, rüstige Senioren und Ruhe suchende Leute", zegt de brochure doodleuk! Jaja, we worden met de neus op de feiten gedrukt! Wij vinken er twee aan! Ik haal twee tickets voor de stoeltjes lift (zeker sta-op stoelen!?). Jazeker, voor heen- en terugweg! Geen zin in knikkende knieen en losse teennagels! Een oude cabinelift zien we, het zijn toch geen stoeltjes. Dat had een waarschuwing moeten zijn, want bij het instappen (nog wel zonder ski's en stokken) stoot ik al mijn kop aan de bovenzijde van de deuropening. Zo groot ben ik nou ook weer niet, toch? Gelukkig dat ik al een pet op heb, maar ik heb weer eens huidschade ter grootte van 2 euro-:((.Nouja, weer zo'n dingetje waar ik patent op heb!

De cabine gaat, zoals verwacht, langzaam naar boven. 20-30 minuten duurt het van 700 naar 1700 meter, maar we hebben al mooi uitzicht op de bergtoppen. Velen hebben al sneeuw liggen, leuk!Onder ons de groene bossen, niet alleen sparren maar ook loofbomen en kleine paadjes. We zien al mensen naar boven lopen, langzaam, want het oogt best steil. Als we uitstappen, staan we zelf al bijna in de sneeuw! Wel smelt het nu hard, en de kans op uitglijden is reeel! Dus oppassen en de wandelstokken gebruiken. Op deze kleine hoogvlakte staat een klein restaurant dus daar doen we even een drankje. Tis wel ff doordrinken want we zijn aan een tafel gaan zitten die vanaf 12 uur gereserveerd is. Of we dat gezien, vraagt Frau Wank vriendelijk? Jawohl, Jawohl, wir sund um Zwölf weg! Zij blij en wij blij. En Frau Wank heeft ook Dank, want Marianne betaalt met veel kleingeld, "daß hat Sie gerne"!We doen twee korte wandeIingen, samen goed voor een paar uurtjes genieten van de buitenlucht, de uitzichten en laatste bloemen. In de verte de toppen van enkele tientallen bergen, met poeder bestoven lijkt het. Daarboven in de blauw Himmel dwarrelen en cirkelen menige paragliders die met dit fraaie weer veel thermiek hebben. Ze stuiven letterlijk voor onze voeten van de berg af! Er is er een wel lang bezig met zijn lijnen, die zitten in de war. We doen een broodje op een van de vele bankjes, ja we kruipen echt in de rol van de Rüstige Senioren hoor! Ohja, dat er nog een paar honderd toeristen rondwandelen mag niet hinderen hoor! Halverwege de middag zijn we terug en douchen even het bergzweet en berglucht van ons af.

We gaan nog even het dorpje bekijken en wat eten. Googlemaps geeft aan waar het druk is en we dalen door het bos naar beneden. Er is een gezellige drukte, maar eerst een drankje doen! Marianne spot -zoals gewoonlijk- een leuk terras met een vrije plaats terwijl ik al de huizen met fraaie beschilderingen aan het fotograferen ben. We zitten lekker in de zon en besluiten maar meteen te eten ookal is het pas 17 uur. Dan even het dorp door, maar dat "even" valt tegen! Ik zie op een flyer dat er dit weekend een Straattheater- en muziekfestival is! We vallen weer "Mit der Nase in der Butter!" De eerste act hebben we blijkbaar net gemist want er wordt van decor gewisseld. Er komt een goochelaar aan. Op muurtjes en op de grond zitten de kleintjes en minder kleintjes. Grote mensen staan eromheen en er komen wat truken voorbij. Niet bijster indrukwekkend maar ik doe het hem niet na hoor! De volgende act is echt een leuke beleving van bijna 45 minuten die we ademloos en lachend aanzien. Beschrijvimg is bijna ondoenlijk. Een man, donkere broek, witte bloes, zwart jasje en hoedje. Rode schoenen. Hij staat op een T splitsing en er staan al tientallen mensen te kijken. Mensen die uit de straat achter hem voorbij komen lopen, "drijft hij vriendelijk spottend met een koebel vooruit, als vee dat naar de stal moet. Het publiek lacht zich een deuk. De mensen die voortgedreven worden kijken niet begrijpend om zich heen en vluchten zo goed en kwaad als ze kunnen. Dan bouwt onze acteur een act op met deelnemers uit het publiek, beetje voor beetje en komt tot een hilarisch eindslot. Dan nog een laatste act om met de hoed rond te gaan, hij verdient echt wel wat meer dan een waarderend applaus!

Danke, danke, das Geld kommt sicher gut in die Pocket im Bahama's-;)))

Het morgen progamma is nog ongewis, eerst de benen hoog en ogen toe, tis weer een mooie en afwisselende dag geweest!