Dag 15 Montagnana en Sirmione

Dag 15 Sirmione

Bijna iedereen op de camping is druk aan het opbreken. Het weer dat in centraal Europa zoveel overlast heeft veroorzaakt, verplaatst zicn nu naar Italie. Tot nu toe merken we alleen dat er een harde wind staat en dat het soms miezert. Als we blijven zal het alleen maar erger worden. Goede raad is duur en na de opties bekeken te hebben zetten we koers naar het Como-meer. De weer-app belooft droog en warm weer. Terug naar Slovenie is wel erg om en qua temperatuur ook niet geweldig. Op weg naar Como kunnen we dan Montagnana aandoen, beschreven als een van de mooiste dorpjes van Italie. Voorlopig hebben we een tweebaansweg die je vullingen in je gebit goed test! Ook niet te veel praten, want je tong kan zomaar klem komen te zitten in je kakementen! Het asfalt is slecht en soms een echte lappendeken. Stukken asfalt in Eindhoven zouden hier niet opvallen! De radio kan dan ook uit. Qua timing hebben we pech, er zitten veel tractoren op de weg die de oogsten afvoeren, dus hele stukken langzaam rijdend verkeer. Gelukkig houden ze vaak extra rechts aan, dan kan er tocn een soort driebaanssituatie gecreëerd worden. Enkele idioten proberen slalommend de kolonnes te passeren -:((. De ca 70 km naar Montagnana duren dan ook bijna twee uur. De beloftes van de Weer-app zijn weer waardeloos, het miezert. Toch maar even het centrum van Montagnana bekijken, we zijn er nu toch en we lusten wel een koffietje. Het centrum van dit middeleeuwse stadje ligt voor 100% achter vrijwel intacte stadsmuren, compleet met 24 torens, 2 km aan muren van 100 cm dik en met kantelen! Het wordt bij de top van dit soort middeleeuwse stadjes in Europa gerekend. Binnen de muren staan nog enkele mooie (rijkeluis)huizen, paleizen en een fraaie aparte kerk op het marktplein. Een uitbater die een stadsmuur aan vet voor zich uit duwt, serveert ons toch nog redelijk kwiek een dubbele espresso en een koekje van eigen deeg. Zo, dan het lege plein op en de muren langs voor de fotoshoot. Er zijn op een aantal plekken huisjes tegen de muren gebouwd. Lijkt leuk ,maar je hebt dus geen achtertuin en geen voortuin! Zelfs geen balkon! Voor de fotoshoot is het jammer dat de ruimte langs vele muren ook als parkeerplekken zijn benut, maar ja, dat is wel te begrijpen. De straten zijn gelukkig niet geasfalteerd, maar hebben het oude karakter nog met klinkers en kinderkopjes. We sluiten de bezichting binnen de muren af met een rondje om het centrum heen zodat we alle muren en torens nog eens goed kunnen bewonderen. Vervolgens tanken we nog maar eens zodat we een flinke sprong huiswaarts kunnen maken en sluiten we weer aan op de tweebaansweg. Dan een filemelding van een uur. Kunnen we eromheen? Ja, dat levert 20 minuten winst op. Wat ook niet helpt is dat ik geen goede standplaats bij Como en omstreken kan vinden. Slechte recenties, gesloten campings, niet aan het water, te ver van een dorpskern, niet logisch voor een vervolgroute of gewoon te duur. Dat getwijfel en de file zorgt wel dat we eerst gaan lunchen. De file lost dan misschien sneller op? De weer-app er nog maar eens bijgepakt (why not!?) en we veranderen van het Como-meer naar het Garda-meer. Dat ligt op ca 30 km, en we kennen er een leuke goede camping van 2 jaar geleden en kijken dan morgen wel verder. En we hebben vandaag ook een gelukje, we kunnen de laatste plek bij onze camping krijgen. Maar dan is het op bij mij. Ik moet hoognodig in de Siesta stand. Marianne staat in Turbo stand, dus da's een "beetje lastig". De Siesta wint want mijn benen willen niets meer. Na de Wederopstanding gaan we de kust van het meer verkennen. Het weer zorgt voor een minimum aan toeristen, de watervogels doen al geen moeite meer om om brood te schooien! Een jonge heldin zwemt nog wat rond, maar voelt zich waarschijnlijk zo zonderling of bekeken dat ze er weer snel uit komt. Bij Rivoltella, zo'n 3 km verderop zoeken we een eetgelegenheid. Een pizzeria met goede recensies ligt vlakbij en zou open moeten zijn volgens Googlemaps. Niet dus, en door dus. Een andere pizzeria is wel open en er is plaats. Maar als we vragen of we wat kunnen eten is het helaas, alleen pindakaas of wat er op lijkt, want haar keuken is maar open tot en met lunch. Daarna serveert ze kleine hapjes. Weer verder kijken dan, ik zit al in een hypo tot we bij een wat drukkere zaak komen, die nog plek en een open keuken heeft. Hier eten we voortreffelijk van een carpaccio schotel en gebakken aardappels in schil. De appel- en amandelstroedels zijn ook heerlijk, dus eindigt deze dag met een plus (min 2,6 km die we nog terug moeten lopen).

Nog een bijzonderheidje voor vandaag dan, leuk voor de foto, minder leuk voor de wijnboer die met een steekkarretje de straat afloopt met vier vijf dozen wijn. Een hobbel te veel en doos vijf die bovenop ligt, klapt tegen de stenen. Ik hoor het kraken! De wijnboer "zucht" hoorbaar en opent/ inspecteert voorzichtig de doos. Alsof dat helpt tegen het uitstromen van zijn vast dure wijn!? We omzeilen de walm alcohol, dubbeljammer!

Morgenochtend bezien hoe het weer is. Zien we meer dan 25% blauwe lucht, dan blijven we, anders doooooor!