Dag 12 Aquilea en Grado

Dag 12 Aquilea en Grado.

Fietstocht naar het Tweede Rome, zeer mooie mozaieken en basiliek. Prachtige luchten en leuk historisch centrum van Grado.

Als we onze ogen opendoen en het hoofd iets tillen, zien we aan de overkant van de baai Triest liggen, met zowaar een bleek zonnetje dat door het wolkendek probeert te komen. We laten het hoofd ook gauw zakken, want we kijken recht in de ogen van vroege wandelaars die over het voetpad lopen, precies 2 meter van ons vandaan! Dat wisten we niet toen we de camper daar neerzetten. Gelukkig (of niet) zit er een fiks gaaswerk tussen ons en de voetgangers. Dat gaaswerk verpest eigenlijk wel ons uitzicht, helaas!

Rond half tien zijn we klaar, na een opfrissende douche in de ultramoderne douches van deze camping. Marianne vond het nodig....hoezo? -;)). Googlemaps kent geen fietsstand voor de route (15 km), dus zullen we over de weg moeten. Maar eenmaal buiten onze camping zien we toch heus een alleszins redelijk fietspad liggen, voor tweerichtingsverkeer, prima toch? Het fietspad houdt echter na 2 km op-:((. Ik zoek en vind kleinere wegen die wat meer kilometers vragen , maar we hebben geen haast. We passeren een vogelreservaat en zien de chiqueste vogelhut die wij kennen! Twee verdiepingen hoog en er is zelfs een electrische invalidenlift voor de tweede etage! Er is geen kip te bekennen en ook vogels zien we weinig. Voor hen is de vakantie zeker ook voorbij!? We gaan verder langs grote boerderijen in napels geel of oranje met spitse coniferen, oleanders en hibiscussen, mooi landschappelijk fietsen hoor! We steken de grote weg over, eerst nog wat rafelig asfalt, maar dan meer grind, zand, gras en waterpoelen. We zien velden met graansoorten en iets wat op aardappels lijkt. Maar de app zegt dat het sojabonen zijn, dat lijkt inderdaad zo, want er hangen peulen aan de bossen van 50 cm hoog.Verderop nog wat meer bloemen en zaaddozen. Ik wil daar ook het fijne van weten en stap het veld op. Ik voel mijn schoenen soppen en glijden, maar blijf overeind. De app determineert de bloemen als fluweelplant, mooi! Minder mooi is dat ik onder mijn schoenen een 2 cm dikke koek van kleverige klei heb hangen en mijn schoenpoetssetje thuis ligt! De troep komt nauwelijks van mijn schoenen en de pedalen zit al snel onder dat spul. Evenals de rest van het frame en mijn broekspijpen! Onbekende bloemetjes blijven voor vandaag onbekend, ik waag me niet meer in die velden! We zien wel steeds meer andere fietsers, bijna allemaal met helm en soms in groot fietsverband. Veel felkleurige jassen en hesjes, want je wil wel goed zichtbaar zijn als je op de weg fietst. We naderen Aquilea, nu een dorp van ca 3500 inwoners. We hadden ons niet zo goed voorbereid op deze regio en dus waren we echt wel verbaasd om te lezen dat Aquilea in de vroeg Romeinse tijd de tweede stad van het rijk was en ca 100.000 inwoners telde! Dan heb je wel recht op een basiliek nietwaar, en doe er ook maar een fort bij!? Dan kan men het Oosten in de gaten en tegen houden. Van hieruit liepen ook een antal belangrijke romeinse wegen. Best belangrijk stadje dus. Nu nog belangrijk vanwege de toeristenbussen die over de romeinse wegen deze kant uit komen. De basiliek is een beauty, maar eerst gaan we lunchen. Op de kaart staat een lokaal product, de frico. Iets met aardappels en kaas. Alles goed als het maar geen fondue is! Het wordt een dikke pannenkoek van middenmaat maar met het aantal calorieën van vier! Phoe, dat vult! We kunnen er tegen aan, de basiliek staat ongeduldig te wachten. Eerst naar het kerkhof, dat ligt er strak en vrij kaal bij. Enorme cipressen toornen hoog over de ijzeren kerkgraven uit, een enorme engel houdt een gevallen soldaat in zijn/haar/hun armen. Kraaien zitten nieuwsgierig te kijken. In de basiliek is de gehele vloer nog bedekt met bijna onberispelijk mozaiek. Tientallen figuren, dieren, mensen, symbolen zijn hier neergelegd. De Lego Challenge is er niets bij! Grote dikke doorzichtige acrylplaten stellen ons in staat om boven de vloer te lopen en alle details te bekijken. Achterin de basiliek is een crypte met de relikwieën van illustere heiligen. Een tiental soort poppenhuisjes zijn gevuld met botjes, sieraden en glittertjes. De muren en plafonds zijn nog heel fraai beschilderd met religieuze afeeldingen. Verderop zijn nog oude funderingen en nog meer mozaieken blootgelegd, maar dan meer fragmentarisch en minder kleurrijk. We weten nu waarom er een haan op een roomskatholieke kerktoren staat: de haan staat voor de dageraad oftewel het christendom. De tegenhanger is de schildpad, die staat symbool voor het heidendom. In de mozaieken zie je dan ook regelmatig de haan tegenover de schildpad afgebeeld staan. Het huis van Titus slaan we over want daar hebben we niet voor betaald, dus we mogen niet binnen. Nog een doopkapel em dan hebben we voorlopig genoeg oude stenen gezien! Fietsje op, helmpie op en we gaan een soort Afsluitdijk over, van het vasteland naar Grado. Aan weerszijden veel water, groene bossen en een beperkt aantal en soorten watervogels. Veel koereigers die in het ondiepe water staat te trappelen. Aan linkerzijde zien we in de verte de bergen van de Julische Alpen, de meest oostelijke bergen van de Alpen, die ook nog in Slovenie doorlopen. Tegen de met regenwolken bedekte hemel die ook al stukken blauwe lucht laat zien, steken de bergen mooi af, temeer daar al een reeks bergen bedekt is met verse ...sneeuw. Een gevolg van de overvloedige regenval in Centraal Europa de laatste dagen. Er zijn de nodige fotostops. In Grado bekijken we - na een snel maar lekker ijsje- de knusse haven met veel luxe boten, wandelen over de boulevard en doen we nog een kerkbezoek. Om het wereldse niet te vergeten, zijgen we neer op een terrasje en slagen in een supermarkt voor een flinke schoonmaakborstel die mijn vuile schoenen te lijf moet gaan! Het laatste stukje is het leukst, de smalle straatjes in het oude centrum, met verrassende minipleintjes, met terrasjes, restaurantjes, barretjes en gewone huizen. Dan vinden we onze fietsen weer terug en zijn we in een twintig minuten weer terug op bestemming. Als je denkt dat we dan lekker kunnen uitrusten heb je het mis! Werk aan de winkel! De fietsen moeten het rek op, en krijgen en passant een schoonmaakbeurtje. Ik ga mijn schoenen schoon borstelen en Marianne prepareert het eten. Ook presenteert Moeder Natuur een prachtige avondshow met een bloedrode zonsondergang. Snel foto'snemen dan! Heel even staat de kustlijn van Triest in een rode gloed, het lijkt wel of het daar in brand staat! Dan dooft de rode gloed en vlammen de regenwolken nog heel even felrood op. Mooi afscheidskadootje van Grado! Dan nog een afwas van drie dagen en is het ongeveer bedtijd....Morgen 170 km verder naar Chioggia, ook wel klein Venetie genoemd.