Dag 11 Grotten van Skocjan en naar Italie

Dag 11 Grotten van Skocjan, naar Italie

Het is grijs maar het is droog! Geen noodweer hier, maar lekker is anders. De temperatuur schommelt rond 15-17 graden. Onze excursie naar de grotten van Skocjan is geboekt om 13 uur. We hebben de ochtend nog om de buurt te verkennen. Eerst naar de supermarkt voor wat kleine boodschappen, dan naar de bakker voor een vers brood en een lekkere koek. We wandelen nog een half uurtje door het dorp Hrpelje en het kerkje met kerkhof. Het lijkt wel uitgestorven hier.....We gaan met de camper naar de grotten, 12 km verderop. Daar lunchen we op de parking en melden ons een half uur voor vertrek. Of dat zinnig was weet ik niet maar ik heb me een half uur verveeld en nog eens onnodig een flesje water gekocht voor 3! euro. Met ons staan er nog minstens 100-150 mensen te wachten voor vertrek om 13 uur. De kassa's geven aan dat alle tijdsloten volgeboekt zijn. De Nederlanders langs ons die op de bonnefooi kwamen hebben pech, die kunnen morgen pas. Om 13 uur stuift een energieke jongeman met badge om zijn nek naar voren en begint in t Sloveens te roepen. Goede stem hoor! Gelukkig kan hij zijn Sloveens ook zelf vertalen, dus we begrijpen uit zijn engels dat we achter hem aan moeten. Wat, alle 150 mensen? We hadden gelezen dat we in kleine groepjes zouden gaan lopen!? Een lange slinger mensen volgt hem, we gaan zeker 10 minuten gaans en flink steil naar beneden.Daar volgt een kleine geruststelling, er zijn nog drie gidsen en de grote groep splitst zich op, naar voorkeur voor talen. Tusen elke groep zit 5 minuten om file te voorkomen denk ik.

Dan door een lage gemetselde buis naar beneden. Daar is niets grotterigs aan! Maar ok, beneden wordt het snel anders, zeg maar indrukwekkend! Want het is er erg groot! We staan eerst in de Stille grot. De rivier stroomt hier niet meer, vandaar. Het dak is geologisch sinds kort ingestort, vertelt de gids, zo'n 300.000 jaar geleden. Hmmmm, vandaar zeker dat het nog niet is opgeruimd! Overalbrokstukken, maar gelukkig loopt er een gemetseld pad langs. Roestvrijstalen reling er langs en slipvrije wandelpaden, dat is relaxt lopen. Want er is veel te zien, dus dan is de aandacht bij je voeten houden wat lastig! Onze gids vertelt hoe de grotten zijn ontstaan en ook hoe groot ze zijn. We hebben de ruimte, want de tweede grot is 120 lang, 60 meter breed en 30 meter breed! Grote stalactieten en - mieten zijn overal, ook gordijnachtig, als waterreservoirs of als een glijbaan. Je kunt die grot van 120 meter in zijn hele lengte overzien, het pad dat verlicht is kronkelt als een Chinese muur naar beneden. Ik krijg echter spontaan associaties met de grotten van "In de Ban van de Ring", de dwergen met hun immense kastelen ondergronds en de Balrog. Een mini Balrogje steekt aarzelend het voetgangerspad over, een bleek spinnetje of schorpioeneke. Er zijn iets van 26 levensvormen die in de grotten leven, waaronder dus ook spinnen,een blinde salamander die maar eens per jaar eet (handig, hoeft-ie maar tien keer te doen, langer leeft hij niet), een blinde garnaal, en vleermuizen.

Aan de overkant zien we oude kapotte trappen langs de hoge rotswanden lopen. Zie je Frodo en Sam al lopen zwoegen met de Ring? In de verte een laag donker gerommel. Is Sauron ontstemd? Nee, de Reka (Sloveens voor rivier) wurmt zich met geweld de berg binnen en is oorzaak van het tumult. Wow, wat is dit ontzagwekkend! De rivier heeft zelfs een kloof uitgeslepen van 60 meter diep over een lengte van dik honderd meter! Daar kijken we dus in en onze oren worden zowat doof van het gebulder! Wat ik al wist en hier nu duidelijk niet hoor, is de pieptoon in mijn oren, die verdwijnt hier letterlijk in dit geruis! We vergapen ons aan dit natuurgeweld en verleggen noodgedwongen de aandacht naar onze voeten. Want wat we gedaald zijn moet weer omhoog! Dus trappenlopen, zo'n 500 hebben ze ons beloofd. Ik ga het niet natellen dacht ik nog. Na een dik uur komen we buiten, goed warm van de actie. We waren gewaarschuwd dat het koud was in de grotten, zo'n 12 graden, maar men had vergeten te vertellen dat je het door het trappenlopen nogal warm kunt krijgen. En dat je er binnen natter kunt worden dan buiten lopen bij een regenbui. Want er komt in de grot veel water naar beneden! Buiten gekomen doen we nog een extra klimmetje naar boven en kunnen mooi in de kloof kijken die zich buiten voort zet. Dat was een erg mooie ervaring! En dan te weten dat er vlakbij nog een veeeeel grotere grot is, die van Postojna. Daar worden de toeristen zelfs met een treintje rond gereden! Dat schijnt heel massaal te gaan, vandaar dat we dus voor deze in Skocjan gekozen hebben. We hebben een cruciale beslissing genomen, we verlaten nu Slovenie om naar Italie te gaan. Daar lijkt het weer beter de komende dagen, of dat zo uitkomt is afwachten. In ieder geval kan ik in dit deel van Noord Italie wat oude herinneringen van jeugdvakanties ophalen. Oud collega Alexandra tipte me al, Grado en Aquilea zijn de moeite waard en zie ik daar op de kaart niet een bekend kasteel? Kasteel Miramare, daar zijn we vroeger ook eens geweest met Pa en Ma en de vier kleintjes -;)). We manouvreren de camper door kleine dorpjes en straten, het is soms centimeter werk maar gaat goed. Veel cipressen, mooie huizen met rode dakpannen en fiatjes. Snel een paar fotoshoots bij Miramar en stellen vast dat we een verkeerd parkeerkaartje hebben getrokken. Een dagkaart van 15 euro voor 35 minuten rondkijken. Dat wordt weer kliekjes eten! We kiezen de kustroute, maar zee zie we nauwelijks, te veel oleanders, cipressen en ander groen spul. Dan schiet onze navigator even te kort en stuurt ons de snelweg naar Slovenie op. Een wegblokkade is hem niet bekend. Tien kilometer verder kunnen we keren en zoeven we de bergen af, de blauwe heldere droge lucht tegemoet. Naar een camping in Grado waar we een plaats voor het uitzoeken hebben. Dan maar een grote plek met direct uitzicht op strand en zee! De plek waar ik 60 jaar geleden een grote kuil groef, heb ik niet zo snel kunnen vinden! En jammer dat die heldere blauwe lucht toch verder weg is dan we dachten. Eerder bij Venetie of zo -:((. En de wind? Die zoekt de luchtroosters van de camper op, kunnen onze natte jassen tenminste goed opdrogen -;)). Morgen nog even uitvogelen hoe onze electronische polsbandjes hier op de camping werken. Ik heb ze nog niet omgedaan hoor, dan voel ik me gelijk een gevangene of concertganger!