Dag 8 Plitvice

Dag 8

We nemen weer de bus naar het park en lopen meteen door. Dat mag alleen als je een tweedaags ticket hebt, wat het geval is bij ons. Dan omhoog naar "treinstation 1". Ik zie weer een skon bloemke, moet op de foto! Bij het treinstation rijdt dan net de trein weg als we aankomen, das jammer! Maar meteen een excuus om al een koffie te pakken in de ochtend zon, koekje erbij? Misschien dat we een half uurtje moeten wachten, maar dat is niet erg. Ik zie mijn buurman driftig op zijn mobiel kijken, bril omhoog. Die is bijziend. Ik ook, maar zie wel iets raars aan zijn mobiel hangen. Lijkt een soort oplader maar dan rechtstreeks in de USB poort? Durf te vragen, dus dat doe ik dan maar. Inderdaad zegt mr. Chi Nays, ik heb er zelfs twee. Ik mag er een foto van nemen, dan kan ik opzoeken of ik die ergens kan kopen, want hij weet het niet. Was n kadootje. Treintje komt er aan en brengt ons -met een tussenstop bij station 2- naar station 3. Dat is het eindpunt van het wandelgebied, vandaaruit willen we terugwandelen. Maar eerst naar een hooggelegen uitkijkpunt voor een blik over de bovenste meren. Via een bijna verlaten houten vlonderpad en een koel bos, komen we een half uur later daar aan. Met een heldere lucht, blauwe hemel en turkoise meren is het een fantastisch uitzicht! We struinen verder over een zand en wortelpad door de bossen, we blijven lange tijd op hoogte en gaan dan langzaam zakken naar het meer. Ondertussen komen we wel steeds meer mensen tegen. Ook in groepsverband, met nederlanders, chinezen en amerikanen. Ze heben het zwaar want ze moeten best steil omhoog het eerste stuk. Hoopvol vragen enkele mensen of het nog ver is.....we blijven eerlijk, ik laat het daarom op de onvolprezen "World Topo Map" app zien!

Bij het meer aangekomen is het weer even twijfelen, welke boot moeten we nemen? We kiezen voor ST1, dat blijkt de goede te zijn. Ondertussen moeten we nog wel een paar honderd meter tegen tegenliggers in. Die doen hun best om het 1 meter 50 brede pad te blokkeren, dus dat schiet niet op. Marianne treft helaas een gefrustreerde toerist, die weigert opzij te gaan. Ik vermoed dat haar vlammende blik hem heeft doen verschroeien!! Bij de boten is het ook wel druk, maar steeds als we denken dat het wel lang wachten zal worden, trekt een crowdmanager een blik bussen of boten open en zijn we toch snel weg. Valt weer mee! Dan is het nog een stuk direct langs het meer met weer nieuwe blikken op stromend, bruisend en vallend water. Ook hier toch flinke drukte. Soms passeren we een stel slomen, maar al met al maakt dat niet veel uit. Enige punt is dat we hopen de retourbus van 14 uur te halen. Anders moeten we wachten op de bus van 17 uur, of het OV nemen, of een taxi. Maar we zijn ruim op tijd, doen een bankje, de schoenen uit en een slokje. De retourbus is stipt op tijd en niet veel later kunnen we een rustige middag doen. Kunnen he!?, want bij Marianne kriebelt het waspoeder in haar rugzak. Dat wordt wassen! 15-16 stuks ondergoed, een handvol shirts, sokken en handdoeken. Ik sta er handenwringend bij. Ik mag namelijk het water uit het wasgoed wringen! De zon en wind mogen de rest op de 15 meter lange waslijn doen. Dan gaan we de planning maken voor de komende week. Plan is om Istrie aan te doen, die driehoekige punt land ten zuiden van Triëst. We komen er uit en besluiten vanavond maar eens een lekkere pizza te doen bij een keurige zaak 500 meter verderop. Pizza en bediening zijn prima, alleen de rekening valt 5 euro te laag uit omdat ze de wijn verzuimen te rekenen. Daarom maar 5 euro fooi gegeven, krijg je tenminste nog een nog hartelijker dankjewel terug -;)).