Dag 5 Kamnik, kastelen, kerken en kostuums

Dag 5 Kamnik

Hoogtepunten van Kamnik: kastelen, kerken en kostuums.

Na 't ontbijt maar eens een planning maken van vandaag en morgen, gezien de weersvoorspellingen dat het morgen flink gaat regenen. De app voorspelt tussen de 50- 70 mm, startende vanavond tot en met morgen. Dan is het niet erg om te moeten rijden naar de volgende bestemming, ca 250 km verderop, de Plitvice meren in Noord Kroatië. Als de weersvoorspelling goed uitvalt, is het daar dan dinsdag en woensdag droog. Kaartjes zijn besteld, alleen moeten we morgen een camping vinden. Die had ik al gevonden, maar de eigenaar geeft aan dat online reserveringen niet mogelijk, zijn, pas op de dag zelf kun je je melden als er plaats vrij is. Plan is dus om er vroeg te arriveren, dat betekent vroeg vertrekken. Dat houdt ook in vandaag al zoveel mogelijk inpakken enwegstouwen. Omdat nu tafels, stoelen, luifel etc lekker droog zijn, gaan we dat maar meteen doen, dan hoeft dat vanavond niet als het regent. Kamperen is vooruitzien! Twee kleine klapstoeltjes van de Decathlon (bedankt voor de tip Saskia) en een klein inklaptafeltje zijn bij de hand. Na gedane arbeid gaan we het stadje in. De kapel die zo mooi op de heuvel ligt, flankeert de ruïnes van 1 van de 3 kastelen. De ruïnes zijn, zoals gebruikelijk voor toeristen als wij, niet veel meer dan wat oude muren en funderingen. Leuk om op te zitten als je een broodje nuttigt of van de schaduw gebruik kunt maken. De kapel biedt nog minder dan de ruïnes want de kapel is dicht helaas. Brochures laten je watertanden voor de mooie fresco's maar voor een bezichtiging moet je je eerst aanmelden. Telaat dus! Wel biedt de plek een mooi uitzicht over de oude stad, dus maken we maar wat foto's. Op naar de volgende kerk, dalletje oversteken en even klimmen. Maar eerst strikt een jongeman me bij een poster presentatie over energie. Een nieuwsgierige blik van mij op een poster en hij heeft me tuk, of hij wat mag vertellen? Vooruit dan, tis nog vroeg. Het is wel heet in de zon, dus ik hoop dat hij het kort kan houden. Misschien dat ik maar niet te veel vragen moet stellen? Maar allee, het is een serieus onderwerp. Slovenië wil een tweede kerncentrale bouwen en zes posters en wat maquettes leggen uit wie, wat, waar, waarom, wanneer en hoe. De vlaggen staan op groen volgens hem, maar rode vlaggen zijn er ook moet hij toegeven. De kosten natuurlijk en de opslag van radioactief materiaal. Het volk mag ook nog iets vinden maar of hun stem doorslaggevend is heb ik verzuimd te vragen. Marianne is al de schaduw in gevlucht en straalt zelf al wat uit (beetje opschieten van Eijk!). Ok, verder naar de tweede kapel, pardon kerk. Een heuse kerk, volledig omringd met graven. Ik zou toch denken dat een kerk op zondag open moet zijn, maar nee, potdicht.Zelfs zo dicht dat we de hoofdingang missen. Tis maar een klein portaal en de massieve deuren wijken geen millimeter. Door naar een Franciscaner klooster, die mannen vindt je ook overal zeg! Hier is de entree wel open. We gluren in de kerk binnen. Het zijn hier geen puristen deze Franciscaners, want er is volop versiering en de kerkbanken zijn bekleed met zachte kussens. Dat was in Portugal wel anders, daar was een kurken bekleding van de bankjes de enige luxe die de broeders zich daar veroorloofden. Er is nog een aparte doopkapel met doorzicht op het altaar. Een man van in de dertig zit bij een altaartje van St. Valentin. Bidt hij tot hem via zijn smartphone? Of bekijkt hij een plaatje van zijn (beoogd) vriendin(vriend)? Na het klooster belanden we weer bij de markt. Op het podium zien we nog wat zwierige en vrolike dansgroepen bezig, er wordt gejoeld, gefloten en gejodeld. De muzikanten zweten peentjes en gaan helemaal in trance op bij hun muziek. Wij zweten onder een parasolleke en doen een drankje. Proberen ook maar eens wat van het straatvoedsel, het worden twee hotdogs. Er is een tekort aan kleingeld en met een sorry krijg ik een haffel duppies in mijn hand. Is goed hoor -;)). Aan de overkant van het plein loopt de hoofdstraat en we zien een vrije hangtafel. Die staat zomaar ineens precies aan de straatkant en hebben we een plekje vooraan zodat we goed kunnen kijken en foto's maken. De beloofde drukte valt ons uiteindelijk mee. Iwan is de coördinator van een groep pubers die op zijn orders dranghekken te voorschijn halen en langs de straat zetten. Hij weet wat hij wil en corrigeert de jongelui waar nodig. Hé, hier zijn nog jongelui die naar een ouder iemand luisteren!!? Tegen drie uur zijn de straten bijna leeg en voelen we onze benen al van het uurtje staan wachten. Maar, de optocht begint op tijd, dat wil zeggen: de burgemeester en zijn vrouw (ik verzin de functies maar even) beginnen op een balkon aan een ellenlange toespraak. Bedankjes hier, bedankjes daar, de EU wordt bedankt (jij dus ook!) en het nodige geklap volgt op zijn toespraak. Uit het rijtje stoelen voor Bobo's en Bambi's staan nog wat deftige mannen op die ook wat moeten zeggen. Naast ons zie ik al een paar ogen rollen: Prohitite, prosim! Beetje opschieten graag! Maar dan komt de fanfare ook de straat in, de dansmarika's hebben een grote witte lach op hun gezicht (af en toe een scheve tand of beugel, hier is de perfecte tandcosmetica nog niet helemaal doorgedrongen gelukkig). Het beschrijven van alle folkorische klederdracht laat ik voorbij gaan, dat is ondoenlijk. Daar heb ik foto's en video voor en kun je wellicht op Facebook, Instagram of Polarsteps bekijken, veel handiger. Feit is dat het er georganiseerd aan toe gaat, geen wanklanken (op een ambulance na die een dansgroep verstoort) en er is veel variatie. 30-40 groepen passeren, jong en oud doet mee en er wordt gezwaaid, gezwierd en gebogen. De parade sluit af met old boys and girls op oude 19e eeuwse fietsen en karren, keileuk!En het beste van de dag? Dat we het droog hebben gehouden! 's Avonds begint het flink te regenen en dat houdt voorlopig niet op. De campingbeheerder houdt nog residentie en ik kan alvast uitchecken. Morgen nog water tanken, dan zijn we snel klaar.