Petra

Maandag 20 november Petra

Wandeling door de kloof van Petra. Gevolgen van een vloedgolf in de kloof. Opstootje in het restaurant zonder gewonden.

In verband met het slechte weer en de vele regen van gisteren gaat vandaag onze geplande wandeling (via de backdoor trail) niet door. Het is dan te gevaarlijk, de regen kan nog overstromingen en vloedgolven veroorzaken. Onze gids stelt voor dan vandaag de klassieke tour door de kloof te doen en morgen de wandeling. Dat vinden we een goed voorstel (wat hebben we te kiezen als ook blijkt dat de backdoor trail gesloten is?), ook al is de weersvoorspelling voor vandaag ook regenachtig. We vertrekken om half tien en Echmet zorgt voor tickets. We moeten onze paspoorten laten zien. De ID bescherming die de NL regering aanbeveelt en op ons paspoort zit snappen ze hier niet en die wordt gewoon weggehaald, ondanks onze uitleg.Dan nog even snel naar het toilet en ik koop nog even tegen toeristenprijs een lange noodponcho omdat ik mijn regenbroek niet bij me heb. Om toch een goed begrip te hebben van deze stad in de rotsen (zie verderop), nemen we een gids. Fadih geheten, met volle baard, zwart jack en geblokte sjaal om zijn hoofd, hij spreekt duidelijk engels en kletst niet te veel over dingen die er niet mee te maken hebben zoals de gids in Amman. Wel laat hij zijn nederlandse woordenschat vaak horen, hij heeft namelijk een vriendin in Nederland, in Middelburg. Aardige kerel. Hij zegt ook: iedereen in Petra kent me en ik ken iedereen bij de souveniershops. Ze verwachten dat ik bij de shops hun waren aanbeveel, maar jullie mogen zelf kiezen wat je wil natuurlijk. Als het maar duidelijk is he!? Geen misschien, of misschien later, of ik kijk nog even verder. Zeg gewoon Ja of Nee, dan is het duidelijk.Lekker direkt wel. Direkt begin hij met de uitleg over Petra (en ik kopieer even wat info uit Wiki als je het niet erg vindt):

Petra: Petra is een uitgehouwen stad in de zachte rood/rotsen in een gebregte van ruim 200 km2.Door aardbevingen zijn er enkele kloven ontstaan die toegang geven tot open plaatsen. De toegangskloof naar het centrum is de Siq. Op het smalste punt is deze slechts twee meter breed. Aan de zijkant zijn de uitgehakte geulen voor de watertoevoer te zien.

De bloeitijd van de plaats is te danken aan de handelsroute voorwierookvanuit het 1600km zuidelijker gelegenJemennaarPerzië,Syriëen deGriekseenRomeinserijken. Petra was daarnaast een knooppunt voor andere handelsroutes. De belastingopbrengsten van de handelaars maakten de heersers van Petra schatrijk en dat is te zien is aan de luxe gebouwen en grafmonumenten. Rond het begin van dejaartellingwoonden in Petra naar schatting 25.000 mensen. De stad ligt in een dal dat alleen via smalle kloven te bereiken is en is daardoor goed te verdedigen. De stad beschikte over een ingenieuze watervoorziening waardoor men het hele jaar door voldoende water had. De Nabateeërs hadden lange tijd een eigen koninkrijk. In106werd hun rijk door hetRomeinse Rijkveroverd. De handelsroutes veranderden waardoor Petra langzaam haar handelspositie kwijtraakte en in de7e eeuwverlaten werd. De ZwitserJohann Ludwig Burckhardt, vermomd als Indiase handelaar, herontdekte Petra in1812voor de westerse wereld. De stad was inmiddels tot een ruïne verworden. Petra is in1985doorUNESCOtotWerelderfgoedverklaard.In 2007 werd de stad verkozen tot een van dezeven nieuwe wereldwonderen.

Gids Fadih geeft uitleg over de watersystemen, de vierkante blokken die graven blijken te zijn, de gaten in de wanden waar wierook en lampen gehangen hebben, de weg die vroeger 5-6 meter lager lag maar door overstromingen en bezinksel steeds hoger kwam, de facades die alleen facades bleken te zijn en geen schat verborgen, bogen en deuren, nissen waar beelden in stonden van goden en godinnen, versiersels etc etc. Na ca 1,2 km moeten we achter elkaar lopen en dan een stap naar links doen. Dat geeft het wow effect! Door een smalle spleet tussen de hoge rood/roze (en soms zwart/geel gestreepte rotsen) torent een 40 meter hoge uitgehouwen facade op. Magnifiek!! Het plein ervoor zou normaliter vol met toeristen staan maar nu overheersen de kamelendrijvers, een bulldozer en enkele souvenirshops.De oorlog tussen Israel en Gaza heeft vele toeristen afgeschrikt en het is doodstil vergeleken met drukke tijden dat er 4-5000 toersiten per dag komen. Nu een paar honderd?De bulldozer staat er normaal gesproken niet, maar de regen van gisteren heeft een aantal standhouders toch verrast. Een aantal hebben niet de kans genomen om hun spullen veilig te stellen en over een paar honderd meter is het een puinhoop van planken, metalen geraamtes van de stallen, stenen, zand, vuil, plastic en nog vele kleine kapotgeslagen souvenirs. Met man en macht wordt er opgeruimd, hopelijk zijn er geen gewonden gevallen! Bij een kopje thee met munt bewonderen we de immense facade. Erin gaat niet, want er is niets achter. Jordanieten proberen elke toerist die binnenkomt te verleiden met een ritje op een ezel, kameel of karretje. Een eenvoudig nee is voldoende om ze af te houden, gelukkig zijn ze niet vervelend aanhoudend daarin. Dan door naar de rest. We komen aan op een open stuk, links een lange straat met veel kolommen van weleer, een maktplein, een paar tempels. Rechts hooggelegen een byzantijnse kerk. Verderop splitst de weg zich, maar de gids houdt hierop. Hij probeert nog dat hij ons morgen mag gidsen bij de trail, maar dat is al geregeld.Wie niet waagt wie niet wint! Door de vele regen spoelt er veel zand weg en komen er vaak artefacten van vroeger te voorschijn. Bij stom toeval zie ik een afgebroken roodbruinen handvat van een beker of vat en Fadih neemt het mee, misschien iets voor het museum? Op eigen gelegenheid lopen we terug en is het warempel de hele dag droog gebleven. Ik heb de noodponcho wel aan gehad, maar het bleek uiteindelijk niet nodig. In de puinhopen van de overstroming die we weer passeren zie ik nog een vuile doek liggen, het lijkt op een kussensloop. Twee kamelen staan er op en ik kijk in het hotel wel of het de moeite waard is om schoon te maken(ja dus ;-)). Ik snel op het laatst hard vooruit, mijn blaas staat op knappen :-). Dan nog wat dinars trekken,want we zijn blut. Echmet de chauffeur brengt ons naar het hotel, 500 meter verderop. Had nou niet gehoeven. Even tijd om te relaxen, maar ik wil nog even een blik werpen in het Petra museum. De rest heeft even geen puf of wat anders te doen. Ik krijg opdracht om veel foto's te maken en vooral te delen! Doe ik hoor! Het museum is modern opgebouwd en bevat zeker wat fraaie koppen, beelden en bustes, kruiken en kannen en ander gerei als munten en keukengerei. Er is bijzonder weinig op schrift bewaard gebleven, dus veel zaken kunnen niet opgehelderd worden. Waren de facades bv geverfd? Rond 19 uur strijken we neer bij het Sand Castle voor een maaltijd. Lekkere jordaanse keuken hebben ze hier!Origineel en zelden voorkomend is de ruzie die achter in het restaurant plots uitbreekt! Het gaat er heftig aan toe en er wordt flink en lang geschreeuwd! Een man in geruit overhemd pakt een vrouw (bedienster?) bij de keel, wordt afgestopt door een man in een geel jack. Maar onze bedienster, een kleine gezette vrouw met blond haar vliegt er op ook af en schreeuwt de hele boel bij elkaar. Het duurt echt 5-10 minuten. Gewonden lijken er niet te zijn gelukkg. Waar het over ging? Geen idee! Relatieproblemen, vrouwachterstand, werknemersconflikt, jalouzie? We weten het niet, maar we zaten op de eerste rij. Na een kwartiertje, als de rust is wedergekeerd, sjokt Blondie verslagen met afgezakte schouders de zaak uit. Ontslagen of...? Als we klaar zijn met eten, krijgen we een rondje thee van de zaak en bij het afrekenen iedereen nog een fles water. Goedmakertje voor ons? We keren terug naar ons hotel, morgen moeten we vroeg op, want -na de lange wandeling van 6-7uur-, moeten we nog twee uur rijden naar ons volgende bestemming, Wadi rum. Een woestenij 120 km verderop en met wat geluk hebben we weer regelmatig zon en droog weer!