Van de Dode zee naar Dana

Vrijdag 17 november Dana

Van - 430 meter naar 1600 meter boven de zeespiegel. Rit langs de Dode Zee, bezoek aan het Al Karak kruisvaarderskasteel. Lunch bij de Pilaren van Jeruzalem en aankomst in Dana. Wandeling in de bergen met gids Abu-Ali. Drone boven ons hoofd.

Het buffet-ontbijt is onovertroffen, op onze reizen kunnen we niet een hotel bedenken waar het buffet uitgebreider was. Ik telde alleen al bij de zoete broodjes-hoek een twintigtal varianten! We moeten na het copieuze ontbijt nu wel zelf onze koffers naar de receptie sleuren, dat valt wel een beetje tegen ;-))! Echmet staat weer punctueel op tijd klaar,altijd maar een sigaret rokend. We werpen nog een laatste blik op de tuin, ik meende dat die 30 x 70 meter was, maar bij nader inzien is het eerder 100 meter breed en 3-400 meter lang. Een gekwetter van zingende vogels komt je tegemoet!

Heteerste kwartier langs de kust is nog bebouwd met voornamelijk resorts, daarna wordt het leeg op een enkl gebouwtje na. Overal hekwerken langs de kant van de weg, ze willen voorkomen dat mensen de Dode Zee oversteken, het is tenslotte een grensgebied. De overkant is goed maar wazig te zien, het water is stil. Als we een fotostop doen, zien we wel behoorlijk wat vogels, zo groot als een roodborstje, helemaal zwart en met witte onderkant bij de staart. Planten groeien er niet, misschien dat ze van de vele plakvliegen leven? Van ons mogen ze, die vliegen zijn best hinderlijk!

Tegen elven bereiken we Al Karak. Hier staat weer een kruisvaarderskasteel, strategisch gelegen op een heuvel. 100 x 200 meter en grote dikke muren met schietgaten. Bordjes met info zijn er niet, ook geen pijlen die richting geven. Een paar gehurkte Jordaniers zitten te roken en vragen of we een gids nodig hebben.Niet dus. We dwalen wat rond, we mogen overal over heen, doorheen en onderdoor. Net als de zwaluwen die in de muren hun nest lijken te hebben. Enkele plekken schijnen gevaarlijk te zijn, je kunt zo makkelijk 50-60 meter naar beneden storten. We storten ons echter op een mini museumpje waar wel de nodige info is te lezen. Er zijn wat potten en scherven, wat vaasjes en zo. Het kasteel moest Jeruzalem beschermen tegen de Syriers en Egyptenaren. We drinken een koffie en aaien maar weer eens wat poezen. Ik probeer nog wat kattesnoepjes te kopen in een kleine suppermarkt, maar mispoes, die verkoopt alleen maar 20 soorten chips, wat repen en prullaria.

We rijden verder. Eerst oostwaarts, dan zuidwaarts en tenslotte weer westwaarts. In kilometers is het een flink eind om maar anders hadden we een langzamere route door de bergen. Het landschap biedt afwisseling in zand, stenen, rotsen, grind, stof en blokken. Toch regelmatig van fraaie ruwheid. Geen planten, een enkele schaapskudde, dat was het. Enkele rommelige dorpen met laagbouw. Zuidwaarts is er ineens veel vrachtverkeer. Echmet zegt dat de meeste vrachtwagens vol zitten met fosfaat, grondstof voor kunstmest dat wordt getransporteerd naar de havenstad Aqaba, nog verder naar het zuiden. We zullen het controleren over ca 1 week! Vlak voor Dana stoppen we bij een groot truckersrestaurant omdat er in Dana nauwelijks restaurants zijn en omdat het vandaag de islamitische zondag is. We buffetteren weer voor 12 dinar (15,6 euro) de man/vrouwen het smaakt weer prima. We snuffelen door de groooote souvenirshop, Peter heeft een pet nodig. Onnodig te zeggen dat het een pet wordt met Petra als opdruk. Even twijfel ik nog voor een nummerbordplaat met Petra als opdruk, maar bijna 30 euro voor een dun blikkerig plaatje is me teveel.

We passeren een fosfaatfabriek en een energiecentrale die draait op gas uit Egypte. Dan komen we aan in Dana, een gehucht. Ons hotel is van een andere orde dan Movenpick ;-). Geen bel-boy, geen welkomsdrankje maar wel een persoonlijke begroeting door de eigenaar Saed (meneer) El Thul-Banth en zijn kersverse assistente Anja uit Duitsland. Ze is hier als vrijwilliger. Wij zijn hier ook vrijwillig, zeg ik ;-)) en zij probeert de kneepjes van het vak te leren om reizen op te zetten in Jordanie. Ze heeft al wat ervaringen met reizen begeleiden in Egypte. Onze kamer heeft trouwens ook geen tv of airco maar dan wel weer velours lakens en een vierkant toiletbril! Abu-Ali (61 met zwarte snor, zwart jack en militaire broek, zwarte doek in de nek, baseballpetje op waar een grote neus onder hing). is ook bij de verwelkoming en is vandaag en morgen onze gids. Hij is uit een Bedouinen familie afkomstig, vroeger geiten en schapen gehoed, nu mag hij toeristen hoeden ;-). Hij is op zijn 24e getrouwd met een 16 jarig meiske. Dan kon hij haar nog leren hoe het moest! Uiteindelijk is ze nog steeds bij hem na 8 kinderen ;-). En dan heeft hij maar een vrouw! Andere mannen hebben er soms 3-4 ! Pffff, niet aan denken!

Maar goed, we gaan nog een wandelinkje maken vanmiddag. De zon is nog wel heet, maar is over zijn hoogte punt heen. We dalen langzaam langs de bergwand af, we zitten aan het eind van het dal en hebben heel fraai uitzicht over de vallei waar we morgen ook gaan wandelen. We worden door Abu Ali (voor mij ook El KLesh Kousa want hij lult ons de oren van de kop!) uitgebreid geinformeerd over de bijzonderheden van het natuurpark. Alvast enkele weetjes:Er zijn 700 plantensoorten, 190 vogelsoorten, 37 zoogdiersoorten en 36 reptielsoorten!En in een combinatie uit Europese, Aziatische en Afrikaanse origine, een unieke combinatie. Voorlopig worden we gewezen op de wilde eik (er loopt er ook nog eentje rond) met klein blad en met stekels, als van een hulst, heel bijzonder! De wilde pistache, de amandelboom. Er komen al enkele wilde tulpen zonder blad naar boven, in bloei! Mooi geel en ze lijken wel op krokussen. Voorts groene bladeren als van een tulp en uit een knol komend die volgens Abu-Ali een ui zijn. Als ik het check in mijn app kan het de (zee)-ajuin zijn (Drimia). Ziet er fraai uit op de plaatjes, want nu zien we alleen een kale stengel. Veel verdorde distels en jeneverbes struiken. we genieten van het uitzicht over het dal, Wadi Dana. Naast ge-erodeerde rotsen ook hellingen in slagroom vorm, dat ziet er zacht en vriendelijk uit. Vuursteen ligt er ook en kristal. Onze gids leidt ons behendig als een geitje over de paden, wij volgen op ons gemak ;-). Na een uurtje is het welletjes en gaan we ook hier aan de thee. Jahoor, hij sprokkelt al wat hout en takjes en heeft weldra een vuurtje en een zwartgeblakerde theepot. Een kwartiertje later slurpen we hete thee, met suiker want dat geeft energie zegt Abu-Ali.We doen nog wat foto-shoots want het is er erg mooi! Dan terug over dezelfde route. We komen te praten over schorpioenen en Abu-Ali heeft er binnen een minuut een onder een steen gevonden. Het beestje, 10 cm lang, geel en met hoog geheven stekel probeert ons te imponeren/intimideren, maar dat lukt helaas niet. Dus blijft hij/zij maar staan om voor de fotoshoot te poseren. Dan mag hij/zij weer onder zijn steen terug.

We gaan in rustig tempo weer naar boven en komen mooi op tijd terug bij het hotel om een fraaie zonsondergang te zien. De maan komt ook op en je raadt het al, het wordt ook frisser. Dus vestje aan en wat kletsen met elkaar en een jonge dame die morgen (methaar vriendin) met ons meewandelt. Plots wijst iemand in de lucht naar een stipje met de vraag wat het is. Een vogel misschien? Maar het stipje blijft wel heel lang op dezelfde plek hangen. Ik kan net ver genoeg inzoomen met mn camera en wat ik zie lijkt wel op een grote drone. Of is het misschien een weerstation dat daar stationair hangt? Abu-Ali weet te vertellen dat het inderdaad een drone is, een militaire drone zelfs die de grens met Israel bewaakt. OOOkee! Dan kunnen we gerust gaan eten;-). Er schuift ondertussen in de eetzaal nog een groep aan van 6-8 personen, het zit hier dan lekker vol. Ook hier een lekker buffet, met een kokos-baklava als toetje en turkse koffie. Anja, de vrijwilligster vraagt nog even of ze morgen met ons mee mag wandelen. OOhja, draag je onze rugzakken dan vraag ik met een knipoog ;-)? Nou, dat dan weer niet, ze komt om te leren zegt ze met dezelfde knipoog terug. Aardige dame wel en laat haar maar leren! Een voor een lopen de tafeltjes leeg en gaan we vroeg naar bed. Geen buikdanseres vanavond ;-((. Ben benieuwd wat Wadi Dana morgen nog meer te bieden heeft. De trip duurt ca 5-6-7uur en de reisbeschrijvingen beloven van allerlei mooie dingen.

Tegen tienen gaat de gaskachel in de eetzaal en mijn lampje uit... Of ik om 5 uur nog opsta om de meteorietenregen (Leoniden) te zien? Ik weet het nog niet....