Petra

21 november

Via de achterdeur naar binnen, poort is open! Twee Fransjes en twee imitatie-bedouinen.Prachtige wandeling en rit naar Wadi Rum.

Het is vakantie en de wekker loopt af om 5.45 uur, mmmh, de volgende keer moeten we dat toch anders doen!? Onze chauffeur wil - met Snottebel als liftster- al om 7 uur vertrekken zodat we vroeg aan de lange wandeling kunnen beginnen en 's middags nog een twee uur naar Wadi Rum kunnen rijden. Haar vriendin Olivia zou meegaan, maar heeft buikproblemen helaas. In de ontbijtzaal is het al druk, veel Nederlanders! Zullen zij het zelfde gaan doen? De nacht was beetje koud en ze voorspellen zon. Wordt het een korte broek, een lange broek, een vest of voor de zekerheid ook een regenjas? Het wordt het alle drie/vier voor mij, en een pet toch maar, ook al ziet het er bewolkt uit. Echmet rijdt ons weer naar Little Petra waar onze wandeling begint. Gids Salim is een wat oudere Nabateer die gerust van Wadi Rum naar Petra loopt, vier vijf dagen door de kale woestijn. Waarschijnlijk loopt hij op nicotine, want hij rookt de godsganselijke dag door. We hebben een mooi tempo en weinig stops want hij wil voordat de grote groepen toeristen komen. Pardon? Da willu wij niet! Toch zien we allengs meer mensen achter ons over de roodgele rotsen. Regelmatig een rivierbedding door vol met keien en nog nat zand. De stromende regens van gisteren hebben ook veel zwerfafval meegevoerd,maar ik lees ook in Jordan News dat de belangrijkste stuwmeren die nacht goed gevuld zijn. De watervoorraad is nu op ca 25%. Ik neem aan dat er nog veel moet regenen voordat de reservers vol zitten, maar dan graag na vrijdag! Alom roodbruine bergen om ons heen, in allerlei kleur variaties. Dichterbij bekeken zien we de meest fantastische lijnenspellen, ook in geel, zwart en wit. We zien diepe spelonken en ravijnen, met in de diepte soms wat groen, waarschijnlijk juniperus en wilde pistache. Af en toe een vogel, en ineens een rare vogel. Een veertiger die alleen in een korte boek en schoenen de berg op komt rennen. Trainen voor de Petra-marathon? We stijgen langzaam verder, van het rulle zand komen we op een goed aangelegd pad met gemetselde steen en lage muurtjes. Een stuk of wat bedouinen tenten in de verte en soms nabij, twee herders zitten verscholen in een paar rotsen, thee te drinken (what else?). Salim maant ons door te lopen zodat we straks rustig bij een theetentje zitten zonder grote groepen toeristen, we moeten nog werken ook voor ons geld ;-)! Maar dat lukt allemaal, alleen is er niemand thuis. Geen nood, Salim kent de weg naar de keuken en maakt de thee klaar. Dan komt er een oudere vrouw, die vanmorgen al verschrikt zag hoe de hevige regens haar tent mishandeld hebben. Ze probeert snel met een rits souvenirs haar schade in te halen, maar dat is aan ons niet besteed.Ze tovert nog een schaal oude munten tevoorschijn, volgens Salim zitten er echt antieke munten tussen! Die komen vaak aan de oppervlakte als deregens weer zand hebben weggespoeld, evenals brokken keramiek. Dan komen we bij het klooster aan, minstens zo mooi als de Treasury in de Petra kloof en nog een stuk groter! Helemaal vrijstaand in een grote rotswand, prachtig! Een, nee meerdere slimmerikken hebben een thee- of souvenir tent op 150 meter afstand opgesteld, bankjes met kussentjes erbij en genieten van het uitzicht! We worden bijna vermorzeld door een kluwen honden en katten die ons de lunch niet gunnen, dus delen we die maar uit, in het bijzonder aan een jong hondje met een lamme of gebroken poot. Nog een fotoshoot doen, waarbij ik bijna van een schuin aflopend stuk rots afglijd, maar ik houd het recht. Het was ook maar vijf meter vallen naar beneden;-). Inmiddels heb ik mijn eigen Fransje weer, ik heb ergens bij het eerste theetentje mijn pet laten liggen.Het is wel niet erg heet, maar de zon schijnt nu volop, dus ik zal toch iets op mijn kop moeten hebben. Salim wacht op ons bij de trap naar het tweede deel, waar hij overiegns geen taak meer heeft. Hij zit dus ook op zijn fooi te wachten en komt die dan maar halen, onder het mom van 'weten jullie wel dat er daar nog shops zijn en dat Frans nog een pet nodig heeft?Hij krijgt zijn fooi en wij bekijken nog even de binnenkant van het klooster. Niets te zien, dus nog een selfie doen tussen de inmiddels tientallen mede-toeristen en dan deel twee lopen. Hier begint de echte afdaling, via een goed aangelegd trappenpad. Werkelijk tientallen shops aan beide zijden en overal marktkooplui-praat die hun waren aanprijzen. We negeren ze stuk voor stuk en pas op het laatst, alsik zie dat er echt nergens petten te koop zijn, schiet ik een koopman aan voor een jordaanse sjaal. Uiteraard komt hij met duurste en mooiste en blablabla, maar ik heb geen zin om 40-50 euro uit te geven, dus komen we uit bij een stuk voordeliger model. Hij doet ook nog voor hoe ik die moet omdoen, maar helaas, dat ben ik alweer bijna vergeten. Wordt straks weer een youtube filmpje opzoeken! Ook Peter koopt er een, en een paar als souvenir voor zijn jongens thuis. We trappelen lekker verder naar beneden, zien nog hoe een dikke toerist door zijn gids letterlijk tegen zijn kont omhoog wordt geduwd en wurmen ons beneden tussen de hordes medetoeristen door die zich nog staan te vergapen aan de oude hoofdweg, tempels en marktplaats. Ezels, kamelen en karretjes rijden nu af en aan, hoe druk is het nu wel!? Zeker weer een paar duizend hoor! We komen weer bij de Treasury aan, Petra voert de hond met puppies nog wat tonijn en ik merk tot schriken ergernis dat ik bij het wisselen van zonnebril, mijn normale bril ergens heb laten liggen!! Bij het visitorcentrum meld ik het verlies en mevrouw hoopt 'Inshalla!' dat die gevonden wordt. Ik ook! Gelukkig heb ik een reserve bril bij me ;-), jawel, ik ken mezelf een beetje :-). Nu we Petra achter ons laten, moeten we nog twee uur rijden tot ons kamp in Wadi Rum, wat we tegen vier, half vijf bereiken. Verslag daarvan volgt morgen, want ik heb nu geen zin meer om te schrijven en morgen hebben we de ochtend vrij.

Nu dromen van Sprookjes uit 1001 nacht!