Madaba-Mount Nebo-Bethanie-Dode Zee

Donderdag 16 november

We bezoeken de berg Nebo waar Mozes naar het beloofde land keek en begraven is. Naar Madaba waar een acurate plattegrond in mozaiek ligt. Lunch bij een falafel zaak. Dan naar Bethany op de grens met Israël, de plek waar Jezus gedoopt werd. Dan naar de Dode Zee naar een decadent Movenpickhotel. Nog niets kwijt geraakt -;)) of toch wel?

Zonnig weer en 28 graden.

Mozes leidde zijn volk vanuit Egypte door Jordanie en eindigde zelf op de berg Nebo vanwaar hij het beloofde land zag liggen. Uiteindelijk haalde hij het zelf niet en is ergens daar begraven. Al snel werd er een kerk gebouwd en nu is het een toeristische trekpleister. Een museum met tekst en uitleg, en een bescheiden maar fraaie moderne kerk met mozaïeken, opgericht door de Franciscaner orde (wie anders-;?). Ook hier is het rustig, voor ons is dat prima! De volgende kerk ligt in Madaba, een half uurtje verderop. Helaas is er een grote renovatie bezig, maar de vloer met beroemd mozaïeken ligt vrij. De kleuren vallen me wat tegen maar desalniettemin is het fraai. Er is nog een derde te zien van de oorspronkelijke 2 miljoen! tegeltjes en goed op schaal. Van Libanon tot de Nijldelta. Bijzonder is dat uit deze kaart de doopplaats van Jezus afgeleid kon worden! We hebben trek. Eerst dinars trekken, want we zijn blut. We passeren een falafel tent, een aardige kerel staat balletjes met kikkererwtenmeel (soort bitterballen) te draaien en laat ons proeven. Smaakt goed!! Onze chauffeur wil ook wel, dus schuiven we een paar tafels bij elkaar en zitten lekker uit het vuistje te smikkelen. Volgende stop is ook een half uur verder, meer naar het noorden. Van Mount Nebo zijn we flink gedaald, van bijna 900 meter naar 300 meter beneden zeespiegel. We worden aangemeld en moeten wachten op een gids, want we mogen niet zelf het terrein op. Dan maar een ijsje doen, want het is er warm hier. We worden al snel opgehaald en over het terrein gejaagd. Want Meneer is kort van stof en we mogen overal maar 5 minuten kijken. Het stellen van vragen staat hij officieel toe maar niemand durft. De eerste stop is een toeristtrap, souvenirwinkel dus. Petra scoort een kerststalletje. De bron van een miezerig modderig stroompje behoeft onze aandacht zegt Meneer! OK, check. Restanten van de eerste kerk daar, check! Stukje wandelen (huphup, tempo dames en heren!) Gelukkig is er over het pad een corridor geplaatst, dus is er schaduw bij deze hete middag. Dat had Jezus niet! In de verte wazige heuvels, op de voorgrond riet en hoge struiken. Zien we tussen het riet een mandje liggen met een klein babietje? Mozesendertig? Dan de echte Jordaan rivier, en....soldaten! Geen Romeinse maar Jordaanse. Aan de overkant van de rivier zien we de Israëlische vlag, dat verklaart de soldaten natuurlijk. Onveilig voelen we ons niet, en er is ook geen onrust in dit gebied. Even met het handje door het water, met een soort grijze chocomelkleur en een selfie, dan weer huphup! Weer een stukje onder de corridor door, naar het museum. Just 5 minutes!! Dan naar de eindhalte, we kunnen wachten of weer naar een souvenirwinkel. We wachten. Het is met recht een zeer historische plek, maar het voelde niet fijn op deze manier. Dan naar Movenpick aan de Dode Zee. Een decadent resort! Bij binnenkomst staat een Schot met een doedelzak, toch? Nee, het is Arabier met een gouden draagstel op zijn rug. Drie gouden pijpensteken boven zijn hoofd uit. Hij buigt ons toe en uit een van de pijpen stroomt een fris drankje naar buiten. Maar goed dat hij er een bekertje onder houdt! Een leuk welkomsdrankje! Het resort beschrijven in een paar zinnen is geen sinecure! Er zijn sowieso tien bars en restaurantjes, diverse spa's, tennisbaan, drie zwembaden, fulltime transport met golfkarretjes, een binnentuin van 30 x70 meter met riviertje en palmen. Kamers zijn aparte huisjes. Aan het strandje, 400-500 meter verderop, dalen we af. We zien wat vrije ligbedden, trekken de bovenkleding uit, zwemgerei hebben we al aan en gaan het water in. Veel keien maar er liggen stapstenen. Alleen dom dat er maar een rij is, als iemand stilstaat, kan er niemand door, heen of terug. Maar het is warm water en weldra dobberen we op onze rug, grappig hoor! Zorgen dat je geen zout water binnenkrijgt want het is zeer zout! Iets van 34%. Je lichaamsvocht heeft 0,9%! Het advies is dan ook om niet langer dan een kwartier te dobberen. Ik ben er al heel snel uit, een paar druppels water in mijn ogen, dat doet zeer! Snel uitspoelen onder zoet water, gelukkig is het vrij snel over. Volgende stap is om een zo goed mogelijk modderfiguur te slaan. Je moet je dus met een soort hemelse modder insmeren, dat spul groeit gewoon in deDode Zee. Er dobberen hier veel "dirty old men" rond -;)). Het voelt wat kleverig en olieachtige en na het afspoelen in het water voelde je dat echt effect hebben. Hoe lang dat duurt staat er niet bij. Zal wel niet lang zijn, want de souvenirshop verkopen het in zakjes! De dames gaan zich op de kamer opfrissen, Peter en ik frissen onze kennis van het lokale bier op. We sluiten de avond af met weer een zeer lekker jordaans diner met 8 verschillende hapjes en smakelijke sausjes, van pittig tot limoen. We hebben continue 3-4 katten om ons heen zwerven die om een hapje bedelen. Katten worden hier in Jordanië trouwens best wel getolereerd, meer dan honden, die zien we hiernauwelijks.Tot slot treedt er een muzikant op die de gasten op het plein vermaakt met prettige muziek. En de feestcommissie zet zowaar een zeer goed gevooisde zangeres op het toneel! De kamers zullen hier wel een fortuin

kosten, want als toetje treedt er nog een heuse buikdanseres op diens haar kunsten en bewegingen laat zien, zwierend, zwaaiend en schuddend komen alle spiergroepen in actie, de rest volgt vanzelf...niet verkeerd! Jammer dat we hier maar een nacht zijn -;)).

Mariane vergeet haar zonnebril, Petra redt haar.....