Le Mont Saint Michel

Het is gelukt om wakker te worden van de wekker van 7 uur, EN we konden om half acht al aan ons een na laatste ontbijt. We merkten al meteen dat er zo vroeg nog de lekkerste dingen bij het buffet liggen, misschien dat het morgen ook een goed idee is-;). We kunnen dus vroeg naar Le Mont-Saint-Michel om de te verwachte drukte voor te zijn! Helas regent het, eerder dan verwacht, maar de regenkleding is dan tenminste niet voor niets mee. De ruitenwissers wissen het uurtje naar Le Mont-Saint-Michel gestaag van links naar rechts, het is frisjes met 12 graden! Misschien dat het scheelt in de drukte wellicht? We worden nabij het klooster met flinke omwegen de weilanden doorgestuurd en in de verte zien we al verkeersregelaars en bussen. Het gaat hier professioneel, dat moet ook wel met zoveel bezoekers. We zien een 20 tal lange en brede parkeervakken, elk weer onderverdeeld in abce vakken. Maar, de vakken zijn nog aardig leeg, we zijn op tijd! We kunnen met een gratis shuttlebus mee naar de eindbestemming 2 kilometer verderop. Omdat het regent en we de regenkkeding bij ons hebben, gaan we een frisse wandeling maken, er blijkt tegenwoordig een vaste verbinding met het eiland te zijn, een mooi vlonderpad aan weerszijden van de busbaan, en bijna geen mens die er op wandelt. Van Le Mont-Saint-Michel is natuurlijk bekend dat het omliggend wad bij vloed onder loopt en bij eb weer droog valt. Door slibafzetting werd de landaangroei echter zo groot dat er weinig meer onderliep. Daarop is mid 90 jaren veel zand weg gebaggerd en zijn stroomgeulen verlegd zodat er minder slib werd afgezet. Te zien zijn nog uitgestrekte groene gebieden en bij eb zien we nu veel wad met geulen. Bussen vol met toeristen komen ons voorbij of tegemoet. De bussen hebben aan voor- en achterzijde een cabine voor de chauffeur zodat ze niet hoeven te draaien, slim! Ben wel benieuwd of de chauffeurs hun baan leuk vinden, elke 10 minuten op en neer over een rechte baan en terug? Ook fietsers zoeven voorbij en een enkele electrische step. We zien de rots met het klooster nu goed opkomen, onderaan liggen de muren die een fort-functie hadden. Een tijdje hebben ze ook de functie gehad om de mensen erbinnen binnen te houden, het is namelijk een tijdje een gevangenis geweest. Nu is het niet meer in gebruik geloof ik,maar weet het niet zeker. Bij de entree zien we het drukker worden, het zijn echt veel groepen en bij nader inzien is het veel schooljeugd. Die krijgen een educatieve én sportieve dag. Want we zien al laarzen te voorschijn komen en les enfants kleden zich deels om. Onder begeleiding van een gids gaan ze, soms meer dan kniediep, lekker stoempen door de prut. Van onze eigen waddentocht bij Groningen weet ik nog dat het best zwaar liep en als je te lang stil stond, zakte je weg met kans op vallen. Ons online ticket loodst ons langs de rijen toeristen die er niet zijn, al met al lijkt het ons aardig rustig, des te beter toch!? De eerste straten zijn bezet met toerist-traps, hier ook zeerovers? De eenrichtingsroute in het grote granieten (what else?) klooster zorgt voor een vlotte doorstroming door allerlei hoge ruimtes, gewelven, eetkamers, ontvangstkamers, maar wat is het er kaal! Nauwelijks decoratie, een handvol beelden en c'est toutes! Wel is er bij binnenkomst een soort galerij met grote posters met afbeeldingen van de monikken en nonnen die er hun ding deden. We dwalen er een dik uur rond en gaan via de tuin ( 2x de grootte van onze tuin) weer naar buiten. En kijk nou, de zon schijnt, veel stapelwolken maar met genoeg zon om de regen snel te vergeten! We vinden een mooi plekje op een terras en doen een drankje. Onze grote donkere ober is wat directief bezig alle klanten te bedienen, hij doet ons trouwens denken aan een bepaalde ruitenzetter die vorig jaar bij ons de ruiten beneden verving, niet met wat hindernissen die pas vorige maand waren opgelost. Deze ober heeft misschien ook wat moeite met ons, want ik moet hem drie keer vragen om te betalen. De weg terug lopen we weer, heerlijk weertje is het! We rijden landelijk terug naar Dol de Bretagne, een dorpje 20 km verderop wat ook de moeite waard schijnt te zijn. Een mooie hoofdstraat met vakwerkhuizen, een fraaie en koude cathedraal, een granieten boot ervoor en een wandel promenaatje-tje. Aardig dorpie maar geen toppertje. Een creperie waar we ons oog op lieten vallen voor een lunch, gooit de deur net voor onze neus dicht. Het is 15 uur, rare tijd om dicht te gaan! Bij een bakker laten we een metertje sandwich klaar maken en peuzelen die op de kuipstoeltjes op het trottoir op. Maar goed dat we een plu bij ons hebben, het begin te druppen. Zal wel een raar gezicht zijn, twee toeristen onder ęęn paraplu die hun broodje zitten op te eten op de stoep! Maakt ons niet uit hoor, dit was toch de laatste keer hier-;). We rijden langs de kust terug en kunnen nog even wat uitrusten van het toch nog vele geslenter van deze dag. We sluiten deze week in Bretagne af bij een leuke bistro, doen een koffie bij de pub van gisteren en gaan op tijd naar bed. Morgen een lange rit van 770 km naar huis, hopelijk worden we vannacht niet wakker gemaakt door de moterrijders van vannacht die hun zware motoren lekker stationair lieten draaien in de nauwe straten en af en toe eens lekker gas gaven, want dat knettert zo lekker! Stelletje Malloten uit St Malo !