Rouen

Een week vakantie in Bretagne met een vers gepensioneerde partner, is dat anders? En wat heeft Bretagne met Brittanie te maken? Maar eerst een tussenstop in Rouen, hoofstad van Normandie.

De afstand van Eindhoven naar Saint Malo is 766 km, dat is wel te doen op een dag. Maar met ons luie(r) tempo kan dat best wel eens lang duren. We besluiten een dag eerder te vertrekken en en stop te maken in Rouen. Vaak de naam horen vallen, maar er nooit geweest. Dus volop kans om eens te kijken wat Rouen te bieden heeft. 

Koningsdag in Acht, de dag voor ons vertrek, heeft voor voor zover ik weet niet voor grote incidenten gezorgd, zelfs geen kleine incidenten. Eigenlijk was er zelfs bijna niets te doen, maar dat zou pas echt een incident zijn, want Acht kent ca 30 verenigingsactiviteiten en een dag niets is dus eigenlijk ondenkbaar. Waarmee ik maar wil zeggen dat we een rustige dag hadden: koffie drinken met Loek en Brigit, beetje tuinieren, beetje inpakken en tenslotte op tijd naar bed om vroeg op te staan.

Met de Skoda neus in de wind en regen, een volle kofferbak met thermoskan, broodjes en een kruidkoek van 1,5 kg ging het tegen half negen naar Antwerpen. Deze timing was prima. Er was wel drukte in Antwerpen, maar veel oponthoud hadden we niet. De Franse grens waren we voorbij voordat we het wisten (en zagen) en het weer was inmiddels goed opgeknapt. De thermometer gaf al 19-20 graden aan en er was gewoon zon! Picnickleedje op het gras met een overvloed aan paardebloemen en magrietjes, broodje en koffie, zalig! Met de neus de lucht in, heb je dan niet in de gaten dat er ter plekke ook nog een stortvloed aan autos om je heen rijden, op zoek naar brandstof, toeristen die toiletten zoeken en in het giga restaurant al een dikke lunch wegwerken. Je kunt niet alles hebben toch? We passeren wat slagbomen en flipperen met de bankpas, dat heet tolwegen. Toll ja ;-)! Dan Rouen in, via een achterdeur lijkt het, maar de digitale navigator doet het werk. Het kost een paar rondjes om de kerk tot we een parkeerplekje voor een paar uur hebben en ik worstel met het parkeren en mijn rechterachterband die maar op de stoel wil blijven staan. Eindelijk staat ie goed en lopen we een stukkie naar hotel Astrid. Lekker lowbudget, een receptie van 4 meter diep en 1 meter breed. De lange spiegel er tegenover zorgt voor een "weidse" blik. Op n snipper papier staat een wifiwachtwoord van 2 opvolgende jaartallen, het is low budget nietwaar!? Een pincode om de voordeur open te doen en een sleutel aan een zware metalen plaat. Als dat maar goed gaat....(spoiler.... nee dus!). De kamer is ruim genoeg, alleen is er maar 15 cm ruimte vrij tussen toilet en muur, dat wordt dwars poepen en plassen!! Ik download een stadwandeling van Rouen, alles ligt lekker dicht bij elkaar en we kunnen met wat zonnebrand op de stad in. Een eens witte zandstenen kerk is nu grijs grauw zwart, maar de toegang is wel gratis. Het blijkt een museum te zijn met allerlei oude ijzeren voorwerpen. Gereedschap, naaispullen, hangers, klokken, zelfs koffiezetapparaten, raamwerken, helmen, noem het maar op! Sleutels ook ja, en zakmessen, pollepels, hamers, tapijtgereedschap, en natuurlijk loodzware schatkisten. We slenteren verder langs groene pleinen, veel bloemen in de grond en mensen op de been. Men eet ijsjes (waar niet denk ik wel eens), een groepje dansers neemt een muziekclip op en de zanger staat te playbacken. Veel punkers zie ik, knalgele haren, hanekam, paars en ook zwart gothic. Het standbeeld van Guy de Maupassant passeert en passant en we moeten natuurlijk de grote Notre Dame in. Deze is niet afgebrand, maar staat wel volop in de steigers. Dat alleen al is ook imposant! De torens van deze kerk zijn het tweede hoogst van Frankrijk met 151 meter. Binnen is het koel, rustig en staat er niets op zijn plek, want ook hier wordt gerenoveerd. De oude kern van de stad is zeker de moeite waard om te bekijken, er zijn veel oude vakwerkhuizen, he die had ik hier eigenlijk niet zó ver naar het westen verwacht!? Een fraai immens groot klokwerk boven een straat laat zien hoe welgesteld men vroeger was. We lopen de winkelstraten door, hoge huizen met gekleurd vakwerk. We komen aan bij een zeer aparte kerk, ter nagedachtenis aan Jeanne d'Arc. Deze jonge vrouw is het symbool voor Frankrijks trots en een goddelijk geïnspireerde heldin die door haar vurig temperament de soldaten moed in sprak tegen de strijd tegen de Engelsen die vanuit Brittanie het huidige Bretagne binnenvielen. Daarom ook de naam Bretagne, de Engelsen noemde het klein Brittanie. Ook daarom hier Keltische invloed en stenen monumenten als van Stonehenge, hier menhirs geheten. Ohja, en Normandie is natuurlijk vernoemd naar de Noormannen die daar binnenvielen. Jeanne d'Arc is trouwens geboren in oost Frankrijk, Lotharingen ergens in 1412. Haar geboortehuis bestaat nog steeds en is nu een museum. Ze inspireerde dus soldaten in hun strijd maar heeft waarschijnijk nooit echt meegevochten. Omdat de Engelsen haar invloed wilde breken, namen ze haar gevangen en veroordeelden haar als ketter omdat ze onder andere mannenkleren droeg. In Rouen is ze tenslotte, 19 jaar oud, tot de brandstapel veroordeeld. Al vrij snel werd ze als ketter vrijgesproken door de inzet van haar moeder. Maar pas in 1920 werd ze heilig verklaard. Weetjes: na haar dood waren er mensen die beweerden dat zij Jeanne d'Arc waren en dat ze de brandstapel ontvlucht was, zo haalden die oplichters geld op. Jeanne werd ook in de 20 ste eeuw nog als heldin gezien en haar kapsel zou het voorbeeld voor het huidige bob kapsel zijn. Tsja, daar heb ik nu niets meer aan -;)). We zijn toe aan wat drinken en eten en vinden een gezellige bar. Een man alleen naast ons kan de broer van Simon Carmiggelt zijn, lange bruine jas, goedmoedige blik en grote neus, krantje lezend en af en toe nippend aan een klein kopje koffie. Handje schudden met een dame met deftige zwart witte jas en vlinderbril die naast hem komt zitten en even een ranja komt drinken. Ze lijken elkaar enigzins te kennen. Als we afrekenen kletsen we ook even met hem, hij schijnt in Gouda en Utrecht geweest te zijn, maar het kan zijn dat we de naam verkeerd begrepen hebben, zijn uitspraak is een beeetje steenkolen nederlands!!. We lopen nog wat rond, zie de grote Donjon toren waar Jeanne d'Arc gevangen heeft bezeten. Doen een koffie bij een cafe tabac zaak op een klein pleintje met een lindeboom waar de tafeltjes met asbakken een uitdaging vormen om zo snel mogelijk met peuken gevuld te worden, er wordt veel gerookt hier, ook door vrouwen en jeugd. We sluiten de avond af met een drankje in de bar naast ons hotel. Ondanks de klopgeluiden uit de badkamer en het naar het midden aflopend matras vallen we toch snel in slaap. En die sleutel dan? Nou toen we terugkwamen wilden we de deur openen met de sleutel die we gekregen hadden, voor kamer 16. Dat stond duidelijk op de deur en op het label. Maar de sleutel wilde met geen mogelijkheid passen, niet ene millimeter er in steken wilde lukken! Raaar!!! Je begint aan je verstand te twijfelen, maar dat bleek in orde. De kamerdeurnaast ons ging open en de juffrouw van de receptie kwam er uit en helderde het raadsel op. In de tussentijd dat wij weg waren geweest hadden ze de cylinder van onze deur verwisseld! Vandaar dat de sleutel niet meer paste. Reden was dat ze vonden dat het oude slot al niet meer goed functioneerde. Noujazeg, doe dat dan als de gasten weg zijn!