Georgie, dag 17 Borjomi

Het eerste prive museum van Georgie gaat over ...Georgiers! Een mooie dag en toch een nat pak!
Borjomi, natuurpark met mineraalwater, klassiek/kitsch uuroord en medische check.

Gesloten? Zijn de musea ook op woensdag dicht? Nee, we zijn gewoon de eerste bezoekers, de kassa is nog niet open, de gidsen liggen nog thuis in bed (zijn de buurmeisjes), alleen de beheerder is net wakker en komt aansloffen maar temporiseert als hij ons ziet. Het buurmeisje is er rap (zonder makeup) en begint toch stralend te vertellen over dit museum. We zijn in een etnografisch museum beland (dat wisten we al -;)) en we zien hier over een zestal gebouwen verspreid hoe de georgiers van oudsher leefden. Poppen beelden allerlei dagelijkse taferelen uit, de beroepen als pottenbakker, timmerman, houtsnijder, goudsmid, maar ook interieurs van rijke en middenstand georgiers , en dan uit 19 eeuw vooral. Specialiteit is hier het houtsnijwerk, vooral kinderwiegjes. Ook speelgoed van kinderen is uitgebeeld en wat blijkt? De beheerder is ook de oprichter van dit museum én de maker van dit wiegje en alle ander houtsnijwerken hier! Hij heeft hier eigenhandig alle spullen verzameld, de gebouwen gebouwd en alle 60 poppen gemaakt. Ben vergeten te vragen of hij ook alle kleding gemaakt heeft, inclusief borduurwerk, maar ik denk van niet! Het museum is dus een eenmansproject en dat zie je natuurlijk wel, alles is toch iets minder professioneel uitgevoerd. Het enthousiasme van de gidsen en zijn eigen bijdrage op het eind maken veel goed. Hij is beretrots (ook al hangen er diverse dode beren aan de wand) en laat graag zijn diploma's en getuigschriften zien en weet ook nog te vertellen dat zijn houtsnijwerk op diverse buitenlandse exposities is geweest. Alleen jammer dat er geen vogels waren -;)
We wurmen ons de stad uit. Een wegafsluiting voert ons langs een drukke markt, waar iedereen op en af wil en dat in combinatie met een slecht wegdek, doet een leuke file ontstaan. Tegen 12 zijn we Batumi uit en gaan eerts noordwaarts, dan oostwaarts en dan naar het zuiden. De korte weg die ik op de kaart gevonden had doet er 6-7 uur over, nu kunnen we het in 4-5 uur. Buiten de voor ons normaal geworden taferelen als elkaar afsnijden en met zijn drieën op de 2 baansweg naast elkaar rijden, gebeurt er niet veel. Maar zelfs de meestal stoicijns rijdende Moerman, die toch wel veel gezien heeft, moet toch wel even in de lach schieten -ihij houdt het stuur recht ! - als we op de inmiddels heuse autobaan met 2 x 2 rijbanen en een groenstrook van 2 meter breed als middenberm ineens een páárd naar ons toe zien rennen! Op de middenberm he? Een rénnend paard!! Zonder berijder!! Als dat paard naar links of rechts springt, vergaat iederéén het lachen! Dan heb je de poppen aan het dansen, inclusief die in het etnografisch museum! Het kleine kerkje bij Ubisa met de vrolijke pater en zijn wapperende baard en bijenwasproducten biedt een prima gelegenheid om maar weer eens drie kaarsjes aan te steken, deze keer voor onszelf he!, dat we het er weer goed hebben afgebracht deze rit! We maken om 14 uur nog een fastfood beheerster een beetje gek, gaan we nou buiten zitten? No,no, no, zegt Moerman, inside iside, noise cars! Maar binnen wordt gerookt!? Menu kaart naar binnen, wij blijven zitten, veel leuker buiten. Moerman dringt aan, menukaart weer naar buiten. Vooruit, we geven Moerman zijn zin, naar binnen dan! Menukaart naar binnen! Maar binnen is het veel te warm. Weer naar buiten, en niet meer naar Moerman luisteren -;)! Menukaart naar buiten en blijft daar! Een enorme tosti en een milkshake stillen de ergste trek. Vogels filmen zit er niet in vandaag, maar er is genoeg te zien langs de kant van de weg. Stalletjes met koopwaar volop. Veel fruit (meloenen, druiven, appels,khaki, vijgen, bananen), veel aardewerk als potten, pannen, flessen en kruiken, in allerlei maten. Versieringen? Zowat nul, dus je kunt het niet lelijk vinden -:). Ook leuk, stalletjes met 20 soorten motorolie! Of hangmatten. Of politiestations, die zijn hier ook veel. Bijna elke 10 km staat er wel een politieauto stil, bonnetje schrijven. Nooit voor te hard rijden overigens zegt Moerman. Waar dan wel voor? Hij trekt zijn schouders op, zijn engels is te beperkt. Snelheidsbordjes zijn er genoeg, ik denk dat de Georgiers ze als cijfers voor de Bingo of Lotto zien, niemand trekt zich ergens van aan. Bordjes met 10 of 20 km maximum per uur, worden gewoon met een snelheid van 80-90 km per uur voorbijgereden, inclusief door de juten.
We rijden Borjomi binnen rond 17 uur, een kuuroord door de mineraalwaterbronnen. Vertel ik later meer over, moet/mag nu even zwemmen, wordt mijn zwembroek toch nog nat! En over een slaapkamer binnen een hotelkamer, die hadden we ook nog niet op ons lijstje staan.