Georgie, dag 15 Batumi

Een hartig woordje met de hotelmanager! Schuilhut met rare vogels. Stadstour met de fiets. Wat is nog leuker dan vogels spotten?

Ik wil graag de hotelmanager spreken, vraag ik de receptioniste, op ietwat verontwaardige toon. Er was vanmorgen een safety issue! Het wordt meteen stil achter de balie, er zitten nog twee dames. Ze spitsen de oren! Oh, uh, de manager is er niet, die komt pas om 10 uur. Maar, wat is het probleem? Het volgende zeg ik (ongeveer): Ik lig -om 7.41 uur - nog in bed, Marianne is net gedoucht en staat in ondergoed de haren te kammen (die van haar he! -;)) als plots de hotelkamerdeur open gaat! Een hotelmedewerker wil binnen komen, hij heeft blijkbaar een badge waarmee hij overal ? binnen kan! Huh, what's that!, zegt Marianne! Sorry, sorry, sorry zegt de man en trekt de deur weer dicht! We kijken elkaar aan, wat is dit!? Dat was de man van de parking gisteren, die de parkeerplaatsen aanwijst voor ons hotel, ze herkende hem duidelijk. Heeft hij aangeklopt, vroeg ik Marianne? Ik had niets gehoord, maar ja, ik hoor niet zo best -:]. Nee, zegt Marianne stellig. Dit kan en hoort natuurlijk niet, zeg ik tegen de receptioniste. Er wordt even druk in het Georgisch tegen elkaar gerateld en plots komt er een vierde dame bij. Die stond net was afzijdig, maar heeft waarschijnlijk op dit moment wel de leiding, ze ziet er ook wat chiquer uit met een mantelpakje aan. Uit het geratel is de volgende verklaring gekomen en wordt nu ons uitgelegd. Onze chauffeur en de parkeerwachter kennen elkaar en de chauffeur heeft aan de parkeerwachter niet zijn goede kamernummer doorgegeven of de parkeerwachter heeft het verkeerd verstaan, en daar ging het dus mis. De parkeerwachter dacht dat hij bij kamer 1101 moest zijn, terwijl de chauffeur op 1001 logeert. Excuses in vele toonaarden en ze zou dit zéker aan de enige en echte manager doorgeven straks, daar moest ik op vertrouwen! Natuurlijk accepteer je dan de excuses, veel meer kun je niet doen toch? Het ging er mij ook om dat het gemeld wordt, dit zou vaker kunnen voorkomen! Wie weet was het een medewerker die af en toe iets "meeneemt" of hoopt op een "leuke" situatie in de kamer? Je weet het-ooit-nooit-niet!?

We hebben twee dagen gereserveerd om vogels te spotten in de omgeving van Batumi. Deze streek is -ook al- w-e-r-e-l-d-beroemd om de enorme hoeveelheden vogels die via de Kaukasus naar hun wintergebied migreren, vanuit Siberie en zo naar Afrika. Wereldberoemd bij de vogelaars dus en die zijn hier genoeg. Zeker begin september toen was er in Batumi zelfs een heus 7 daags congres waar alle vogelpootjes, -bekjes, -veertjes, -poepjes en vogelgeluidjes en zo geanalyseerd en gepresenteerd werden. De vogels moeten nog steeds in grote getale overtrekken en dat willen we wel eens zien! Moerman rijdt ons naar een telpost hier in de buurt, een halfuurtje rijden. Het ziet er bewolkt uit en we hopen op wat zon. We rijden een van de talloze heuvels in en het wordt zowaar hobbelen en schudden, tot we boven bij een hek aankomen. Nog een stukje naar boven via een in de klei uitgehouwen paadje en dan staan we op een afgeplatte heuveltop. Maandagochtend is geen excuus voor vogelspotters en dus zien we ineens een groepje van 15 mannen en enkele vrouwen. Een open schuur van 5 x 10 meter, een muur en de zijwanden deels met plastic afgeschermd van de wind herbergt wat banken en een zootje statieven met telescopen, van 30 tot 100 cm lengte of zo. Dresscode, khakigroen of bruin, pet op, stevige laarzen, pet, hoed of zonnebril of niets. Leeftijd > 40 jaar. Verrekijker om de nek of in de hand. Notitieboekjes, enkele boeken en aan de wand een rijtje plastic zakken met lunches. Het veldje is afgezet met een roodwit lint, verboden terrein, vraagt Marianne zich hardop af. Maar-nee-toch, begint een dame met Vlaams accent uit te leggen, dat is zjuust voor de protectie van het telwerk begrijpt u? Ahwel nee, dat begrijpen wij zjuust níet! Binnen 10 minuten weten we ongeveer hoe het werkt hier. Buitenlanders geven zich als onbetaald vrijwilliger op om vogels te tellen. Ik denk dat het belang van tellen bij de Georgiers nog niet zo doorgedrongen is als in meer westerse landen. Door hier de positieve effecten van de vogeltrek te promoten hoopt men dat er minder gejaagd wordt op vogels en meer op het geld van de toeristen die hier komen kijken, logeren en verteren . (Roof)vogels worden hier nog volop gejaagd namelijk. Niet alle vogels worden geteld, alleen roofvogels. Alle roofvogels? Nee, alleen de grote soorten zoals arenden, wouwen, kiekendieven. Geen sperwers of havikken. Reden? Dat wordt gewoon te veel want je moet je voorstellen dat het hier om een gigantische trek gaat. Op topdagen gaat het hier om duizenden, tienduizenden vogels, alleen maar roofvogels he!? Poeh, dat is veel zeg, heb je er al veel gezien vandaag? Uhhh, vandaag? - het is half elf of zo - een stuk of vier. Vier, vierduizend? Neenee, vier! Oh, ook geen vierhonderd dan? Nee, slechts vier. Ooooohh......... Jamaar, dat zegt niets hoor, gisteren telden we zestig tot 12 uur, daarna kwamen er weer duizenden langs die middag. Die gedachte houdt ons een tijdje op de been, want het is gaan miezeren. Iedereen kruipt onder het metalen afdekje waar het lekker klatert. Maar stilletjes aan wordt het klateren steeds harder enminder lekker en dan gaan de sluizen open. Jezus, wat een regen weer! Alle apparatuur staat ook droog en wij, in onze zomerse korte broek, hempie en hooguit een parapluutje, vallen best wel wat uit de toon -;). Gauw de verrekijkers omhangen, dan zien ze het misschien niet -;). Nouja, de verrekijkers vallen eigenlijk ook niet op bij die van hun-:((. Gelukkig dat dit afdak er is, anders waren we zeiknat! De vogelaars lijken het gewend, kletsen in vele talen met elkaar door. Belgen dus, Duitsers, engelstaligen en Scandinavisch, alles in Vogeltjeslatijn waarschijnlijk: Een arend met drie vissen in zijn bek! Of, de spanwijdte van mijn eagle is wel 3 meter in doorsnee! (ja size matters zegt Petra!). Ondertussen zie we nog drie mannen bovenkomen, een heeft een soort fruitmand of dienblad in zijn hand, de ander een laptoptas en de derde niets. Ze lopen, nog in de miezerregen, naar een telecommunicatie mast, en klimt via de stalen balken omhoog, een ladder is er niet. Hij peutert een kleerkast open, en dicht en gaat er op staan. Dan wordt de fruitschaal omhoog gegooid. Ooh, het is een soort antenneschotel! Rare vogels zo hoor! Dan komen ze bij ons schuilen, het regent te hard. Tegen 12-en als de regen eindelijk mindert en onze kleum factor stijgt, glibberen we voorzichtig naar beneden. Moerman helemaal blij, die snapt er niets van dat we hier de hele dag willen blijven om naar vogels te kijken.
We spreken af dat we om 16 uur opnieuw bekijken of we terug willen naar de telpost. (niet dus, teveel bewolking en kans op regen). In de tussentijd huren we een fiets en karren een beetje rond, tussen de buien door en even ergens een hapje eten. Batumi heeft een heel aardige binnenstad, met oude gebouwen, veel balkons met krullerig smeedwerk en veel winkeltjes. Best gezellig. Aan de rand, de boulevard, is veel nieuwbouw en men heeft er een aantal attactieve moderne gebouwen neergezet, ziet er best leuk uit. Met enige fantasie kun je je in Las Vegas wanen, zo wordt Batumi ook wel eens genoemd hier, en de vele casino's bevestigen dit beeld ook. Veel Russen, Iraniërs en Turken komen hier zegt Moerman. We vinden een gezellig plein met neoklassieke gebouwen die s avonds mooi verlicht zijn. Veel terrassen op dit plein en we vermaken ons prima. Er komen hier- in tegenstelling tot die roofvogels- wel met regelmatig mensen voorbij, en in groepen het plein op, en maken selfies bij de vleet. Al met al leuker dan vogels spotten zou je bijna zeggen! We doen een laatste hapje en een drankje, lezen en schrijven nog wat en voorzien tenslotte het poezenvolk van een extra hapje. Die zien er goed gevoed uit, evenals de zwerfhonden hier.
Rest de vraag van vandaag, waarom is dat telveld nu afgezet. Iemand enig idee?
En als je dat niet weet en misschien wel meer wil weten over wat er geteld is, kijk dan op https://www.batumiraptorcount.org.