Georgie dag 9 Kutaisi

Nog een keer een paar kerken doen in de omgeving van Kutaisi, daarna de stad in voor het meer wereldse deel, voordat we morgen weer de bergen in trekken.

Kutaisi is de tweede stad van Georgie na Tbilisi. Er leven ca 200.000 inwoners. Kutaisi wordt ook de stad der rozen genoemd. En werd al bewoond 2800 voor Christus. Tot 1122 was het de hoofdstad van Georgie. Sinds 2012 is hier het parlement gevestigd. Critici beweren dat dit gedaan is om dichterbij de afvallige provincie Abchazie in het noordwesten te zijn (en wellicht ook bij Ossetie in het mid-noorden?). In de directe omgeving bevindt zich het Gelati en Motsameta klooster. Gelati was een zeer belangrijk klooster omdat het ook van veel wetenschappelijke betekenis was, ja ze konden goed leren die Georgiers! Het aantal schaakspelers is daar misschien wel een goede afspiegeling van. Een wereldkampioen schaken hebben ze ook gehad, van 1962 tot 1978. Nou, dan moet je wel goed zijn hoor! Jammer dat de meeste mensen de naam niet weten, ze heette namelijk Nona Gaprindashvili. Ja, zij had ook last van de focus op de mannelijke schaakspelers die wel de kranten en media haalden. En als we zo door Georgie reizen, zien we nog steeds veel mannen buiten onder de bomen een potje schaak spelen, sigaret in de hand of mond, of soms een waterpijp. Roken doen ze hier nog veel trouwens! Héél veel zelfs. Bijna 60 % van de mannen! Vrouwen slechts 6% (afgeronde cijfers van de Tobaccoatlas 2015). In Nederland is het percentage rokers in 2017 ca 23 %. Verschilletje wel. Er wordt wel werk van gemaakt hoor, binnen mag je eigenlijk nergens roken en daar houdt men zich ook aan. Zou het komen door de stickers die ze binnen geplaatst hebben? Smoking forbidden. In case of violation call ...112. Ja je mag hier het noodnummer bellen en dan heb je de politie aan de deur staan, of misschien zelfs de brandweer om je saffie met een flinke waterstraal te doven -;). Dat er nog een weg te gaan is, bleek toen we door Sighnaigi liepen en een ambulanceauto op de post zagen staan. Twee al grijzende ambulancebroeder stonden buiten de auto te praten, het oog wat dichtknijpend tegen de sigarettenrook die ze stonden te inhaleren. Zou dat vroeger in Nederland ook geweest zijn? Zou best kunnen he? ik heb zelf nog gerookt toen ik op Cardiologie werkte in het ziekenhuis, lekker met de collegas dampen in de koffiekamer. In de door ons bezochte kloosters hebben we geen koffiekamers gezien overigens, wel werd er ook gerookt, maar dan was het weer toegestaan, want wie rookt? Wierook! Wier misschien dan weer niet-;)). Goed, het Gelati klooster. Uniek omdat er binnen nu plots wel heel veel goed bewaarde frescos te zien zijn in plaats van rotsen en beton en cement. De animo om fotoos te nemen van iconen en schilderijen zwakt n tíkkie af, maar soms zien we toch wel weer iets anders dat de moeite waard is. Veel iconen die ik bekeken heb, zijn vrij eenvoudig en gestileerd geschilderd, maar een enkel keer zie je toch wel echte meesterstukjes. Ja, daar wordt ons penseeltje wel wakker van -;)! Ze zijn trouwens ook aan de buitenkant van het klooster goed bezig, Fraai groen blauw, azuur gekleurde daktegels liggen in het veld klaar en worden door man én vrouw op de daken geplaatst. Als we even goed kijken zien we dat het vrouwenwerk dan weer grotendeels poetswerk is -:(( . Kijk ik met mijn ogen in de arbo-stand, dan komen ze hier niet verder dan ISO 101 in plaats van 9001. Als ze al aan ISO doen he!? Ondertussen houdt het weer zich voorbeeldig, de zon breekt af en toe door en het is droog. De pannen op het dak liggen er mooi bij te glimmen! Even verderop ligt het tweede klooster van deze dag, een kleintje dat Motsameta heet en we moeten eerst zelfs een klein overdekt bruggetje over. Een zwerverstype zit op de hoek en zal wel bedelen denk ik, maar ik vergis me ( vooroordelen zijn lastig uit de weg te gaan sorry) en hij zegt duidelijk met zijn lichaamstaal dat ik een doek om mijn benen moet doen. Het moet niet veel gekker worden, straks ga ik het nog leuk vinden -;)))! We nemen onze tijd en kijken meer naar de mensen (veelal vrouwen en ook kinderen) die in de kerk bezig zijn om te bidden. Er wordt ook regelmatig gepoetst, met een zwabber door de kandelaars, dan ben je wel even bezig! Er staan bij dit klooster meerdere gebouwen waarvan we er enkele kunnen bezoeken, maar een deel is voor het publiek gesloten. Eén gebouw herbergt een stellage met een oud houten statief en even verderop een bijpassende telescoop. Ik ben geen kenner maar die lijken echt heel oud, die liggen zo maar open en bloot en zonder bewaking of bescherming. What next,vraagt Pa-aata aan ons? Ik zag in de reisgids nog iets van een mooie synagoge, die hadden we nog niet gehad. Daar naar toe, maar helaas, er was een dienst bezig en een alerte, ja hoe noem je zo iemand ? gaf te kennen dat we niet binnen mochten. Zag er wel mooi uit van een afstandje, dus we zullen het met de fotoos van internet moeten doen! Maar niet getreurd, er is ook nog de Bagrati Kathedraal! Vlak bij ons pension. Prachtig gerenoveerd, stamt uit begin 1000. En zijne hoogheid George de Eerste ligt hier begraven. Weten we eindelijk waarom dit land Georgie heet -;). Zelfs onze camera's vertonen nu haperingen bij zoveel cultuur en we gunnen ze wat rust. Pa-aata zet ons af in het centrum, 15 minuten lopen van ons pension, en we zoeken een lunch. Een beetje verleidelijk staat die grote M daar wel, zeker met een leuk terras ervoor, dus we doen een lekker menuutje en zetten ons even. Mensen kijken is ook leuk toch? We zetten dit op ons gemak en op een bankje voort in het grote centrale boomrijke park. De eeuwige ballonnenverkopers staan er ook weer en kleine jongetjes én meisjes mogen met een door papa radiografisch bestuurd autootje een rondje om de fontein doen. Weinig duiven hier trouwens ! We zien een ander parkje en stuiten ook nog op een grote overdekte en elders een ondergrondse markt. Dat is altijd leuk, een markt en we laven ons aan de vele kleuren en geuren van een markt. Rijpe zoete meloenen, zure augurken ook, enkele zure pruimen die niet op de foto wensen te komen, zoute en minder zoute kazen, veel noten als hazelnoot, amandel en walnoot en altijd raak, veel kleren, schoenen en andere huishoudelijke artikelen. Is eigenlijk niet druk,zal vanochtend wel drukker geweest zijn denk ik en we hebben niet veel moeite om leuke plaatjes te schieten. Van een afstand he! met zoom. Nog een leuk gesprek met een georgische majoor die nu zijn augurken moet commanderen-;). Hij neemt afscheid door zich op de buik te slaan (en maakt ook een schijnboksbeweging naar mijn gehavende sixpack), veel spier he lijkt hij te zeggen!? Zou kunnen, maar er achter heb je ook een flinke vetreserve sta ik te denken! We slenteren op huis aan, nog steeds geen regen gehad ondanks de 90% kans op neerslag voorspelling. We voegen nog een serietje oudere zwart geklede vrouwen bij ons verzameling fotoos en sluiten af met een serie opnames van ijzeren, gekleurde en verroeste hekken bij de huizen. Dat is hier wel standaard bij de stadshuizen, altijd een groot hek om het perceel. Nog n klein klimmetje en we kunnen over een half uur aan tafel. De groep Australiers van gisteren is weg, het is nu stil in het late avonduur, op het zoemen van de koelkast na en het getik van de trictrac steentjes in de kamer verderop. Hoe zou het trouwens met de gemiddelde BMI van de Georgiers zitten bedenk ik me nog bij het tandenpoetsen ? Ga ik morgen uitzoeken!