Georgie dag 10, naar Mestia

Kutaisi naar Mestia, via de Prometheus grot. Reis met hindernissen, wordt het 2-3 uur omrijden? Chauffeur radeloos, Mercedes Benz gestrand! Marianne met hond op schoot, wordt het hond in de pot? Lang verhaal!

We stellen op onze reizen afwisseling op prijs en willen ook wel eens een kijkje onder het werelds oppervlak nemen als dat kan en daarom vandaag een excursie naar een mooi grottencomplex. De keus valt op de Prometheus grot vanwege de klassieke inslag die ik vroeger op school meegekregen heb. Ik herinner me nog dat Prometheus gevangen werd en geketend aan een rots zijn afwachtte. Op de een of andere manier had hij een smakeljke lever die regelamtig, dagelijks door een roofvogel werd aangevreten. Omdat de lever weer kan aangroeien kon dat dineetje voor die vogel lang aanhouden. Ik herinner me alleen niet dat die rots onder de grond was en, zegt onze gids, dat klopt-:)) In het verhaal is dat bóven de grond. En waarom de grot hier dan Prometeus heet wilde marianne weten? Oh, zegt ze, vanwege de commercie, dat verkoopt beter! En als je maar genoeg fantasie hebt kun je bij de meeste rotsformaties wel n verhaal bedenken. Zo is er een aap en een olifant te zien. Een hebben de love grot geniemd. De lokatie wordt natuuuuurlijk ook gebruikt voor trouwfotoos. En kun je ergens wel n gezicht van een man en vrouw zien die elkaar kussen of zoiets. Met stalactieten en stalacmieten  kun je je daar vast wel iets bij voorstellen toch? De grot begint vlak en er staan tal van do' and don'ts op de gebodsborden. We mogen alleen onder begeleiding binnen en moeten ons bij de engelse groep aansluiten zodat we een engelstalige gids meekrijgen. De jongedame doet haar stinkende best (maar dat ruik je echt niet), ze wordt echter decibaal overvleugeld door een subgroepsleider van onbekende nationaliteit die als een operazangeres het engels verhaal overdoet voor naar ca 20 niet engels sprekende groepsleden. Jongedame moet die groep eigenlijk ook begeleiden maar laat ze na een tijdje maar voortgaan, dan kan zij wat makkelijker engels spreken met de overige 6 toeristen. Binnen merk je dat je niet van het pad af kunt al zou je wíllen. Het hele pad van 1,5 km is geheel van beton, met betonnen treden (880 volgens de folder) en bijna de helft heeft ook betonnen wanden tot bijna heuphoogte zodat je eigenlijk in een soort geul van 1 meter breed loopt. Trappen hebben stalen leuningen en er is overal licht. Men meende blijkbaar ook om maar zoveel mogelijk kleuren te gebruiken, dus in feite missen we alleen de muziek om in ondergrondse disco te lopen! Een coole disco van 14 -15 graden overigens die ook nog eens qua luchtvochtigheid gecontroleerd wordt doordat er her en der klapdeuren in de grot geplaatst zijn. Men wil graag alles intact laten, en de bewoners (vleermuizen) niet te veel verstoren. Na een half uurtje hebben we het gehad, maar we hebben ook nog gekozen voor een boottochtje over een ondergronds riviertje. Dat gebeurt met een flinke fluisterboot en veiligheidshelm op, want het dak is hier laag. Het tochtje voegt niet veel speciaals toe maar is wel aardig. Na 5 minuten staan we weer buiten en komt net het busje aanscheuren. Aan de hoeveelheid toeristen te zien gaat dat niet passen en we zijn al half en half aan het lopen naar de andere parkeerplaats die maar tien minuten lopen verderop ligt, als het busje pardoes voor onze neus stopt en we wel gek zijn als we eerst de anderen voor laten gaan. Dus we zijn snel binnen en terug deze keer-;). Door een kleine miscommunicatie denkt de chauffeur dat we ook de Sataplia grotten nog willen zien (dat stond op ons en zijn dagprogramma maar wilden we dus verruilen met de Prometheus) en zet ons daar voor de deur af, maar daar bedanken we toch voor. Schade valt mee, 2 x 10 km voor niets gereden. Vrolijk op weg naar het noorden, het plaatsje Mestia, een uurtje of 4-5 rijden. Wederom zou ikeen anders route genomen hebben, maarja de chauffeur beslist en Pa-aata zet weer eens fors koers westwaarts. Dat gaat lange tijd best goed tot bij een groot stadje waar we de afslag naar het noorden geblokkeerd zien door werkzaamheden aan de spoorwegovergang. En die zijn niet in een dag klaar aan het grote mamaterieel te zien! En ook nergens een bordje van te voren, voor we de afslag er naar toe namen, of bij de spoorwegovergang een bord die naar de omleiding wijst, niets niets niets! Onze arme Pa-aata die zo rustig en voorkomend is alle dagen, laat nu toch zien dat hij dit belachelijk vindt en ratelt in het Georgisch het een en ander wat ik njet kan vertalen maar wel kan begrijpen. Stelletje oenen, niemand denkt hier na! Eikels! Grrrr ! En hij geeft een voorzichtige dreuntje op het dashboard om zijn boosheid kracht bij te zetten. Dat wordt heel ver omrijden zegt hij, helemaal verder naar het westen, terug naar de kust, noordwaarts en dan weer oostwaarts om vervolgens weer de route op te pakken naar het noorden, dik honderd kilometer om als het al niet meer is rekent hij voor. Met behulp van onze wegenkaart overigens, want die heeft hij geen en of hij dat via de navigator kan doen vraag ik me af. We berusten en denken, ach n uurrje of 2 later dan maar. Tien minuten lik ater, we zijn al even op weg, wil hij de kaart nog eens zien en bedenkt wat wij ook al bedachten maar lieten rusten, terug naar de stad en door ds td een andere route zoeken, dat kan toch makkelijk met een navigator? En volgens de kaart zou dat moeten kunnen. Om kort te gaan, we vonden vrij snel de route door de stad en waren weer op weg. Onze suggestie voor een snelle lunch langs de kant van de weg (stalletjes genoeg) viel niet in goede aarde, dat was slecht eten zei hij. Kan in Zugdidi. Ok, waar is dat? Uhh, 2 uur verderop wist hij, wel een goed restaurant -:(( !
Nou, daar wachten we niet op, zeiden we tegen elkaar, dan de noodratsoenen maar tevoorschijn halen. Hazelnoten en gedroogde abrikozen die we gisteren op de markt gekocht hadden, vult ook goed zat. Je raadt net al, hebben we net de ergste trek gestild, weet hij ineens weer vlakbij een goed restaurant, zullen we? Ok,laten we maar even gaan kijken. Je raadt het al, van kijken komt eten en zo waren we weer drie kwartier verder. Lekker ontspannen zo dagje toch? We vullen een doggybag met de laatse restjes voor een zielig hondje dat bij de ingang lag en hopen dat hij een lekker maaltje vanavond heeft, want hij lag er niet meer toen we weggingen. Met wat pech wordt het voor hem een gevalletje hond in de pot! (was dit achteraf gezien een veeg voorteken wellicht? We rijden lekker verder, het wordt steeds rustiger op de weg door de bergen die nu hoger worden. Op ca 30 km van aan komst, ongeveer een uur rijden nog, draait de MB een haarspeld omhoog, een zet Pa-aata tot onze verrassing de auto aan de kant, stapt met een donker gezicht uit en gooit de motorkap open. Hebben we iets gemist? Is de ruitensproeirvloeistof op? Is er iets aan het branden? Ruik jij iets Marianne? Mijn neus doet het namelijk al een week niet door een gezellige verkoudheid! Nee, geen brandlucht. Ik stap toch maar even uit. Problem? Yes, see here, broken!! New belt from 6 weeks old, now broken! Caramba de multieriem of voor de ouderen ons ons, een soort V snaar kapot. Dat is heftig hier, uren rijden van een capabele garage. Geen Anwb, geen reserveriem bij zich, Marianne geen panty bij zich. Dit is echt stuk!! We hebben gelukkig wel snel medeleven van andere automobilisten, maar daar hebben Pa-aata en wij niets aan! Hij loopt maar zachtjes te tieren een te vloeken maar ook dat helpt niet. De finaal kapotte riem wordt er beetje bij beetje uitgehaald en ligt aslwegegooid afval op de helling. HoHo, zeg ik, opruimen en meenemen! Want de riem is pas 6 weken geleden door de garage er omheen gelegd en hij moet hier maar eens om reclameren! Buiten het feit dat je geen afval moet weggooien natuurlijk-;)! Daar zijn ze trouwens in Georgie ook mee bezig hoor! Bordjes die zeggen dat afval weggooien in de natuur wettelijk niet mag en dat er een boete opstaat. Of bordjes die zeggen dat je hier geen afval mag weggooien omdat er 15 meter verder op een afvalbak staat. Ondertussen is Pa-aata nkg geen stap verder maar hebben wij al enige suggesties gedaan, tot de oproep van een helicopter van MB toe. We kunen er nog steeds om lachen, zullen we op een moter verder rijden, of een paard laten komen misschien?
Ons heb je niet hoor! Want een oplossing hier is en komt er niet vandaag! Er moet iets gedaan worden. Hoofdkantoor bellen? hij lijkt het niet leuk te vinden. Het wordt niets zo, hebben we door en wat nu? Wat later stopt er weer iemand, een oude baas, een nog oudere vrouw en, je raadt het al, een nog veeeel oudere Ford Transit! Ook zij kletsen even met Pa-aata en zij zij al weer bijna op weg, als ik dan maar even voor onszelf opkom en duidelijk tegen hem zeg/vraag dat wij eigenlijk dan maar met die twee nee drie oudjes mee willen naar Mestia, als zij dat goed vinden. En dat mag tegen betaling hoor. Om kort te gaan, dat mag, we gooien onze bagage over en nog een afscheidsfoto, een georgische omhelzing, de fooi die we hem vanavond hadden willen geven en de delfts blauwe onderzettertjes, veel succes en wij zijn weg he!? Ja, we kunnen daar wel blijven zitten (blauwbekken in de koude bergen), maar wij kunnen niets bijdragen, hij voelt zich alleen maar meer ellendig erbij denken we en er kan er beter maar eentje honger lijden of in de auto slapen dan drie toch? En onze maaltijd staat als het goed is klaar -;)), wij willen óók geen hond in de pot!! Het wordt wel zoiets toch blijkt snel, maardan anders. We vinden achter op de bank van het Fordje een pupje van 4 weken in een platic teil. Hebben de oudjes net gekocht/opgehaald en moet mee naar Mestia. Het hondje ligt te stuiteren in het teiltje door de slechte weg en oontbrekende vering en zacht kleedje. Och wat is het zielig! En och, wat ligt ie even later lekker te kroelen onder Mariannes lieve handjes! Hij vindt voor een uurtje troost en aandacht. We hopen heel erg dat er geen chinese pot op hem wacht!!

We komen uiteindelijk een uur later aan dan de planning was, valt alleszins mee toch? De oudjes worden hartelijk bedankt, ze zetten ons zowaar voor de deur af! Ik druk ze wat geld in de handen, ik had Pa-aata nog gevraagd wat een redelijke vergoeding was, dus daar zou ik me geen bult aan vallen. Ohja, toen we net de bagage wilden overdoen, kwam er een toeristenbusje van zijn organisatie aan. Die schoot hij direct aan en het was nog even van, stappen we daar in of gaan we met de oudjes mee? We zijn blij dat we voor het laatste hebben gekozen!

Laatste update om 00.15 uur plaatselijke tijd: Geen reactie van Pa-aata op mijn sms bericht, het hotel weet van de situatie en hij kan hooguit in zijn dure auto liggen te slapen. Met wat hazelnoten en gedroogde abrikozen van ons, we willen hem toch niet laten verhongeren he!?