Dag 6 van Wedde naar Appingedam

Of the beaten track, met onverwachte natuur. Geduld is een schone zaak om een Leeuw te temmen. Logies in het Wapen van Leiden. Appingedam leeft! Lang verslag, je bent gewaarschuwd!

Okke is al op tijd gearriveerd in zijn blauwe bus om ons ontbijt te verzorgen. Vanochtend doen we eens een onvervalste vlaflip. Het weer ziet er ook goed uit vandaag, eerst nog bewolkt maar allengs meer zon, het wordt rond de 25 graden. De dames zoeken een mooie wandelroute uit, in de gemeente Westerwold moet een mooie route liggen van ca 15 km. We parkeren in Wedde en vertrekken vanaf een klein kasteeltje met heuse toren, gracht en pauwen. We maken een prachtige wandeling in de vorm van een acht tussen Wedde en Onstwedde door rustige en ruige beekdalletjes, langs bolle essen en statige boerderijen. Wandelen is hier een waar feest, door de aaneenschakeling van smalle slingerende paadjes en bredere onverharde wegen. Aan het begin van de wandeling lopen we dus om de middeleeuwse Burcht of Huis te Wedde, vanwaaruit de heerlijkheid Westerwolde eeuwenlang werd bestuurd. Het is nu een kinderhotel. En dan komen we langs de Westerwoldse Aa die hier na jaren weer volop meandert. De oeverlanden worden door Staatsbosbeheer gebruikt als onbemest hooiland. De Geselberg een half uur verderop herinnert aan een tiental heksenverbrandingen, een zwarte periode (1548-1558) uit onze geschiedenis. Verrassend zijn de lichte glooiingen in het landschap, soms door de eeuwenlange bemesting met schapenmest en heideplaggen, zoals op de Westeres, of omdat het oude rivierduinen zijn, zoals de Kieberg. We wandelen langs kleine buurtschappen als Oud Veele, ter Wupping, Sterrenborg en Wessinghuizen met fraaie houtwallen en monumentale boerderijen. Even stoempen we in een rechte lijn over brede zandpaden langs het Mussel Aa kanaal en het Pagediep, maar dan wordt het weer kronkelen langs de Mussel Aa. De Mussel Aa stroomt ter hoogte van Wessinghuizen samen met de Ruiten Aa en heet dan verder Westerwoldse Aa. Mussel betekent laag, moerassig land. Het blijft tot het eind toe volop genieten van een intiem, bijna onGronings landschap. Het doet me denken aan het oude Nederland, met de stoffige paden en karresporen, graslanden in alle kleuren groen, groengeel, bruin,soms met rode accenten, riet langs de kleine beekjes en heel veel bloemen! Lange bloemenstroken langs de velden, met bloeiende mosterd, slangenkruid, papavers, fluitenkruid, klavers, magrieten, kamille en valeriaan. Er zijn nauwelijks akkers en dus ook weinig hekken en geen veeteelt. Veel bossen, struiken, groepjes bomen, mooie luchten en overal gekwetter van vogeltjes. De Birdnet app bewijst zijn dienst! Tjiftjaf, karekiet, zwartkop, fitis, grasmus en de gekraagde roodstaart hoor ik kwinkeleren. Hoog boven ons zweeft een grote roofvogel die door kraaien lastig gevallen wordt. Een leeuwerik? schiet omhoog en zingt zijn lied. Het is hier echt fantastisch ! En we komen nauwelijks mensen tegen!? Laten we hrt maar een beetje geheim houden dan -;)). Tegen 13 uur komen we in Onstwedde aan, 2900 inwoners. We zoeken en vinden een cafetaria die de corona regels heel precies uitvoert. Moet je eens tegen Okke vertellen! Het broodje gezond gaat er goed in en we laten de hete voeten even buiten de schoenen dampen, lekker! Dan pikken we het laatste derde deel van de route op, gelukkig is er her en der schaduw want het is toch wel erg warm - en benauwd- geworden. Een houten uitkijktoren gunt ons een fraai gezicht op de gras en boslanden. Heel in de verte een kerkspits, verder geen teken van bebossing of bebouwing. Geen vliegtuig of snelweg geluiden te horen. Terug in de tijd.....maar vanavond zal het wel anders zijn-;)). Terug in Wedde gaan de schoenen weer uit, maar nu met de verdiende drankjes op tafel! De cafetaria waar we zitten heet de Leeuw, maar dat schrikt niemand af. We zien continue mensen eten komen afhalen, de telefonische bestellingen zorgen voor grijze leeuwenharen. Hebben de mensen hier (1300) niet leren koken vragen we de Leeuwin? Of is hier iedereen al van het gas af -;)) . Nee, dat niet lacht ze,maar het is vrijdagavond en rond etenstijd dan is het toppdrukte. We zijn gewaarschuwd als we onze bestelling doorgeven, maar blijkbaar hebben we toch de laatse prioriteit want pas na een keer vragen en na 50 minuten wachttijd kunnen we aan onze nasi schuiven. De Leeuwin heeft een zwak hart en we krijgen de koffie van de zaak, toch tof. Die 50 minuten heb ik dan weer besteed aan het bestuderen van alle mussen rondom de cafetarie (slimme mussen!l). En wordt een kleuter geleerd dat je een gevallen ijsje niet nagooit met je hoorntje, moet je het maar recht houden!
Wij nemen hier afscheid van Gerda en Johan die nog een 3-4 uurtjes terug naar Hillegom voor de boeg hebben. Het waren een paar extra plezierige dagen met jullie ! Precies om 20 uur belanden we in Appingedam. Wat we daar te zoeken hadden vroeg de Leeuwin ons nog bij het afscheid? Wel, dat zullen we morgen gaan zien! Een keer buiten de platgetreden paden komen, kan heel verfrissend zijn hebben we al gemerkt! Het Wapen van Leiden is ons hotel deze nacht, het had trouwens ook het Wapen van Beijing kunnen heten want het wordt nu gerund door een chinese familie merken we bij binnenkomst. Maakt niet uit, de kamer is weliswaar wat krapjes maar tiptop in orde. We frissen ons wat op en maken een eerste verkenning, het is immers nog licht. Weldra strijken we neer bij een cafe met een terrasje waar -gezien de naam- alles in kan en niets uitgaat. Wie als eerste weet hoe het heet, trakteer ik op een ijsje-;)).
Op het terras merken we alras dat het geen dooie boel is hier. De winkels zin dan wel dicht maar het kleine plein, met de stenen gebouwen is een komen en gaan van wandelaars, skaters, knetterende Thonas of Puchjes, luidruchtige Groningers die nog slechter zijn te verstaan dan hun zuidelijkste medelandgenoten. Als ze vannacht maar stil zijn, want onze kamer ligt aan de doorgaande weg in het centrum. En duimen dat de baby in de kamer langs ons een beetje stil wordt-;)), Nouja, doe ik mijn gehoorapparaten maar uit.....