Dag 7 Dokkum

Het hotel Wapen van Leiden heeft 17 kamers, drie kamers zijn bezet. Wij hebben een kamer voor een nacht, een kamer is voor een jong stel met kind en baby, die vinden hier onderdak na een brand. Een kamer is voor een ouder stel van ca 80 die hier in een appartement zitten i.v.m. een .... brand. Ze hebben niets meer, maar Appingedammers helpen volop met kleren en zo. Vinden het moeilijk om alles aan te nemen zegt onze gastvrouw, die onlangs beide ouders verloor. En een zus want die wilde na drie dagen al de makelaar laten komen voor het huis. Dag zus zei ze, jou hoef ik voorlopig niet meer te zien. We lopen even over de markt, overal strepen op de grond, flesjes gel paraat en posters met richtlijnen. De wachtrij voor de bakker is het langst. Er zijn een tiental kramen, vroeger stonden ze over drie straten verspreid en was het druk. Appingedam heeft een paar grachten, de kleine huizen aan de gracht hadden in toenemende mate chronisch plaats tekort. De oplossing was om de keuken boven het water te bouwen, nu bekend als de hangende keukens van Appingedam. We tellen er vier. Verderop staat nog een oude gipsbranderij, de laatste toren staat er nog, die wordt weldra omringd door de wijken van projectontwikkelaars. We struinen nog wat door de straten, Marianne ziet een leuk overhemd en polo en polst me. De verkoper haakt direct aan, hij heeft mooie praatjes. Verkoopt ook vintage en schilderijen. Hij probeert me overal naar toe te dirigeren maar dat werkt averechts bij mij. We trekken westwaarts, de verkoper teleurgesteld achterlatend, over de dorpen, Middelstum, Onderdedam, Eenrum en Morra. We zetten snel wat kerkjes op de plaat. Dan over de dijk die de Lauwerszee afsluit. Er zijn al veel meer toeristen hier. Dan nog 10 km naar Dokkum, je weet wel van Bonifatius. Ook hier is het druk maar niet te. Onze Bed&Breakfast wordt gerund door Nico en Ietsje, ze zijn alleen in weekend open, door de week werken ze nog even. We krijgen thee en koekje, en kletsen gezellig wat. Nico vertelt over Dokkum. Marianne doet boven n handwasje, de kleur van het water doet vermoeden dat we dat eerder hadden moeten doen -;)). We verkleden ons, het is klammig en broeierig weer, er is noodweer op komst. Dan even het stadje verkennen, er zijn pittoreske grachten, grachtpanden en vaarten met woonboten; er wordt volop gevaren, gekanoed, gezwommen en gesupt (staand op een surfplank en peddelen). Er moeten ca 30 gevelstenen in de diverse monumentale huizen staan die aan de evenzovele brouwerijen herinneren. Bier was vroeger, heel vruuger, heel normaal omdat er gewoon geen zuiver drinkwater was. Gelukkig had het bier maar 1,5% alcohol. Je zou kunnen zeggen dat ze toen al Radler hadden! Een plekje aan het water biedt schaduw en drankjes en uitzicht op flanerend Dokkum. Onze gastvrouw beveelt een tapastentje aan, maar ze raadt wel aan om te reserveren. Dat blijkt geen probleem te zijn. Ze gebruiken daar duidelijk geen grootgruttersproducten, de koffie is van DutchBeans en de thee van Dutch Leaves met echte thee blaadjes. We beëindigen de dag met een zoektocht naar een wandeling met mogelijkheden voor vogel spotten. Er zijn er echter zoveel, dat de keus moet wachten tot morgen. Hopelijk is het noodweer dan overgetrokken.
Ohja, quote van de dag: Er gaat niets boven Groningen, maar eronder is er ook niets......