Iran-Yazd

Stadswandeling door Yazd.

Yazd is een stad van zeer oude oorsprong. De oude kern is nog grotendeels intact en bestaat uit een labyrinth van steegjes met bogen, tunnels, hoeken, pleintjes, en hoge lemen muren zonder ramen. Deuren zijn er wel, hoe kom je anders binnen -;)? Gelukkig dat we n navigatie app hebben , anders was het niet te doen! We hebben diverse bezienswaardigheden op het programma, deze keer zonder auto. Dat wordt schaduwlopen, het wordt weer tegen de 40 graden vandaag. We zoeken het verste punt op, het Amir Chaqmaq complex met moskee en bazaar er om heen. Dat is 2 km  lopen en we pakken een vrij drukke winkelstraat. Gisteren waren de winkels dicht ivm de zondagsluiting op vrijdag als je begrijpt wat ik bedoel. Het is goed druk met winkelend publiek. Het is weer leuk om mee te maken hoe de mensen op ons reageren. Een man met een vlaaiendoos is zijn hand biedt ons spontaan een stukje aan een soort cake met cardemon, lekkkkker! Even verderop tikt een man me op de schouder, of ik een lekkere perzik wil! Oooh, dat ziet er lekker uit. Volgens de tarof etikette moet ik eerst n paar keer weigeren alvorens te accepteren. Snel drie keer nee zeggen dan-;)). Lastige is dat we geen mes bij ons hebben, maar geen nood. We slenteren zo langzaam langs de winkels dat de perzikman ons inhaalt en aanbiedt de perzik te schillen! Wel zo makkelijk-;) Op n kruising is het een drukte van hebikjoudaar. Marianne en Natascha hebben het niet in de gaten, maar dit is de bekendste beroemdste koekebakker van Iran! Stapels dozen, klein groot,gemengd en betaald snoepgoed gaan als zoete broodjes de deur uit. Even later hebben ze het toch in de gaten en kunnen we dit even later op het plein voor de Amir Chaqmaq moskee op peuzelen. Af en toe een fotoshoot tussendoor, deze keer ook met twee verlegen kijkende mooie meisjes met fraaie zwarte/gekleurde biezen afgezette kappen. Er komt geen woord uit maar n man, hun taxichauffeur? legt uit dat ze met ons op de foto willen. Ze staan te drentelen, wij weten niet wat ze nu willen. Wij met hun, zij met ons op de foto?! Google translate bood al eerder n oplossing maar als ze de tektst lezen, schudden ze het hoofd. Dan maar wat directer en we zetten ze op n rijtje en klikken maar-;).  Hun oude smartphone met gebroken glas en een wazige lens brengt ze giechelend tot tevredenheid als het resultaat terug kijken. Even later hoor ik van Marianne dat ze uit Afghanistan komen en geen perzisch kunnen lezen, aha! We dwalen verder, het water museum in. Geen drop water te zien! Wel aan de hand van fotoos en enkele gewelven hoe er al eeuwenlang ondergondse kanalen gegraven werden die water van de bergen naar verdeelpunten transporteerden. We hebben deze kanalen in West China gezien, de historie vertelt dat zij het systeem uit Iran hebben overgenomen. Op het heetst van de dag gebruiken we een lunch in restaurant Koofa en buiken in het hotel uit. Zo' n hitte vreet toch wel energie -;)). 's avonds nog even terug naar Amir Chaqmaq om de sprankelende kleuren van de bogen in facade in de ondergaande zon te bekijken. De zon werkt echter niet mee, en zakt sneller dan wij kunnen lopen. Jammer, gemkst en morgen zijn we al weer weg uit Yazd. Wel is de facade 's avonds mooi verlicht en zien we dat wel. Voor het eerst wat last van aandringende jongetjes die met kauwgom leuren en niet weg willen als ze hun pakje aan Natascha verkocht hebben. Verder trouwens ook geen bedelaars of zo. We sluiten de avond af op een ander dakterras en genieten van het mooie uitzicht op verlichte moskeeen, koepels en minaretten. Motgen zijn we overdag nog wel in Yazd maar gaan we smiddags op reis naar de volgende bestemming. En die vrouwen op de dakterrassen? Wat die daar doen? Kletsen, selfies maken, eten, drinken  en vooral veel waterpijpen! Dit is hier echt een normale activiteit die door Jahn-e-Allehman gebezigd wordt. In Nederland wordt het algauw met een bepaald milieu geassocieerd, hier is dat voor ons in ieder geval niet zo.