5 oktober Seoul
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
05 Oktober 2014 | Zuid-Korea, Seoel
5 oktober Seoul
Wat is 1635 meter lang, 70 meter diep en heeft een veiligheidshelm hier bewezen nut? Waarom we die "very beautiful place" in Noord Korea niet gaan bekijken?Waarom we niet naar een "very famous place" in Seoul gaan?
Ik geloof trouwens dat dit n lang weblog wordt! Dus ik zal maar beginnen met n soort samenvatting...
We behoren om 7.20 uur paraat te staan voor onze excursie naar de DMZ*. Om 7 uur zijn we de eerste voor het ontbijt, wat yoghurt -lang geleden-, fruit en wat brood, snel n slok vruchtensap en we zijn klaar. Maar we hadden best wat rustiger aan kunnen, pas n half uur later komt onze gids er aan en dan nog moeten we op t busje wachten. We gaan met vier anderen op stap. Eerst 40 km naar t noorden, dan n memorial bekijken. Dan verder de DMZ in, filmpje doen over de strijd tussen de Korea's, museumpje, checkpoint doen, spoorweg bekijken en dan rond middaguur terug naar Seoul voor de afsluiting, met o.a een lunch. We zitten te zonnen, doen eens een echt terrasje met n blonde erbij, én mensen kijken en sluiten af met n souvenirshop, lijkt wel vakantie!
*DMZ:
De Koreaanse DMZ (Demilitarized Zone, ofwel gedemilitariseerde zone) is een bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Het is een soort IJzeren Gordijn zoals dat tijdens de Koude Oorlog in Europa bestond: aan weerszijden van de streng bewaakte grens staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers klaar om zich te verdedigen tegen de vijand. De grens is 248 kilometer lang. De DMZ is vier kilometer breed. In de zone bevinden zich naar schatting twee miljoen landmijnen.
Meer info op wiki.
Onze eerste stop geeft ons de gelegenheid om vanaf de zuid Korea naar noord Korea te kijken, vanaf een hoog observatiepunt. Je ziet veel groene heuvels, hekwerken, wachtersposten en een brug. Het is er al vrij druk, veel bussen en dan is er ook nog n marathon aan de gang, bizarre plek om dat daar te doen! Een marathon voor jong en oud dus we zien de mensen op allerlei manieren hun best doen om hun doel te behalen, het is niet altijd even soepel en elegant-;). Op deze plek is er op borden ook uitleg over de strijd, is er een oude, aan flarden geschoten trein te zien, een oude brug die echter na 50 meter ophoudt en waar een muur van vlaggetjes met wensen te zien is. Voorts is er een gedenkplaats waar mensen hun wensen kunnen uiten voor een hereniging of zo. In zuid Korea is daar steeds hoop op, er is zelfs een minister voor hereniging aangesteld. Toevallig heeft gisteren een verrassend bezoek van noord Korea aan zuid Korea plaats gevonden, in het kader van de Aziatische Spelen die die dag afgesloten werden en zijn er zelfs afspraken gemaakt om wederzijdse gesprekken over toenadering gemaakt. Dit is al sinds februari al niet meer aan de orde geweest.We hebben een kwartier, dat ga ik dus niet halen-:), maar onze gids gunt ons nog tien minuten extra, de bus waar we verder mee gaan is er toch nog niet. We sluiten aan bij een grotere internationale groep en van een gids die dezelfde opleiding lijkt gehad te hebben als die op Jeju eiland, horen we gedetailleerd het wel en wee van de twee korea's. En dat dus 3-4 keer in herhaling, maar dan net met iets andere bewoordingen, typisch toch wel!
We zitten in een strak schema, niet onverstandig gezien de drukte waar we ons inmiddels in bevinden. Hup, de filmzaal in (foto's en film verboden), dan een korte uitleg in het museum, waar gidsen zich verstaanbaar proberen te maken met speakers. Lukt niet, althans niet voor mij! Dan naar beneden, 70 meter diep, over een vrij steile vlakke helling, een tunnel dus, nr 3 om precies te zijn. De enige die voor toeristen te bezoeken is. En daarin gaan we bijna van hardlopen zo steil! En we moeten ook nog terug denk ik ondertussen, met mijn veiligheidshelm op. In de lage tunnels ben ik wel 100 keer tegen balken en rotsen gestoten, fijn zo'n helm dan! We zitten in een van de vier tunnels die de noord Koreanen gegraven hebben om vandaar uit of spionnen uit te zetten in zuid Korea, of om er troepen door te sturen of om Seoul er mee te bestoken met raketten. Seoul ligt immers maar op 40 tot 120 km afstand van die tunnels. Er zijn er vier gevonden, de laatste in 1996 als ik het goed onthouden heb. Uiteraard ontkende noord Korea dat zij die gegraven hadden, en dat de zuid Koreanen ze gemaakt hadden. Oude dynamietgaten die de tunnel zuidwaarts opblazen en een onnatuurlijke helling die er voor zorgt dat er water van zuid naar noord stroomt, zijn bewijzen dat de tunnel door de noord Koreanen gemaakt moet zijn. Ander saillant detail is dat men heeft geprobeerd de gang te camoufleren als n kolenmijningang terwijl er in dat gebied geen kolen voor kunnen komen-;). Frappant is ook dat er aan noordzijde veel rode, kale hellingen te zien zijn. Er is een slechte energievoorziening dus ze stoken de bomen en struiken op, terwijl je aan de zuidkant files van dure auto's en bussen ziet, golvende rijstvelden, een hele tegenstelling! De tunnel, die dus n mijl lang is, is ook erg nauw, de bezoekers hobbelen er door heen, in twee rijen, een heen, een terug en de langere bezoekers doen het in een vooroverhangende houding, beetje aapachtig -;)! Tis er wel lekker koel! We worden weer de bus ingebonjourd en even verderop is er een spoorwegplacement, compleet met hangars, ticketburo, wachthal, lockers en zo, om direct aan de slag te kunnen als er een hereniging plaats vindt en de mensen mogen reizen. Nu is dat mondjesmaat en bij hoge uitzondering. Uiteraard is er best wel veel militaire aanwezigheid merkbaar en worden onze paspoorten ook per persoon vergeleken, maar echt hinderlijk of bedreigend voelden we ons niet.
Ondertussen doet onze gids verwoede pogingen om ons te lijmen voor een vervolgexcursie, de NLL trip, North Line Limit! zeg maar de denkbeeldige grens over de zee tussen Noord en Zuid. Je hebt daar n "beautiful place" om de overkant van de riviermonding te zien, het echte Noord Korea! Ze sjaggert met de prijs, want ja, die dollars of euro's wil ze graag binnenhalen. Van 140 dollar zakt ze al meteen naar 80 dollar pp. Maar, fluistert ze, niet verder vertellen hoor, het is een secret! Als we het aanbod afwijzen- nog eens 2-3 uur in de bus en nog meer dubbele verhalen-, wil ze graag weten wat we er dan voor over hebben, vinden we het zo duur dan? We hebben er helemaal niets voor over dus! Als laatste troef zegt ze dat ze onze lunch nog n upgrade heeft gegeven en dat we altijd later nog kunnen terugkomen op ons besluit, jaja!
We keren met n half lege bus terug naar Seoul, zo de files in, dus we zijn er even zoet mee! De andere gids, die van de herhalingen, wil ons nu nog n beroemde plek laten zien, maar we hoorden al dat er een "touristtrap" was uitgezet, een plek om ons geld af te troggelen in een souvenirwinkel dus. Deze keer een amethist winkel, nou, amehoella dus -;). Voor ons geen stenen!
Vandaar uit was het nog n poos voordat we bij een restaurant werden afgezet, voor een al gereserveerde en betaalde lunch, daar deden we n bulgogi, barbecuen op tafel, waarbij je het gebakken vlees in een slablad rolt, tezamen met saus of bijgerecht, en dat stop je dan zo elegant mogelijk in je mond. Met stokjes wel te verstaan! Daarna was het vrije tijd, we zagen een paar bankjes staan, in een lekker namiddagzonnetje en zaten daar gezellig te kijken naar de winkelende mensen. Even verderop hetzelfde, maar dan met koffie er bij, ook in de zon-;). In een souvenirshop in een keer de dingen gekocht die we wilden hebben, en toen we vandaag toch al zo'n 11-12 uur onderweg bleken te zijn, bedachten we maar eens hotelwaarts te keren. ' s avonds op de markt nog n hapje gedaan en het over het plan van morgen gehad. Dat wordt onze laatste dag helaas! Wat zal t worden, maar weer eens een werelderfgoed bezoeken of iets banalers?
Wat is 1635 meter lang, 70 meter diep en heeft een veiligheidshelm hier bewezen nut? Waarom we die "very beautiful place" in Noord Korea niet gaan bekijken?Waarom we niet naar een "very famous place" in Seoul gaan?
Ik geloof trouwens dat dit n lang weblog wordt! Dus ik zal maar beginnen met n soort samenvatting...
We behoren om 7.20 uur paraat te staan voor onze excursie naar de DMZ*. Om 7 uur zijn we de eerste voor het ontbijt, wat yoghurt -lang geleden-, fruit en wat brood, snel n slok vruchtensap en we zijn klaar. Maar we hadden best wat rustiger aan kunnen, pas n half uur later komt onze gids er aan en dan nog moeten we op t busje wachten. We gaan met vier anderen op stap. Eerst 40 km naar t noorden, dan n memorial bekijken. Dan verder de DMZ in, filmpje doen over de strijd tussen de Korea's, museumpje, checkpoint doen, spoorweg bekijken en dan rond middaguur terug naar Seoul voor de afsluiting, met o.a een lunch. We zitten te zonnen, doen eens een echt terrasje met n blonde erbij, én mensen kijken en sluiten af met n souvenirshop, lijkt wel vakantie!
*DMZ:
De Koreaanse DMZ (Demilitarized Zone, ofwel gedemilitariseerde zone) is een bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Het is een soort IJzeren Gordijn zoals dat tijdens de Koude Oorlog in Europa bestond: aan weerszijden van de streng bewaakte grens staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers klaar om zich te verdedigen tegen de vijand. De grens is 248 kilometer lang. De DMZ is vier kilometer breed. In de zone bevinden zich naar schatting twee miljoen landmijnen.
Meer info op wiki.
Onze eerste stop geeft ons de gelegenheid om vanaf de zuid Korea naar noord Korea te kijken, vanaf een hoog observatiepunt. Je ziet veel groene heuvels, hekwerken, wachtersposten en een brug. Het is er al vrij druk, veel bussen en dan is er ook nog n marathon aan de gang, bizarre plek om dat daar te doen! Een marathon voor jong en oud dus we zien de mensen op allerlei manieren hun best doen om hun doel te behalen, het is niet altijd even soepel en elegant-;). Op deze plek is er op borden ook uitleg over de strijd, is er een oude, aan flarden geschoten trein te zien, een oude brug die echter na 50 meter ophoudt en waar een muur van vlaggetjes met wensen te zien is. Voorts is er een gedenkplaats waar mensen hun wensen kunnen uiten voor een hereniging of zo. In zuid Korea is daar steeds hoop op, er is zelfs een minister voor hereniging aangesteld. Toevallig heeft gisteren een verrassend bezoek van noord Korea aan zuid Korea plaats gevonden, in het kader van de Aziatische Spelen die die dag afgesloten werden en zijn er zelfs afspraken gemaakt om wederzijdse gesprekken over toenadering gemaakt. Dit is al sinds februari al niet meer aan de orde geweest.We hebben een kwartier, dat ga ik dus niet halen-:), maar onze gids gunt ons nog tien minuten extra, de bus waar we verder mee gaan is er toch nog niet. We sluiten aan bij een grotere internationale groep en van een gids die dezelfde opleiding lijkt gehad te hebben als die op Jeju eiland, horen we gedetailleerd het wel en wee van de twee korea's. En dat dus 3-4 keer in herhaling, maar dan net met iets andere bewoordingen, typisch toch wel!
We zitten in een strak schema, niet onverstandig gezien de drukte waar we ons inmiddels in bevinden. Hup, de filmzaal in (foto's en film verboden), dan een korte uitleg in het museum, waar gidsen zich verstaanbaar proberen te maken met speakers. Lukt niet, althans niet voor mij! Dan naar beneden, 70 meter diep, over een vrij steile vlakke helling, een tunnel dus, nr 3 om precies te zijn. De enige die voor toeristen te bezoeken is. En daarin gaan we bijna van hardlopen zo steil! En we moeten ook nog terug denk ik ondertussen, met mijn veiligheidshelm op. In de lage tunnels ben ik wel 100 keer tegen balken en rotsen gestoten, fijn zo'n helm dan! We zitten in een van de vier tunnels die de noord Koreanen gegraven hebben om vandaar uit of spionnen uit te zetten in zuid Korea, of om er troepen door te sturen of om Seoul er mee te bestoken met raketten. Seoul ligt immers maar op 40 tot 120 km afstand van die tunnels. Er zijn er vier gevonden, de laatste in 1996 als ik het goed onthouden heb. Uiteraard ontkende noord Korea dat zij die gegraven hadden, en dat de zuid Koreanen ze gemaakt hadden. Oude dynamietgaten die de tunnel zuidwaarts opblazen en een onnatuurlijke helling die er voor zorgt dat er water van zuid naar noord stroomt, zijn bewijzen dat de tunnel door de noord Koreanen gemaakt moet zijn. Ander saillant detail is dat men heeft geprobeerd de gang te camoufleren als n kolenmijningang terwijl er in dat gebied geen kolen voor kunnen komen-;). Frappant is ook dat er aan noordzijde veel rode, kale hellingen te zien zijn. Er is een slechte energievoorziening dus ze stoken de bomen en struiken op, terwijl je aan de zuidkant files van dure auto's en bussen ziet, golvende rijstvelden, een hele tegenstelling! De tunnel, die dus n mijl lang is, is ook erg nauw, de bezoekers hobbelen er door heen, in twee rijen, een heen, een terug en de langere bezoekers doen het in een vooroverhangende houding, beetje aapachtig -;)! Tis er wel lekker koel! We worden weer de bus ingebonjourd en even verderop is er een spoorwegplacement, compleet met hangars, ticketburo, wachthal, lockers en zo, om direct aan de slag te kunnen als er een hereniging plaats vindt en de mensen mogen reizen. Nu is dat mondjesmaat en bij hoge uitzondering. Uiteraard is er best wel veel militaire aanwezigheid merkbaar en worden onze paspoorten ook per persoon vergeleken, maar echt hinderlijk of bedreigend voelden we ons niet.
Ondertussen doet onze gids verwoede pogingen om ons te lijmen voor een vervolgexcursie, de NLL trip, North Line Limit! zeg maar de denkbeeldige grens over de zee tussen Noord en Zuid. Je hebt daar n "beautiful place" om de overkant van de riviermonding te zien, het echte Noord Korea! Ze sjaggert met de prijs, want ja, die dollars of euro's wil ze graag binnenhalen. Van 140 dollar zakt ze al meteen naar 80 dollar pp. Maar, fluistert ze, niet verder vertellen hoor, het is een secret! Als we het aanbod afwijzen- nog eens 2-3 uur in de bus en nog meer dubbele verhalen-, wil ze graag weten wat we er dan voor over hebben, vinden we het zo duur dan? We hebben er helemaal niets voor over dus! Als laatste troef zegt ze dat ze onze lunch nog n upgrade heeft gegeven en dat we altijd later nog kunnen terugkomen op ons besluit, jaja!
We keren met n half lege bus terug naar Seoul, zo de files in, dus we zijn er even zoet mee! De andere gids, die van de herhalingen, wil ons nu nog n beroemde plek laten zien, maar we hoorden al dat er een "touristtrap" was uitgezet, een plek om ons geld af te troggelen in een souvenirwinkel dus. Deze keer een amethist winkel, nou, amehoella dus -;). Voor ons geen stenen!
Vandaar uit was het nog n poos voordat we bij een restaurant werden afgezet, voor een al gereserveerde en betaalde lunch, daar deden we n bulgogi, barbecuen op tafel, waarbij je het gebakken vlees in een slablad rolt, tezamen met saus of bijgerecht, en dat stop je dan zo elegant mogelijk in je mond. Met stokjes wel te verstaan! Daarna was het vrije tijd, we zagen een paar bankjes staan, in een lekker namiddagzonnetje en zaten daar gezellig te kijken naar de winkelende mensen. Even verderop hetzelfde, maar dan met koffie er bij, ook in de zon-;). In een souvenirshop in een keer de dingen gekocht die we wilden hebben, en toen we vandaag toch al zo'n 11-12 uur onderweg bleken te zijn, bedachten we maar eens hotelwaarts te keren. ' s avonds op de markt nog n hapje gedaan en het over het plan van morgen gehad. Dat wordt onze laatste dag helaas! Wat zal t worden, maar weer eens een werelderfgoed bezoeken of iets banalers?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
