19 september Naar Gwangju, via Damyuan

Een dag met een Babylonische spraakverwarring, kijken we naar bomen waarvoor Zuid-koreanen willen betalen en een bijzonder beeld in een boeddhistische tempel.
Gisteren kregen we van de pensionhoudster nog n appel en en nasi-peer, groot! Dat werd ons ontbijt vandaag omdat er bij het pension geen ontbijt te boeken was. Marianne was net het fruit aan het schillen toen de werkster er aan kwam, taxi, taxi vroeg ze? Het begin van een Babylonische spraakverwarring.We zouden namelijk met een prive auto en chauffeur op weg gaan, die was gepland om 10 uur en het was nu 9.30 uur. Was die er al dan? Ik was nog aan het pakken, dus Marianne liep even mee naar voren. Er stond een reguliere taxi, zouden we daar mee gaan rijden?Twijfel, twijfel. De pensionhoudster kwam ook nog even vragen, taxi, taxi? Ik was net klaar en dacht, ik bel de agent wel even. Mobiele nummer van mevr. So Ma stond er op. Ik bel, ze neemt op. Wat ik wil? Uh, hoe de chauffeur heet en wat voor auto die heeft? Waarom belt u mij zegt ze dan? Uh, u bent toch van Aju agency? Nou nee, zegt ze, dat was ik, maar ik ben er anderhalf jaar weg! Ooohhh, nou uh, dan maar het kantoor bellen. Had ik n oud nummer in de brief staan -:((. De werkster komt nog n keer vragen voor de taxi....). De taxichauffeur die klaar stond rijdt ondertussen weg, die duurt het te lang. gaat daar ons ritje dan toch weg? Ondertussen staan onze spullen al klaar aan de straatkant en is Marianne op n stoel gaan zitten, daarmee het luie baantje van de parkeerwachter tot een lopend baantje bevorderend (want die stoel was van hem en ook de parasol die bij staat). Ik bel het kantoor, wordt keurig in engels te woord gestaan maar de uitspraak van de stad die ik opgeef brengt de dame in verwarring en denkt dat ik 300 km verderop staat....en trouwens de "person in charge" is niet aanwezig, dus ze kan me niet helpen! Maar ze kan me terugbellen als ik mn nummer geef, ok, doe ik. Wachten, het is al na tienen en er rijden veel auto's voorbij...we grappen wat en vertrouwen er op dat het goed komt. Na n kwartier nog niets gehoord, ik check mn telefoon die per ongeluk op stil staat en zie een sms staan. Ik bel terug en hoor dat de chauffeur onderweg is en vertraging heeft. En vraag en passant ook maar om met goede noodnummer van onze contactpersoon. Ondertussen heb ik nog 2x de pensionhoudster afgewimpeld die maar blijft vragen of we een taxi gebeld hebben? Jaja, we hebben het geregeld wuiven we met n beslist gezicht. Dan komt ze alsnog n keer en zwaait met haar telefoon, de agent belde haar want die kreeg mij niet te pakken -;)). We horen nu definitief dat de chauffeur mister Iem heet en dat hij in een busje rijdt. Alsof het afgesproken is komt hij de hoek om rijden, een grote bus met plek voor 7 personen. Waar is de rest ? vraagt hij nog, maar daar beginnen we niet aan, we zijn en blijven met zijn tweeen-;). Eindelijk op weg, de gordijntjes voor het raam weg, anders zien we niets. Meneer Iem kent toch aardig wat woordjes engels en we verstaan elkaar gedurende de dag best wel, een aardige al wat oudere vent met constant een headset om zn nek en denk ik elk kwartier de stand van zaken doorgevend aan het kantoor. Ik moet ook nog even de oorplug in want het kantoor wil nog eeeven de route doorgeven. Ja, eindpunt Changju en ondertussen naar Damyang. Over en sluiten! Nu eens kijken of de alternatieve route doorgekomen is-;). Blijkbaar niet want hij slaat niet af bij de door mij bedachte afslag, ok, is ook goed. In de verte zien we een grote waterpartij, op de kaart had ik gezien dat het een groot vertakt meer was en het leek me wel leuk om daar langs te rijden. Meneer Iem blijkbaar ook want met een kleine omleiding reed hij de snelweg af en met wat haarspeldbochten bracht hij ons naar een mooi uitzicht punt, service grijnsde hij! Daarna verder op route. Bij Sunchang, een vrij grote stad stopten we even. Hij wilde ons wat oude huizen laten zien die zich bezig hielden soja producten maar we hadden meer oog voor de jaarlijkse oud-koreaanse spelen. Er werd op het grote plein -met langs de kanten 40-50 paviljoentjes voor schaduw, rust- en eetmomenten, nog net niet geknikkerd en gehoepeld maar touwtje springen vinden ze leuk! Liefst met 5-6 man tegelijk, lekker dicht bij elkaar en alle teams in hetzelfde pakje, alleen de schoenen mogen anders zijn! Scheidsrechters erbij hoor! En ringen gooien om een stok, ook heel moeilijk! En maken ook nog lekker herrie, ijzeren ringen klinken beter dan houten toch? Verbeten gezichten, meestal oudere gezichten. We rijden verder, naar het bamboe bos in Damyang. Van te voren een lunch, we wurmen onze stijve benen onder de lage tafels en zien weer een scala aan schaaltjes voorbij komen. Als ik even geen inspiratie meer heb zal ik het proberen te beschrijven maar niet nu-;)! Het bamboe bos is denk ik een overblijfsel van want vroeger uitgestrekte bossen bamboe moesten zijn geweest en nu een herinnering eraan. Stenen pandaberen geven decor en aanleiding voor weer talloze fotoshoots van Koreanen, die er volop zijn.We kuieren wat hen en weer, in een uurtje hebben we het gezien en gaan verder. Meneer Iem wijst ons onderweg op de fraaie bomenrij langs de weg, ik zie een bordje met "metasequoia" staan en kijk uit naar die reuzebomen zoals die in USA en Canada nog staan. Helaas blijven deze bomen hier qua grootte ongeveer gelijk aan een eik en moet meneer Iem me er met de neus op drukken. Dan wordt het ook duidelijk want zowat elke Koreaan in de buurt stopt er zijn vervoer en gaat tussen de rijen bomen door flaneren en selfies maken. Ze betalen er trouwens ook nog voor, dus dat doen we niet, bomen zijn gratis zeggen we tegen meneer Iem die er goed om kan lachen.
Als afsluiting van de dag heeft meneer Iem nog een bezoekje aan een kleine vriendelijke tuin met paviljoen in de aanbieding, een klein museumpje met 43 porceleinen potjes en vaasjes en 212 scherven en tot slot nog een aardig grote boeddhistische tempel waar we wat verrast vaststellen dat we nog nooit een boeddhistische tempel hebben gezien waar een Maria beeld in staat met een kindeke Jesus aan een toch wel grote borst! Zou onze goedlachse paus Franciscus dat goed gevonden hebben? Die hier in augustus was en miljoenen Koreanen op de been bracht en voor grote evenementen en opstoppingen zorgde? Katholicisme is razend populair in Korea! We zien dan ook erg veel kerken langs de weg en route staan.
Tegen zessen rijden we een drukke stad Changju in, anderhalf miljoen Koreanen werken en leven er volgens meneer Iem, die bij het hotel hartelijk afscheid van ons neemt. Morgen is er een collega die ons verder brengt. Het schijnt om 9 uur, ben benieuwd of dat morgen ook zo'n happening wordt -;)).
We ploffen gretig op onze supergrote en zachte bedden, de komende dagen zullen we die missen-;)). En omdat we al enkele dagen alleen maar traditioneel eten hebben gehad, schieten we een uurtje later een kleine kip-tent binnen, lekker kip kluiven, wat radijs er bij en witte kool met sausje van tomatenketchup en mayo,
Bij een moderne koffietent doen we nog n bakkie, leest Marianne haar boek uit en werk ik mn dagboek bij. Morgen een wandelprogramma in het kleinste nationaal park van Korea, Wolchulsan geheten. We zitten dan bijna aan de zuidkust van Zuid Korea en komen steeds dichter in de buurt van Henrik Hamel. En vertel ik morgen misschien nog of de extra matrassen bijdroegen aan een goede nachtrust.