Paleis Regalaria en Monserrat

Dinsdag 9 April.

Een wandeling van 7 km, is dat niet wat weinig? We voelen ons toch helden. Nog maar eens twee paleizen bezocht, hoe anders zijn die dan de andere!? Paradijs gevonden! Drone is gone ;-(. Slippery when wet and hobbly, maar alles nog ok.

Paleis Regalaria ligt vlakbij en is ook een topattractie.Op een heuvel/bergje liggen verspreid 10-20 gebouwen als kasteel, stallen, fonteinen, torens, bijgebouwen, toverput, watervallen, vijvers, grotten, een labyrinth etc. Alles makkelijk bereikbaar door brede paden, smalle trappetjes, verborgen paadjes en goede bewegwijzering. Alleen jammer dat het weer zo verrekte druk is! Toch staat er geen rij bij de kassa en strijken we onze seniorenkorting weer op;-).Geduldig sluiten we aan bij een rij om de bijzondere put of bron te bekijken. Eigenlijk is het een wenteltrap naar beneden maar die is zo breed gemaakt dat er in het midden een open ruimte is van 30 meter hoog. Of laag als je het liever zo noemt, want de trap gaat naar beneden. Iedereen schiefelt achter elkaar aan en maakt braaf de verplichte foto's.Gelukkig houdt iedereen het kort, op wat pubers (meest meiden) na, die allerlei poses van zich zelf willen. Achja, die jeugd;-). Toch goed dat ze wat cultuur opdoen nietwaar!?Het kasteel zelf is niet zo groot, en de bezichtiging betreft alleen de begane grond.Fraai stuc en schilderwerk en dan bedoel ik niet het bouwvakkersdeel ;-). Omdat we er vroeg zijn, is het terras erlangs nog vrij leeg en kunnen we aan de koffie. Een aantal horken en een horkin met lipfillers zien een mooie tafel, waar een bordje gereserveerd op staat.Je ziet ze twijfelen, dus daar horen ze niet thuis.Het taaltje is duidelijk Oost europees. Ze laten zich gewoon zakken, en de ober maakt geen bezwaar. Zie ik het toch verkeerd? Geloof het niet....We doen nog een rondje door de weelderig aangelegde tuin, zo veel groen en bloem. Alles is uit de kast getrokken. Er is zelfs ooit een tennisveld geweest, maar de belijning en netten zijn weg. Net als de Umpire. We verlaten het park via de trap en ik maak bijna een flinke smak als mijn rechter voet weg glipt. De balans oefeningen van Nick en mijn overige skills behoeden me voor erger, alleen mijn ego is even beschadigd ;-). Ongeveer 5 km verderop ligt een ander kasteel, Paleis Monserrat. Er is maar een weg er naartoe, ik ja smal en geen voetpad. Op een gegeven moment stopt er een auto, de chauffeur leunt naar buiten en biedt een gratis ritje naar Monserrat aan, ons eindpunt. Dat klinkt wel verleidelijk, maar we laten ons niet kennen en slaan beleefd het aanbod af. Goed van ons he!? Waarschijnlijk hebben de Portugezen het hier niet op wandelaars of hebben ze medelijden met ons, want nog twee maal wordt een lift aangeboden. We houden ons sterk en heldhaftig stappen we door.Het scheelt dat de weg in de schaduw ligt, anders hadden we misschien wel....Halverwege een idyllisch plaatje van een ruime openbare picknick plaats, drie grote tafels met kleine kinderen in blauw uniform zitten te smikkelen. Ik sta raar te kijken als Juf Moeder Kloek naar ons toeroept dat foto's maken verboden is.Ken ik een plaatselijke Privado regel niet of is ze wel heel wantrouwend over foto's maken van kleine kinderen? Na een uurtje wandelen komen we aan bij Monserrat. Een bijzonder gebouw wel. Een rechthoekig gebouw in het midden, koepeltje erop. Dan twee zijvleugelsmet op het eind twee grote ronde torens met een soort aziatisch hoed als dakbedekking. Heel apart. Van binnen zijn de zijvleugels rijk versierd met elegante gouden spitsbogen en pilaren. Veul tegelwerk! In het midden een klein verfijnd uitgevoerd fonteintje met een badderende dame. In steen wel te verstaan;-) De koepel is rijk bewerkt en heeft een balustrade die we vergeten zijn op te lopen. Dan de tuin in. Vanaf de entree was het al vrij steil naar beneden lopen, een reden waarom er zo weinig ouden van dagen zijn? Dan komen we vanuit de struiken en hoge bomen bij het paleisje en slaan linksaf naar beneden. Daar wacht ons de verrassing van de dag! Een slang steekt net over, langzaam alsof die iets op het oog heeft (een slang kijkt meestal met zijn tong, dan wittegij da!). Mijn camera heeft er zeker oog voor en de slang doet zijn catwalk (ohnee, dat is later pas). Hij/zij poseert gewillig en gaat dan op zoek naar de appel. Wij zoeken een leuk plekje bij de vijver, kikkers kwaken er gezelig en het voelt idyllisch, ja paradijselijk aan. Wonderlijk plekje! De dombo die met zijn drone aan het spelen was bij de vijver had t beter niet kunnen doen.Op enig moment ging de drone zo dicht bij een boom van 40 meter hoog dat die erin bleef hangen, drone is gone! Man, vrouw en zoonlief hebben nog een half uur staan staren en tegen de metersdikke stam staan stompen, maar de boom stak een dikke middeltak op; Bekijk het maar, die drone blijf in mijn takkenbos!

We hebben nu een dilemma, gaan we terug met de bus/ Met weer dat gepuzzel?Wandelen we over dezelfde weg terug? Wandelen we terug over het Moors kasteel (2-3 uur volgens een Tuktukker) of doen we iets alternatiefs? Het wordthet laatse,ik duik een app op die nog meer paadjes laat zien dan Google Maps en plannen een route door de binnenlanden, langs een klein dorp, enkele B[e-38]B's, een stel weilanden met veel paarden. Tis af en toe klimmen, maar het luie zweet moet er nog uit vandaag! Moe maar voldaan strijken we tegen vijven neer bij het National Paleis, doen ergens snel een drankje, scoren nog een eigengemaakt ijsje (van limoen, gember en basilicum) en ploffen neer op het hotelterras. We kletsen even met de andere dames, die vandaag andere plannen hadden. Na een douche en een half uurtje rust weer in de benen, voor het avondmaal. We doen nogmaals een lokaal restaurant aan, de chefkoks moeten het zonder ons doen! Morgen vertrekken we uit Sintra, gaan naar de kust!