Dag 8 Oberharz am Brocken

Dieper de Harz in: Op zoek naar de destijds langste hangbrug ter wereld. Op zoek naar Susanne, op zoek naar rust. Ongeveer 60 km verderop bij Oberharz am Brocken, is een groot stuwmeer ontstaan door de aanleg van een dam. Wellicht om geld terug te verdienen of als compensatie is er een activiteitenplan ontwikkeld. Dat houdt in dat er een hangbrug werd aangelegd van 458 meter lang, dat best een eind lopen! Daar heffen ze entree op (6 euro Gebuhr of zo, kassa). Daarnaast hebben ze twee lijnen gespannen die richting meer afdalen.Een kilometer lang! De bedoeling is dat je in een harnas gaat hangen en horizontaal met de blik omlaag (of op oneindig als je hoogte vrees hebt). Billen dichtknijpen zal ook wel gebeuren;-)). Gillen mag als ze je daar boven loslaten! Je kunt met twee gelijk, dubbelfun! ik wilde gisterenavond een ticket boeken, maar helaas alle slots waren al bezet. Logisch wel voor een zondag en met 25 graden en een stralende zon! Alternatieven waren er ook. Een soort bungeejump en een reuzezwaai maken, een damwand abseilen of bootje varen. Er waren veel bootjes op het meer, maar dan zou ik moeten roeien. Naaah, laat maar...De bungeejump zou ik aandurven maar ik ben toch bang dat mijn rug het niet lekker vindt naderhand. Ik zag iemand abseilen. Als ik net zo zou stuntelen als hij, dan laat maar, dat wordt een afgang in plaats van abseil! Rest ons niet veel anders dan de brug wandelend over te steken. Dat betekent eerst aansluiten in een rij om een ticket te kopen en dan een rij om door een draaipoort te gaan. Want het is behoorlijk druk vandaag! Families, stelletjes, einzelganger, opa's en oma's. Iedereen doet dit liever dan stemmen op de laatste verkiezingsdag lijkt het. Het is aanschuifelen op de brug. Natuurlijk moeten er selfies genomen worden, maar dat blokkeert wel de doorgang. Als we dan toch staan te wachten kunnen we net zo goed zelf een selfie nemen toch? De brug is natuurlijk niet stabiel en je moet wel voortdurend je evenwicht vinden, maar met een hand aan de reling is het prima te doen. Zelfs Marianne heeft er weinig last van. Alleen naar beneden kijken is niets voor haar. Ondertussen horen we aan het 'zingen' van de lijnen dat er weer twee skydivers naar beneden komen, dat gaat met een behoorlijke vaart! Na de brug kun je een foto van jezelf kopen (kassa) en maken we even een stop voor een koffie en koek en gaan we wandelend verder. We zakken af naar het meer om te kijken bij de aankomst van de skydivers. Ze worden van de lijn getild met een hand aan de broekbrand bij de billen en als poppen overeind gezet. Jammer dat er niemand staat te juichen of applaudiseren, dat maakt het wat specialer. Wel kun je vlucht terugzien op een video (weer kassa!). We wandelen wat verder langs het meer en door de bossen. Wat helaas opvalt is dat het ook druk op de weg is.Veel auto en motorverkeer. Het aantal moterrijders is hier erg hoog vandaag! Het is natuurlijk een lekker gebied, heuvels op en af, bochten draaien, gas geven en de uitlaten laten spreken! Op zondag kunnen ze het gebied hier beter Harley gebergte noemen dan Harz gebergte! Met 7-8 kilometer in de benen, zoeken we de camper weer op. Een rij voor de toiletten (een euro pp, ook kassa!) en een rij voor de parkeerautomaat (kassa valt mee, en wat opvalt; gratis voor moterrijders!!! Dat verklaart misschien wel iets !?). We zoeken een camperplaats op de buurt, Harzbaude bij Susanne, 3-4 kilometer verderop. Niemand te zien bij het hoofdgebouw helaas. Een briefje bij de deur zien we niet. Doodstil hier, maar de Nortons en BSA's zorgen er snel voor dat dit ophoudt. We zoeken in de schaduw een plekje om via de app een andere plaats te zoeken als een zwart busje ergens uit een pad tevoorschijn komt. Het raam gaat omlaag en een oudere man zegt dat we gerust ergens een plekje kunnen zoeken, dat hij zijn schoonzoon wel informeert. Ok, prima! Achter het huis wijst hij en dat is ruim uitgedrukt. Bedoelt hij de graslanden onder de bomen? Er zijn geen electra aansluitingen, dat wil zeggen; er zijn electra aansluitingen die niet passen op onze stekker en er zo oud en verweerd uitzien dat ze nu een schuilplaats voor kakkerlakken zijn. Maar bij een soort electrahuisje, steekt een verlengkabel onder de deur naar buiten met een contrastekker en daar staat spanning op! We parkeren de camper in het groen, onder de bomen, sluiten de 220 aan en ik zoek de stelblokken op om de camper wat horizontaler te krijgen. Marianne doet ondertussen een rondje en ontdekt verder naar achteren de echte camperplekken! Nog mooi in de zon en met rechte stelvlakken, dus verkassen we snel en lunchen we in het groen met uitzicht op de bossen en een keine kudde bruine schapen. Motormuizen zijn er ook nog steeds....Ik zoek de receptie op, ik wil weten wie Susanne is! Er staan vier grote gebouwen (pensions en gastenhuizen), ze doen het hier in het groot. Ik zie echter nog steeds geen beweging of hoor niets. Ik ga (slofslof) terug naar waar we aankwamen. Daar is de toegang nu versperd en hangt er een piepklein briefje bij het hek dat vermeld dat ik me bij nummer 3 moet melden. Ik ga de gebouwen af, maar geen nummer drie. Wel wc' s gevonden, maar die zijn dicht. Ik vind een nummer vijf met een briefje en een telefoonnummer. Maarja, is dat wel degene die ik moet hebben? Ik slof terug naar onze plek en vraag aan onze buren hoe zij zich gemeld hebben? Bel het nummer dat op de deur hangt, zeggen ze... Ik slof terug...bel en krijg...geen gehoor. Wel een bandje dat zegt dat ik een sms kan sturen als ik op 1 toets. Ok, doe ik. Slof terug naar camper en ....zon weg! EN Susanne nog niet gezien! We vermaken ons tenslotte dan maar nog even met de linkerburen, ook minstens 60plus. Hun camper is een grijs, hoog model. Ziet er spiksplinternieuw uit en en heeft een 4 x 4 kenmerk. Geen spat modder te bekennen, de folie lijkt nog op de ruiten te zitten. Buuf staat op en komt terug met een opstapbankje en zet dat midden op het gras. Beetje raar. Ze zet er een steen op, ook raar. Dan zet ze er een bruin beest naast, half over de steen hangend. Het blijkt een eekhoorntje te zijn, geen dode maar een pluche.... Raar.... Ze bukt, ik zie een breed achterwerk (niet raar) en een smartphone die uitgebreid de eekhoorn fotografeert. Heeel raar! Inzending voor die Sendung mit der Maus (dit jaar 50 jarig bestaan!)? Bericht aan het huisfront? Een nog onbekende hopelijk onschuldige ziekelijke afwijking? Misschien heeft manlief er ook last van, want hij staat haar te fotograferen! Maar dan niet gebukt, misschien is het bij hem niet zo erg ;-)). Dan nog samen een selfie met Eekhoortje op de achtergond, leuk hoor ;-))). Als je me niet gelooft, ik heb hen ook gefotografeerd! Ook een kleine afwijking ;-)). We schijnen vanavond te kunnen eten in het restaurant hier, maar gezien de eerdere verkenningen acht ik de kans groot dat er niemand is of dat alles gesloten is.Dan maar restjesdag met nasi of spaghetti. Ook lekker!! Tot slotte komt dan toch nog iemand vragen of we hier willen overnachten. Susanne blijkt een stekelkop te hebben met een zwarte oorring, baard en groggie stem van het feest gisteren met bier, schnapps en whiskey. De echte Susanne is zijn stiefmoeder en ziet er knap uit als ik van de tattoo op zijn onderbeen aanneem dat het Susanne is. Ondertussen is het bijna donker geworden en er is ...rust!