Dag 3 Van Xanten naar Munster

Een route volgen uit een boek lijkt simpel, is het dat ook? En een camper inparkeren volgens de receptionist is ook best te doen, maar is dat ook zo? Enig gekissebis ontstaat makkelijk -;(. We zien majesteueze kastelen en waterburchten (niet van de bevers) en de enige echte fietsstad van Duitsland. Het ANWB route boek van Duitsland heeft een route uitgestippeld (niet alleen voor ons he!) die via kleine dorpjes langs bezienswaardigheden leidt. In onze camper zit een prachtige navigator die rekening houdt met de camper afmetingen en ons eventueel omleidt bij obstakels, handig. Ook handig is een reisplanner.Je geeft een stuk of tien namen in en de navigator leidt je er langs. Alleen de landheren, koningen, keizers en admiraals van weleer hebben hun stulpje net even buiten het dorp of stadje geplaatst want hun tuin paste anders niet;-). Dat heeft tot gevolg dat we -zodra we in ene dorp zijn, toch een andere route moeten vinden naar het kasteel. Om dat op dezelfde navigator te doen lijkt logisch, dus doen we dat niet! Nee, we pakken een smarthphone en doen een route via Googlemaps. Lijkt ook handig, maar weldra zijn we verzand in een discussie tussen de ene dan wel andere navigator, want beide zeggen ze iets anders! En het overzicht ontbreekt ons een beetje en zijn we daarom het eerste uur bezig om dan hier, dan daar naar toe te rijden, zonder precies te weten waar we naar toe gaan.We komen uiteindelijk toch wel op een van de bestemmingen aan, de eerste is in Dorsten, bij het barokke waterslot van Lembeck. Uiteraard mogen we een toegangsbewijs kopen, echter alleen voor de tuin want het slot is prive bezit en niet open voor bezoek. De tuin is fraai, temeer omdat er enorme Brugmansia's in staan, van wit, geel en roze. De onze thuis verbleken erbij! Ik ben geneigd om stiekem (foei!) een stek mee te nemen, maar er hangen wel erg veel camera's! Niet ver daar vandaan ligt Raesveld met een kasteel op de route. Maar dat is weer terugrijden, dus slaan we die over, net als Reken en Ludinghausen. In de verte lokt in Herbern het Schloss Westerwinkel, iets meer vergane glorie maar a la. We moeten volgens de twee (drie-vier met onszelf meegeteld?) navigatoren wel of niet een autosnelweg op, goed om het invoegen te oefenen met de camper, goed om met elkaar communiceren ;-)! Die moet dan wel flink op zijn staart getrapt worden (de camper bedoel ik) om op gelijke snelheid te komen. Maar goed dat de vrachtwagens geen 110 mogen! Terug naar de burchten. Zware, lichtbeige, bruine, soms gewoon gore muren vormen grote blokken torens met zwarte leien daken met uivormige torenspitsen. Geen kantelen hier of ophaalbruggen, wel heel veel water er omheen. Een kwartiertje verder ligt het Versailles van Duitsland, het Schloss Nordkirchen. Dat is vandaag de overtreffende trap hoor! De gebouwen zijn aan elkaar gebouwd maar verspringen symmetrisch en liggen in U vorm. Dat zie je pas als je aan de zijkant binnenkomt. Wel opvallend veel jeugd hier trouwens! Zijn ze zo cultuur gericht hier? Even verderop vertelt een infozuil dat het gehele complex beschikbaar is voor studenten die hier hogere financierkunde willen leren. Slim bedacht, het gebouw wordt optimaal benut en verwarmd en kunnen de jongelui bedenken waar ze het geld vandaan halen om het complex te onderhouden. Aan standbeelden en muren te zien, waren er zachte steensoorten gebruikt en slijten deze nu weg. Het Venus eiland ervoor heeft langs de zjkanten veel mens-standbeelden. De opdrachtgevers hadden ook wel wat op met (huis)dieren want we zien fraaie honden en centraal zelfs groooote everzwijnen op grote sokkels staan. Een subtiele gift van zijn onderdanen misschien of een spottend zelfbeeld misschien? Venus zelf zien we trouwens niet of ze moet verdwaald zijn in het enorme buxus labyrint wat hier het decor vormt. Om hier de buxushaagjes bij te knippen lijkt me wel een erg uitdagende klus! Ik zie zomaar - in gedachten natuurlijk- een tuinman met flinke rugpijn hier achteloos een paar buxusmotten loslaten ;-). Blijkbaar is er geen tuinman met rugpijn want de buxus ziet er gelukkig prima uit! De laatste kilometers gaan nu naar Munster, nog 30 minuten verderop. Buiten de milieuzone ligt - 5 km verderop - een grote camping. Ik heb geprobeerd te reserveren maar dat hoefde niet zei Heinz. Bij de receptie aangekomen werd toch wel even moeilijk gekeken (tis wel erg druk vandaag!) maar we kregen een plekje. Op het plekje zelf werd ook moeilijk gekeken. Van de gasten die er in de zon lagen te slapen en van onze diesel wakker werden die op een halve meter afstand stond te manouvreren om op een rond! pielplekje in te steken. Dat is woekeren met grond om er zoveel mogelijk uit te halen naar mijn mening! Dan de moeilijke blikken van Marianne als ik anders stuurde dan zij bedoelde. Dan keek ik weer moeilijk ;-). Makkelijker was het om de fietsen uit de heg te plukken, zo strak stonden we. Daarna even de benen op de pedalen rond te draaien om tegen zevenen het centrum van Munster op te zoeken voor een kleine verkenning en een maaltijd. Morgen hebben we een volle dag om het fietsplan van Munster te beoordelen en te kijken of er nog een Vrede van Munster bestaat. Of is het inmiddels een Illusie of Monster geworden?