Dag 6 Oudeschild

Gillende meiden op een garnalenboot,  waar staat de Bijenkorf en de Vuurtoren voor? Wat is er te zien bij Ottersaat? En lopen we ons een keer vast. Afronding met een bezoek aan de Kaap Skil. Slechts een buitje vandaag!!

Het is 41 meter lang, 8 meter breed, van staal en touw, en blijft drijven. Je kunt er mee vissen, rara, wat is het ? Een garnalenvissersboot -;)). Hier zitten we deze ochtend de komende uren op vast, samen met een 8 tal andere toeristen. Dat wordt een makkie voor kapitein Frido! Maar ik heb de klas met 25 schoolkinderen van  12-13 jaar met hun begeleiders nog niet zien aankomen en die komen op de valreep de boel wat opfleuren -;)). Stipt op tijd stuurt Frido de TX20 de haven uit, de zee is kalm. Nauwelijks golfslag, hooguit wat miezerige neerslag. Op de punt van het schip staat een voetgangersbrug. Geen idee waar die voor is, want er komt geen verkeer onderdoor -;), maar goed, je hebt van boven wel een mooi uitzicht op zee, de andere eilanden en de activiteiten onder je als de enige visserman aan het werk ziet.  Type mannelijk (je weet maar nooit tegenwoordig!), verweerde kop, grijze haren, vuile pet op, oranje groene oliejas en broek aan. Kapitein zit natuurlijk hoog en droog op de brug en draait zijn verhaaltje af via de luidspreker. Voorlopig is het druk, dat wil zeggen sjekkies draaien voor de visser, aan een stuk door. En ze ook aan een stuk oproken natuurlijk! Kinderen in de buurt? Hij lijkt er geen benul van te hebben. Ondertussen mag je bedenken hoe groot de diepgang van deze boot is. Als de afmetingen hierboven in ogenschouw neemt, ga je misschien al in meerdere meters denken. Onze kapitein heeft het echter over een diepgang van slechts 50 centimeter! Heel verklaarbaar zegt hij, de zandbanken liggen zo hoog. Op een gegeven moment hebben we nog maar 10 cm speling zegt ie! Oftwel, je zou zomaar hier kunnen staan! Dan draaien twee verroeste kranen naar buiten en gooit onze visser de netten naar buiten die aan katrollen van de kraan hangen. Langzaam zakken ze in het water. Zo'n net is net een frietzak van vorm, maar dan 15-20 meter lang en aan het eind dicht. Stapvoets gaat de boot verder terwijl de netten over de bodem slepen.  De jeugd verveelt zich ondertussen niet en men bekijkt alles nieuwsgierig (of niet). De opvangbakken, de transportband, de sorteertrommel en alles wordt bekeken (of niet) terwijl Frido alles uitlegt. De teleurstelling bij ons is er toch wel een beetje als de kapitein de kinderen waarschuwt opzij te gaan als de netten binnen gehaald worden. Een leuke plensbui over de bleke of blozende bollekes zou wel komisch zijn denk ik-;)). Een ander teleurstelling is er als de netten echt geleegd worden, de opbrengst is nou niet in verhouding van wat ik bij zo'n boot en dito netten verwacht had!  In totaal 1-2 grote wasmanden vol, dat is het wel denk ik. Het echte werk vangt aan, grotere vissen worden met de hand gescheiden van het kleine spul. De visser vertelt de jeugd wat er gevangen is; watscholletjes, scharretje, makreeltje, harinkje en wat krabbetjes en garnaaltjes natuurlijk. Succes verzekerd als de visser een grote krab onder, bijna in de neus van een jonge blonde deerne duwt, een fantastische gil en een dikke grijns is het resultaat -;)). Maar goed, het kleine spul (de vis bedoel ik) gaat via een kleine transportband een metertje naar boven en de inhoud wordt in een draaiende trommel leeggestort. Het allerkleinste spul -de garnalen, grijs en rimpelig- valt door de trommel en wordt opgevangen. Ondertussen staat er al een ketel met kokend water klaar en worden de garnalen daar gekookt en komen ze rood en hapklaar op een presenteerblad. Natuurlijk mag iedereen proeven. Nauwlettend kijken tientallen meevliegende meeuwen op ons neer in de hoop op wat afval. Een tweede keer gaan de netten neer en herhaalt het werk zich. De jeugd  verdringt zich continue (of niet) rondom de bakken met vis en onderzoekt alles. Of ze kunnen zien of een krab een mannetje of een vrouwtje is vraagt een van de docenten hen? Ze legt uit dat je aan de onderzijde de staartvorm moet bekijken, is de vorm als van een bijenkorf dan is het een VROUWTJE, roepen de slimmeriken.  Is het de vorm van een vuurtoren dan is het een MANNETJE roept de rest! Serieuze onderwerpen worden dus niet geschuwd!,  en de kids laten elkaar zien hoe je gympies lekker piepen als je ze op het stalen dekt ronddraait op een lekker beat-;)). Stoere jongens proberen een jong spierinkje van 10 cm in de tangen (3 cm) van een krabbetje te stoppen om te zien wat er gebeurt..... niets dus. Durven ze hun eigen spierinkje niet te gebruiken-;)))??? We zien ondertussen de eilanden om ons heen draaien, we gaan blijkbaar terug naar de haven. De rest van de garnalen gaat in zakjes mee naar huis. De opdracht is wel om ze dezelfde dag op te eten, er zit geen conserveermiddel in! Overige resten die niet bruikbaar zijn, zijn voor de ongeduldige meeuwen. In de haven komt zelfs een slimme spreeuw aan dek om wat restjes weg te pikken. Wij pikken een drankje in een havencafe en besluiten vanwege het mooie, lees droge, weer een wandeling te maken. In de verte lokt Ottersaat, een strook land achter de nieuwe dijk van een kilometertje lang en half zo breed vol met plassen, riet en....vogels, veel vogels. Veel eenden, wat grutto's en steltlopers. Nee geen otter gezien, ook geen otterzaad. Verderop nog zo'n plas, nu met vogelkijkhut. Een pad naar de graslanden in de verte lijkt ons beter dan de weg naar het dorp, maar we lopen dood in een weiland en brede sloten dwingen ons weer terug naar het begin van het pad. Even later zijn we terug bij de haven, doen een drankje en denken dat we aan een half uurtje genoeg hebben voor een bezoekje aan Museum Kaap Skil. De trots van het museum is een enorme maquette van 4 x 18 meter. Tientallen zeilboten zijn op schaal nagebouwd, een kustlijn met nagebouwde dorpen en een fort, erg de moeite waard! En verdient meer dan een half uur! We kunnen de rest alleen nog maar in sneltreinvaart verkennen. Een prachtige molen, mooie nagebouwde vissershuisjes, grote schuren met allerlei haven- en botenmateriaal. Oude roeren van schepen liggen er, vier vijf meter hoog van hout en met groen uitgeslagen koper, imposant hoor! En nog een juttersmuseum, vol, overvol van allerlei gevonden spullen aan de stranden, tot aan de plastic dopjes van plastic flessen toe, tot en met complete TV schermen. Reden genoeg om een keer terug te komen! Maar eerst lokt de pizzeria -;)). Morgen gaan we naar onze volgende standplaats. Heeft iets te maken met Edammer kaas.....meer verklap ik niet!