Georgie dag 19 Borjomi

Luie wandeling, 1 uur vakantie. Gekke bekken trekken.

Nog maar eens rondgewandeld in het Borjomi Kharagauli natuurpark, ze zeggen dat het een van de grootste parken van Europa is, 95 km lang en tussen 3 en 18 km breed. Een al ongerepte natuur die maar voor een klein deel toegankelijk is voor wandelaars en trekkers. Dus de beren, wolven, lynxen, herten, bijeneters en andere dieren moeten hier omgestoord kunnen leven. We kiezen, beetje lui als we zijn, voor de makkelijke, maar wel continue stijgende klim van anderhalf uur naar boven. Het alternatief is 2,5 uur naar boven en dan zeer steil in een half uur naar beneden. Vooral dat laatste half uur lokt niet erg! Het is een boswandeling door dennen, eiken en andere loofbomen. Ook een stil bos, nauwelijks vogels of andere leven te bespeuren. Zelfs weinig mieren te zien. Eenmaal een nest van een specht gezien, een paar paddestoelen, ook geen bloemen. Het panorama boven is beperkt, men heeft over 20 meter wat bomen weggehaald en we zien 4-5 toppen van bergen, helemaal bebost. Laten we zeggen dat het een prettige wandeling was-;)). Op de terugweg hebben we toch nog een paar aandachtspuntjes. Twee wandelaars komen omhoog zwoegen, nergens voor nodig hoor, maar als je perse je fiets op dit continue steile traject mee naar boven wil nemen (lees duwen trekken sleuren), moet je er wel wat voor doen! We vragen ons wel af hoe ze dan weer naar beneden willen komen via de haarspeldbochten die ze moesten nemen? Aan het eind van de trip komt er nog een Aziatische jonge vrouw naar boven gezwoegd, die heeft een kind van 10-12 kg in haar armen. Boetedoening? Trainen? Gewoon leuk om te doen? Ohja, Moerman heeft met ons meegewandeld, niets bijzonders tot nu toe, maar het laatste deel van ca 45 minuten legt hij af op ....blote voeten. Hij heeft wel sandalen maar onze zoveelste wandelgids zegt, waar of niet waar?, dat hij het doet om zijn sandalen te sparen! Misschien zitten ze niet goed? en slipt hij er steeds uit, vooral bij het dalen kan het dan pijn doen.

Onze gids heb ik nog niet voorgesteld en die van gisteren trouwens ook niet. Gisteren een knaap van 25 jaar, student (Richting Energie) met een zomerbaantje in het park. Vandaag zijn broertje Gio, zeg maar George, van 17-18 jaar, een aardige slungel en best attent op kleine dingetjes, een lieve jongen volgens Marianne -;)).

We hebben nu zowaar een middag vrij, Moerman krijgt tijd om zijn auto weer eens te wassen en wij doen onszelf. Met een grote witte badjas, hotelslippers en kwartlitertje zonnebrandcrème naar het zwembad! Ligstoelen in de zon gezet en effe aanbraden-;)). Minder goed en goed gevulde en ingepakte russische? lijven m/v liggen her en der al te bakken en nemen af en toe een plons. Dat hier veel Russen zitten is een overblijfsel uit vroeger. De russische adel (met o.a ene Romanov, van de tsaren) kwam hier vaak om te kuren en sommige bouwsels zijn hier prachtig gerestaureerd. Langer dan een uur duurt onze "vakantie" niet, dan wordt het te heet en moeten we afkoelen, liefst op een terrasje in het stadje. We vinden dat leuke terras, bij een blauw geschilderd pand. Een fraai gerestaureerd pand, gebouwd in opdracht van de consul van Iran in 1895, uit hout opgetrokken en rijk versierd onder invloed van Iraanse, Europese en Georgische invloeden. Mooi decor voor een ietwat ijdele jonge dame in lichtblauw jurkje en strooienhoedje op de blonde lokken. Vriendlief slooft zich uit (moet?) met zijn fotocamera en juffie doet nog n standje, handje achter de hoed, op de hoed, aan de hoed, petje af!
Onder licht protest van Marianne (ik heb geen zin meer om te lopen) gaan we weer het historisch(pret)park in. Marianne is snel tevreden met een bankje in de zon en een ijsje. Ditmaal een verpakt ijsje;), ik heb geen zin om weer naar een apotheek te moeten zoeken! Ik doe ook een bankje, maar dan eentje even verderop die bij het bronwater tappunt is en waar elke 10 minuten wel weer een groep mensen aankomt om zich te laven aan het water. Aan straat kun je 5 tot 10 liter grote plastic flessen kopen om die te vullen met het bronwater. Ik vermaak me met het bekijken (en fotograferen) van mensen, verveelt nooit-:). Als je goed kijkt weet je snel of de mensen het lekker vinden of niet. Gekke bekken genoeg gezien!
Morgen verlaten we deze stad en gaan nog wat zuidwaarts, richting Turkse en Armeense grens. Nog meer architectuur in diverse vormen.