Yiaguyuam

12 juni

Een bustocht en terecht komen in een stad Jiaguyuam waarin volgens de Lonely Planet niets bijzonders te doen is en maar een paar restaurants heeft. De reden dat we hier zijn is gelegen net buiten de stad. Daar staat een heel mooi fort dat het laatste fort was als onderdeel van de grote Muur. Hierna (dus naar het westen) was niets meer volgens de visie van eeuwen geleden, alleen barbaren, woestenij en droogte. Mmhh, die visie zou misschien nog wel eens houdbaar kunnen zijn ;-). Morgen gaan we weer een prive tour doen en het fort en nog een deel van de Grote Muur bekijken. Het weblog zou hier eigenlijk gewoon mee kunnen eindigen. Morgen vertel ik dan wel hoe het was ;-).

Voor de liefhebbers van trivialiteiten volgt hierna toch nog een stukje over hoe heet het was en hoe ver. Deze keer een busreis. John's brother (zijn echte naam weet ik eerlijk gezegd niet) heeft de kaartjes een dag van te voren geregeld. We seinen om half acht een taxi die ons naar het busstation brengt. De tweede bus blijkt de onze te zijn, dat leid ik af van het knikken van de man die onze kaartjes inspecteert. Niet dat ik het kan verifieren want de bordjes op de bus bevatten geen tekens die ik op het kaartje terug vind. Maar omdat ik nog een groepje toeristen herken - Polen deze keer, die zie je niet vaak op verre reizen moet ik zeggen - die vast en zeker ook naar het fort willen, stappen we in. We hebben stoel 2 en 3 en we ploffen neer op de eerste rij aan de rechterkant. Ook dit valt niet te verifieren aan nummers, maar so what? Nou, heel wat, want een chinese dame en heer komen nog net niet bij ons op schoot zitten maar willen blijkbaar toch echt heel graag op onze plaatsen zitten. De chauffeur kijkt nog eens op onze kaartjes en ja hoor, we moeten even oversteken naar de andere twee lege stoelen. Geen punt hoor!
We rijden aan en bereiken na een kilometertje of tien de tolweg, een snelle en rustige autobaan waar de chauffeur zich ook keurig aan de snelheislimiet houdt, maar deze keer is het gelukkig 120 km/uur. We leggen de ca 400 km in een uurtje of vier af. Het eerste half uur is vervelend omdat meneer de chauffeur blijkbaar net een radardetectieapparaatje gekocht heeft wat hij nog niet goed heeft ingesteld maar wel gewoon aanzet. Gevolg; elke lantaarnpaal en boom, fietser en auto wordt gezien als een flitspaal, dus dat ding staat continue in een etterig geluidje te piepen. Ook al is het radarsysteem vernuftig weggewerkt in een speelgoedraceauto, het blijft verschrikkelijk irritant. De bijrijder heeft wel een handleiding en probeert t in te stellen maar komt er niet uit. Hij plaatst de radar-raceauto weer terug op de dashboard en gooit er een beetje wanhopig maar een handdoek overheen, tja, dat helpt dus niet ! Ik herinner me dat ik oordopjes bij me heb en dat werkt wel! Ik doezel af en toe weg, de landschappelijke bijzonderheden beperken zich toch maar weer tot vlak en zand!
EN deze keer een MEGA-GIGANTISCH windmolenpark. We rijden er nu vakbij, en dit keer moeten het er tienduizenden zijn, we rijden er zeker drie kwartier langs en niets als windmolens. Het enige grote verschil is dat de wieken allemaal stil staan, ik vermoed dat het park nog aangelegd wordt. Tussendoor een snelle plas en peukenpauze en tamelijk onverwacht voor ons, worden we op het einde van de highway er uit gezet, tesamen met 8 Polen en nog wat mensen. Wij hadden begrepen dat er iemand zou staan om ons op te pikken maar niemand te zien met een bordje Welcome EYK to Jiaguyuam? Toch maar even de echte John bellen. Gelukkig pakt hij meteen op en zegt dat we een taxi naar Hotel Post moeten nemen, zoals ook in de reisbescheiden staat. De taxi die we seinen, knikt bevestigend als we de naam vh hotel in het chineees laat zien maar dan gebeurt er weer iets raars. Hij zet ons af voor een grot complex, dat blijkbaar verbouwd wordt. Via de entree, een hotel eigen, komt puin etc naar buiten, ze zijn aan het verbouwen. Maar rechts op het hoekje zit Post Savings Banks en hij loopt daar naar binnen en buiten, hoofdschuddend. Ik moet mee komen. Binnen is een bevrouwde receptie en achter haar staan de hotelkamer prijzen, het lijkt of we toch wel goed zitten. Maar er schijnt iets niet te kloppen en ik bel John maar weer. Na over en weer gepraat tussen ons drieen blijkt dat de chauffeur wel bij het goede hotel zit maar dat HIJ het geen goed hotel voor ons vindt en vertelt dat tegen John. Blijkbaar komt dat overtuigend over want John belt me even later terug met de medeling dat we naar een ander hotel gaan en dat ik nog even moet wachten. Komt er dan iemand vraag ik, want de chauffeur weet het blijkbaar niet? Ik vraag de taxi even te wachten en na 5 minuten komt er een auto aanrijden, jawel, met de persoon die ons zou oppikken, hij heeft ook het bordje Welcome EYK bij zich. Waar hij nou heeft staan wachten weet ik niet maar met hem gaan we een halve kilometer verderop een ander hotel binnen dat de toepasselijke naam BETTER Hotel heeft (ja natuurlijk, alles is beter dan niets of zo verbouwing;-)). Ons modern paspooort is blijkbaar geschikt om gescand te worden zodat het inschrijfformulier digitaal gevuld wordt maar hoe de receptioniste ook klikt of typt, de velden blijven leeg op haar scherm. Dan mag de receptioniste alles toch met het handje invullen ;-(.(en misschien een cursus vragen?). Onze kamer is prima, zelfde kamerinrichting als elders maar nu met een verend matras, ha, eindelijk / hopelijk weer goed slapen !
De rest van de middag is gevuld met slenteren door de modern ogende stad, vol met beelden en zelfs een olympisch stadion. We blijven een tijdje luisteren bij een aantal muzikanten die muziek spelen en waarbij gezongen wordt. Ook de toehoorders mogen meezingen en ook wij worden uitgenodigd. Onnodig te zeggen dat we hun notenschrift niet kunnen lezen (en dat ik zo vals zing als een kraai ;-)). We komen bij het People Park uit en zitten een tijdje op een bankje in de schaduw, tis druk hier, iedereen zit, te kijken naar de langslopende flanerende mensen. We halen nog wat cash geld uit de muur en kopen een extra geheugenkaartje voor het fototoestel. We vergapen ons verder aan een grote winkel die allerlei wooninrichtingsartikelen heeft. Marianne koopt er een originele chinese thee thermos beker. Bovenin zit een theebakje waardoor je je heet water laten gaan. Handig!
Het verschil met het verre westen wordt overigens wel steeds duidelijker, meer modernere steden, auto winkels en ook de prijzen komen hoger te liggen, maar nog steeds erg laag naar nederlandse begippen. 's Avonds na de siesta, op zoek naar eten maar we werden snel afgeleid door een groot zangorkest dat voor een groot hotel stond te zingen. Waarom weten we niet, ook niet toen we het aan de hoteleigenaar vroegen die naar ons toe kwam en ons verwelkomde. Hij bleek ook de hoteleigenaar te zijn van het hotel waar wij zaten en zou regelen dat we van het businesscentrum gebruik zouden kunnen maken voor internet/email. Leuke geste, ervaring, duurde niet erg lang, kwartiertje of zo. Daarna toch nog wat gegeten. Kostte wat moeite omdat de restaurantjes eigenlijk al dicht gingen, zo te zien aan het daglicht wordt het hier eerder donker en/of hebben ze een andere tijd dan de Beijing tijd. In ieder geval, een passante deed haar uiterste best om eten voor ons te regelen, het werd zelfs vanuit een ander restaurant gehaald. Twee grote schalen met gevulde deeghapjes en een schotel met kip en noten en groenten. Bier werd geserveerd in een borrelglaasje ;-)). En vreemd, geen thee hier, wel warm rijstewater. Beetje vreemd maar wel lekker.

Tot slot gaat zomaar de telefoon over op de kamer, en een chinees praat tegen me, ik weet bij Confusius niet waar het over gaat maar vermoed dat het iet te maken heeft met de hoteleigenaar die we spraken bij het koor dus ik zeg dat ik maar de receptie zal gaan. Daar wijst de receptioniste me het businesscentrum en ben ik nu op een chinese PC aan het typen.

Grt F&M

(met excuses aan de eerdere typefouten, ik moest hoognodig ;-))