Amman

dinsdag 14 november

We maken kennis met een jordanees ontbijt, slenteren door de straten van het centrum, bezoeken de citadel, het amfitheater en de soukh (markt). Proberen lokaal eten en drinken. Trotseren een regenbui en een breedsprakige gids.

Een rechter in Amman wenst ons te spreken. Als dat maar goed afloopt, met mijn reputatie!

Het jordanese ontbijt laat nauwelijks iets te wensen over, alleen de broodsoorten zijn beperkt. Maar er is genoeg anders, zoals gebakken groenten, zoetigheden, verse rauwkost, yoghurts, noten, fruit, verse omelet of gekookt ei. Vruchtensappen, thee koffie. Een stemmig muziekje met vogelgeluiden (merel denk ik) en pianomuziek (Jan Vaine?) begeleidt ons ontbijt. Buiten het hotel is ons eerste taak om de taxi's te ontwijken. Iedereen wil ons een dagje rondrijden, tegen speciale prijzen uiteraard!Voorlopig doen we het met de benenwagen en slalommen door het verkeer. Ondanks de vele elektrische auto's is er toch behoorlijk uitstoot en is het geen fris luchtje. We passeren allerlei winkels die hier qua handel gesorteerd zijn. Nu een straat vol met medische goederen, van pincetten tot anatomische modellen, van postoelen tot infuussytemen. Dan een straat met reisbureaus. We dalen veel, maar moeten een keer omhoog naar de citadel. Die ligt als fort logischerwijs altijd hoog toch? We naderen het fort van achteren (dan zien ze ons niet) en kopen een ticket. Direct schieten twee meisjes op ons af ensmeren ons een gids aan. 30 jordaanse dinars, 39 euro voor zijn vieren. Vooruit dan maar, ze kijken zo lief en missen de toeristen(inkomsten) zo. Alleen komt er nu een oude man tevoorschijn piepen. Mmmhhh, volgens mijn waren de meisjes leuker!! Hij zegt te kunnen bogen op 3000 bezoeken aan Petra. Of dat een garantie is voor gidservaring op de Citadel zegt hij er niet bij ! Maar goed, als hij begint te vertellen, lepelt hij veel feitjes en weetjes op. Leuk, maar hij vertelt alleen -veel-over jordanie, de geologie, klimatologie, ecologie en andere -logieen. Ik heb even moeite om het onderwerp op de Citadel te brengen, daar betalen we voor ;-)), maar hij snapt het en schakelt over. Meest in het oog springend is de tempel van Hercules en zijn hand, de rest van zijn ca 13 meter hoge standbeeld is niet meer. Derozemarijnhaagjes, de egyptisch resten, de oude byzantijnse kerk, het paleis van de gouveneur, de cistern en de moskee. Trots vertelt hij over zijn geheim dat hij pas ontdekt heeft. Op een van de keien waar we (en tienduizenden voor ons) overheen klossen, heeft hij een piepklein fossieltje van een gewerveld dier ontdekt! Wow... en we zullen het z-e-k-e-r niet verder vertellen! De lucht is bewolkt geraakt, de zon was welkom en lekker warm, zo tegen de 23-24 graden, dus prima te doen. Nog beter is het onder het afdakje van het restuarantje voor een lekker drankje. Gelaafd zakken we weer af om naar een erg fraai Romeins amfitheater te gaan. Steile trappen, alle zitplaatsen intact (gemaakt) en niet druk. Op de Citadel was het trouwens ook erg rustig. Ik denk dat het normaal gesproken veel drukker moet zijn, maar dat is niet erg hoor!We kopen nog een SIMkaart om goedkoper te internetten en scoren een broodje aan de straat en peuzelen dat op aan het grote plein met bomen en rustbanken. Een klein legertje katten komt om voedsel bedelen. Een klein poeske met een wond aan de keel is het meest vertederend en scoort het eerstje stukje kip. Dankbaar zijgt ze neer in mijn dampende schoen. Of is ze bedwelmd hahaha! Ze mag nog tien minuten, dan kan ik namelijk ook nog tien minuten mijn ogen dicht doen. Peter doet mee, lekker solidair ;-)). Na de powernap even de trappen op van het amfitheater, een blik in de kerkers/ artiestenkamers waar nu een klein folklore museum gehuisvest is en langs een fraaie (uit)gang met hoge pilaren gaan we richting soukh, ofwel de overdekte markt. Het is er niet druk, wel levendig met roepende kramers. Dat doen ze over de hele wereld toch hetzelfde nietwaar? Veel kleurige groente, geurend fruit, noten, kleren, plastic etc. Altijd weer een feestje om dat te zien en te ruiken. We komen langs de Grote Hoessein moskee, maar kunnen niet naar binnen, want die wordt verbouwd. De moslimmannen liggen dus gewoon voor de winkel op straat hun gebeden te doen. Iedereen loopt er keurig omheen. We slenteren door, hoi, hello en holland roepend naar iedereen die ons vriendelijk toeknikt of zelf hun engels op ons oefent. I love you is een populaire zin om te oefenen merken we;-)). ik weet nog niet precies voor wie die noubedoeld is ;-)).We naderen Rainbow street, waar wel later hebben afgesproken met Jennie, een kennis van Marianne. We zijn wat vroeg en zien een leuk kleurig en leeg terrasje. Daar willen we zitten! Beleefd vraagt de ober welke pijp we willen. Huh!? Zitten we in een sisha lounge! Maar geen nood, ze schenken ook drankjes als thee, koffie en fris, dus we blijven lekker het straatleven bekijken. Ook hier veel katten.

Dan naar Bar Canteloupe voor een van de mooiste uitzichten over Amman, zeker bij zonsondergang. Alleen zijn er vandaag grote wolken komen aandrijven en zie we geen zonsondergang. Maar we worden wel weer verwend met een mooi bliksemspel tusen de wolken en wat frisse regen. In deze bar hebben we afgesproken met Jennie, zij is een rechter van de VN die hier al 7 jaar woont werkt en boeiend kan vertellen over haar werk hier, en ook in Kosovo en Afghanistan. We zetten de gezellige meeting voor in het Sufra restaurant, waar we een reuze keuze hebben uit traditionele libanese/ jordaans gerechten. Doet mij wat denken aan Iraans en Afghaans, maar is toch anders. Alle gerechten benoemen is wat veel van het goede, later moeten de fotoos maar voor zich spreken. Tegen tienen sluiten we de zeer gezellige avond af en lopen nog een klein half uurtje om de overtollige calorieen kwijt te raken. Met enkele steile trappen lukt dat best wel!

Of er dan niets mis ging vandaag? Hahaha, ik heb wel een reputatie ondertussen dus ik liet net na het verlaten van Sufra mijn heuptasje op de grond vallen. Sluiting niet goed vast gedaan ;-((. Gelukkig dat Peter het zag...;-)). Ik kan me zelf wel voor mijn kop slaan, maar dat deed de glazen deur bij Canteloupe al. Die was zo schoon dat ik er zo doorheen wilde lopen. Boem! Kan morgen de concierge de vetvlek op het glas wegwerken....De sterretjes verdwijnen vanzelf wel bij mij.

Morgen andere oude ruines bekijken bijJerash en een wandeling van drie uur bij Ajloun.