Dag 9 Naar Leipzig

We bezichtigen Quedlinburg en sjezen door naar Leipzig. Monument voor de grootste veldslag van voor de Eerste Wereldoorlog. Quedlinburg is een vroegere regeringstad geweest van Hendrik de Eerste in de tiende eeuw. In de eerste helft van de 17e eeuw wa er een grote economische bloei en ontstonden er de vele vakwerkhuizen die er nu nog staan. Na het verval was er zo weinig geld om oude huizen te slopen dat deze er nog stonden toen er wel weer geld was om ze op te knappen. Dat werd zo goed gedaan dat het stadje nu op de Werelderfgoedlijst staat en een grote trekpleister is. Als we daar rond tien uur aankomen worden de eerste bussen al uitgeladen en wacht het mini-stadslocomotiefje met rijtuigjes al op de eerste toeristen. Op ons kan het treintje lang wachten ;-)) . Van een Toiletbeheerder annex Tourist Info krijgen we een plattegrond en zoeken ons een weg door de niet al te grote ALTSTAD. Eerste plek is een cafe op de markt voor een koffie met rabarertaart, lekker! Alleen proeft Marianne geen rabarber! We slenteren vervolgens langs mooie vakwerkhuizen, klein en groot, soms ook met lekkere frisse muurkleuren in rood blauw en geel. Een heel mooi raadhuis dat volop begroeid is met klimop en frisgroene geraniums die nog wat rood en roze bloeien. Het hout van de vakwerkhuizen ziet er soms echt oud uit, vol met barsten en knoesten. We gaan door een park en klimmen iets omhoog -langs kranige wandelstokken die dikke buiken (ver)dragen en deftige jurken- naar het slot voor een fraai uitzicht. Overal zie je kleine steegjes, kriskras door elkaar, de huizen met hun daken vormen een ratjetoe maar wel allemaal in dezelfde stijl. Er wordt gezegd dat Quedlinburg een prachtig voorbeeld is van hoe er een middeleeuws stadje uitzag. Het slot is nauwelijks zichtbaar helaas, het is ingepakt met steigers. Groot onderhoud zegt een bord. Dat wordt een foto van internet ;-)) voor het plakboek. We gaan rond 14 uur de snelweg op maar stoppen snel voor een lunch aan een parkeerplek. De zon schijnt nog en het is lekker weer. Het is vrij rustig op de snelwegen hier, ik kan redelijk vaak makkelijk wat vrachtwagens inhalen. De navigator laat weten dat we een milieuzone naderen. Of ik door wil rijden of dat er een omleiding berekend moet worden? Doorrijden kan leiden tot een fikse boete dus nemen we de omleiding van ca 25 km voor lief. Die milieuzone zorgt er -bij de niet zo schone diesel van onze camper- ook voor dat we echt goed moeten kijken waar we een camperplaats moeten nemen. We komen uit bij een plek ca 10 km buiten het centrum Laten we hopen dat er een openbaar vervoer in de buurt is! We zijn er tegen half vijf. We treffen een beheerder die echter haast heeft om naar een afspraak te gaan. Maar hij wijst ons in 20 seconden de bijzonderheden en zegt dat hij over twee uur terug is voor de formaliteiten. Prima hoor! We doen er een paar keer over om de camper op de goede plek te krijigen, dan is er te weinig gras voor de deur, dan te nat, dan staan we scheef. Ten slotte komt het goed, met een paar stelblokken onder de voorwielen. We maken een kort plan voor de komende dag of dagen. Tegen zessen nemen we een bus die gelukkig niet al te ver van de camping afligt. Het busplan laat zien dat de laatste bus om 20.15 uur naar Leipzig gaat. Uuuhh, betekent dat ook dat de laatste bus van Leipzig naar de campingplaats ook rond die tijd gaat!? De buschauffeuse weet het niet precies, maar waar we uitstappen blijkt dat inderdaad op het busplan daar te staan. We hebben dus een goed anderhalf uur de tijd voor we met de laatste bus terug kunnen. De allerbijzonderste bezienswaardigheid van Leipzig ligt gelukkig een kwartiertje wandelen van ons af, dus zetten we daar koers naar. We zien het grootste monument van heel Duitsland al van verre liggen, het steekt boven de huizen en begroeiing uit want het is iets van 120 meter hoog. Ik moet bekennen dat ik er nog nooit van gehoord had, wel had mijn geschiedenisleraar het ooit over ene Napoleon gehad die in de regio had gevochten. Daar heeft het alles mee te maken. Want Napoleon had in zijn tocht om Europa te veroveren te weinig rekening gehouden met zijn tegenstanders, destijds een coalitie van Russen, Polen, Pruisen en wie weet nog andere groeperingen. Ze hebben eerst Napoleons kleinere legers te grazen genomen en in 1813 in de dorpen rondom Leipzig het grote leger van hem vakkundig om zeep geholpen. Zijn 230.000 soldaten waren niet opgewassen tegen de ca 500. 000 van de coalitie. Het is om deze Volkerschlacht (Slachtpartij met 120.000 doden) dat er een enorm monument is opgericht (Volkerschlachtdenkmal). Op een hoge terp, onderaan in de vorm van een pyramide, staat een massief grijze blok, met grove maar sprekende gebeeldshouwde decoraties van mannen en paarden in pijn en doodsstrijd. Bovenaan een kring van metershoge figuren. Achter aan het monument een grote vijver met stil water, de Zee van Tranen. Geen bloemen of versieringen, alles is sober gehouden. Heel indrukwekkend. Ook omdat we tegen zonsondergang komen en langzaam de verlichting zien aan gaan hetgeen een ietwat luguber effect heeft. Het eigenaardigste is misschien wel het feit dat er een paar fitnessgroepen bezig zijn om hun oefeningen te doen. 10--20 x de trappen op en af rennen, situps, crunches en dergelijke. Gelukkig staat er geen ghettoblaster te bleren! We keren om, naar onze bushalte. Tussen busbanen, tramlijnen en autostraten zitten we te wachten op lijn 141.We hebben onderweg snel een doner kebab gescoord en zitten die tussen de uitlaatgassen op te eten. Soms is het niet anders ...gelukkig rijden er geen Trabants meer rond en is het geen spits. We menen dat we ons adres van de camping goed hebben En goed uitspreken maar de chauffeur zegt stellig dat hij daar niet komt. Onze oude ticket overtuigd hem, bijna. Maar goed, lijkt hij te zeggen met zijn ogen peinzend naar het plafond, stap maar in en stap maar uit waar je wil ;-)! Uiteraard tegen tarief he!? We blijken een halte te vroeg uit te stappen maar de chauffeur (hij was toch nieuwgierig denk ik en wachtte met vertrek ) wenkt ons weer naar binnen. Een halte later is het goed. Alleen staat e rop de bushaltebordje toch! een andere naam dan wij hem vertelde. Onze naam van de camping staat er in heel kleine letters wel onder, maar goed, de chauffeur hoeft ook niet alle kleine lettertjes van zijn route te kennen. Wat we wel uitgevogeld hebben is dat we er beter aan doen om morgen met de fiets te gaan. Dat duurt volgens Googlemaps 33 minuten. Met openbaar vervoer ca 50 minuten naar het centrum van Leipzig, het nieuwe Berlijn. Met galeries, veel historie, en boottochtjes door het Venetie van Duitsland. En Bach, heeel veel Bach!