Georgie dag 2 Tbilisi

Vandaag gaan we Tbilisi verkennen. De stad heeft een oud gedeelte waar veel kerken en nog huizen in oude stijl staan. Veel kerken zijn grotendeels verwoest in 18 nogwat en daarna herbouwd. Claims dat de gebouwen uit 8e of 11e eeuw dateren zijn dus maar beperkt waar, maar daarom niet minder mooi! Om 10 uur staan we bij de VVV en dubben even over een citytour met een dubbeldekker, maar het wordt toch de benenwagen. Tis mooi weer, temperatuur zal vandaag tussen 23-28 graden zijn met veel zon. Trekpleister 1 is de kabelbaan met skicabines naar de overkant van de rivier die Tbilisi doorsnijdt. Een kort ritje dat bovenaan een flinke heuvel met een fort eindigt. Het fort heeft zijn beste tijd gehad, de ommuring is wel goed hersteld en het beste te bewonderen .....van beneden ;-). Maar goed, het uitzicht is hier fantastisch! Tbilisi ligt uitgestrekt tussen de heuvels, je ziet dat de oude gebouwen en huizen  met hun balkons nog goed bewaard zijn gebleven. Er wordt veel gerestaureerd, soms gewoon herbouwd want er is best bouwval. Zelfs nederlandse klussers met twee linkerhanden kunnen hier niet veel fout doen! Jammergenoeg horen we bijna de hele dag boorgeluiden. Bovenaan de heuvel staat nog een bezienswaardigheid, een joekel van een aluminium beeld van 20 meter hoog, Kartlis Deda, de moeder van Georgie, opgericht in 1958 (goed  bouwjaar!) ter ere van het 1500 jarig bestaan van Georgie. Ze kijkt over uit de vallei, de rivier en de Peace brug, een modern brug die veel bekijks trekt. Ze heeft een zwaard in de hand, als symbool van strijdvaardigheid en een kelk, teken van gastvrijheid.
Achter haar bevindt is een kleine groene vallei die gepromoveerd is en nu een botanische tuin heet. Een draaimolentje, wat asfalt, een theetentje en je hebt een botanische tuin. Misschien iets te negatief gesteld, maar we hadden geen puf om  in detail te bekijken of er nog bijzondere planten stonden. Wel nog een futuristisch  gebouw, het leek een modern appartementencomplex, zoiets als de Thunderbirds vroeger hadden. De skicabines met hun neonverlichting (uiteraard pas s avonds goed zichtbaar) passen er goed bij, net UFO's!. Verderop nog n interessante wijk, een islamitische wijk denken we, we zien een façade met minaretten en mooi mozaïek werk en een grote minaret. De facade is een echte facade, voor een modern badhuis. De minaret hoort bij een moskee en als we onze schoenen uitdoen mogen we naar binnen. Een enkeling is bezig met zijn gebeden, verder is het er stil. Door kleine straatjes met de balkonhuisjes en af en een dinsdagwasje aan de draad, komen we bij een verzameling stenen koepels met koperen schoorsteentjes. Hier ruik je dat je bij een badhuizencomplex bent, zwavel dus. Het water uit de grond is hier een best heet, 47 graden. Een algemeen aanvaarde versie van een  legende verhaalt dat de koning van Iberië, Vachangt I Gorgasali, op jacht was in de dichtbeboste regio met een valk (soms ook vervangen door een havik of andere kleine roofvogel). Toen de valk een fazant gevangen had, vielen zij samen in een warmwaterbron. Hij was zo onder de indruk van de warmwaterbronnen dat hij beval het bos te rooien en er een stad te stichten. De naam van de stad is dan ook afgeleid van warm, Tpili (თბილი). De naam "Tbili" of "T'pilisi" ("warme locatie") werd gegeven aan de stad vanwege de aanwezigheid van zwavelzuurrijke warmwaterbronnen. (Wiki). We vinden er een aangenaam terrasje waar water via de luifels verneveld naar beneden dwarrelt, dat geeft verkoeling! Hier is in een georgische menukaart volgens mij de bron van de italiaanse pizza successen en de zwitserse kaasfondue te ontdekken. De Georgiers maken een pizzabodem en bedekken die met gesmolten kaas. Een machtige combinatie, goed te zien aan sommige rondbuikige georgiers. Misschien iets te machtig want zelfs een zo'n pizzakaas krijgen we samen niet opWe hebben nu de middag tijd voor een aantal kerken, die zijn er dus veeeel! Allen gratis toegankelijk, maar wel blote benen en schouders bedekken graag! (B)aardige priesters lopen rond, zitten te waken, bidden of zijn in gesprek met gelovigen. Dat geloof ik wel, heel veel mensen (vrouw en man, oud en jong) slaan een kruisje als ze zelfs maar een kerk van afstand zien, binnen lopen ze van het ene beeld of portret naar het andere, bidden en kussen dan de voeten van de afbeelding . Dat er glas voor zit is voor de voeten wel fijn, maar je wil niet weten hoeveel kussers er voor je geweest zijn en hoe vaak het glas (niet) schoongemaakt is! De enige schoonmaakster die ik zag had geen glassex bij zich, wel een beitel en bezem, maar dat was om vuil van de vloer te bikken ;-) Goed, bijna alle kerken gezien, op naar de grootste kerk bovenop de heuvel aan andere zijde van de rivier. Tis heet om 14 uur en we sjokken door een park met weer een extreem modern gebouw in de vorm van een buis, een soort Blob uit Eindhoven ,maar dan langgerekt. Daarboven uit torent het presidentieel paleis, niet te megalomaan, maar wel prominent. Het moet echter de grootste kerk van Tbilisi boven zich dulden. Steile trappen liggen voor ons, de zon boven ons en de meeste stappen achter ons. Het is verrassend rustig daarboven. Het blijkt een groot complex te zijn met een grote wal, een imposante klokkentoren en dan de kerk zelf, met een schitterend gouden dak. Binnen is het iets drukker, ik frommel een te smalle doek om mijn blote onderbenen en schuifel met en hand de doek ophoudend zo onhandig rond, nog een foto proberen te maken met een hand. Mogelijk dat je me ergens op een obscure Instagrammetje tegenkomt met de vraag, wat is DIE vent aan het doen?
Dan is het genoeg geweest voor vandaag, de stappenteller geeft een dagrecord aan en wij besluiten om de benen maar eens hoog te leggen en een korte siesta te doen. Dat lukt zeer goed en dan hoeven we ons s avonds alleen nog maar druk te maken over een maaltijd en wat foto's van Tbilisi bij nacht, een mengelmoesjes van wit lantaarnlicht, geel verlichte kerken en het fort,  met fel groen blauw en rood neonlicht van bruggen  rivierbootjes en skicabines. De plisi van tblisi doet ook nog haar licht op en Moeder Georgie zag dat het goed was die dag en waakt vannacht over ons. Morgen iets heel anders, over de gevaarlijkste weg van de wereld naar de bergen in het noordoosten lees ik nu! Oeps, als ik dat eerder had geweten ? In ieder geval ,geen paniek als je een paar dagen niets van ons hoort, ik heb geen flauw benul of er iets van telefoon of wifi verbinding is in dat hoge stille gebergte.