dag 1 Georgië

Zondag 2 september, een dag na mijn expositie in het Wasven. We hebben nog een hele dag om te pakken, een luxe! Het meeste aan de tuin is al gedaan, voor de derde keer pas dit jaar maai ik het gras, geef de dorstige  datura met weer tientallen bloemknoppen nog n slordige 30 liter water, de poezen moeten het doen met 3 ml vlooiendruppels. Ohnee, ze krijgen ook vast 80-90 blikjes voer en brokken klaargezet. Marianne is ook wat kwijt, ze mist ergens een paar honderd euro. Die is driftig aan het rondzoeken nu. In Georgie is de pinautomaat soms niet aanwezig en zullen we cash moeten betalen. Op maandagochtend om 8 uur  vertrekken naar Schiphol lijkt geen lolletje, maar blijkt het toch wel. Nauwelijks file! Bij Breukelen wijst de navigator de binnenlanden in en gaan we via kronkelige dijkjes met passeerhavens, watertjes en boerderijen richting Schiphol. Bij Aalsmeer vind je tegenwoordig meer parkeerterreinen bij de boeren en tuinders dan bloemenkassen. Bij Parkfly geven we de auto en sleutels af en is de auto 24 dagen onder dak. Hij kan gewassen worden, maar om daar 19 euro voor te betalen? Nee dus. Ons busje brengt ons naar de vertrekhal en we kunnen gelijk inchecken, niemand bij de balies, das wel eens anders. Zijn we zo vroeg vraag ik? Nee, zegt de baliemedewerkster, iedereen is al geweest! En wij maar denken dat we ruim op tijd zijn en nog steeds anderhalf uur over hebben! Ik had me trouwens ook thuis tijd kunnen besparen want nonchalant en zonder kans om te sputteren worden mijn  thuis geprinte instapkaarten verscheurd en vervangen door normale instapkaarten. Nou, dat doe ik in het vervolg dus ook niet meer (heb ik dat vorig jaar ook al niet eens bedacht bedenk ik me nu?) Ok, door naar de bagage check. Hier heeft ook ook een efficientieslag plaats gevonden. Je hoeft geen laptop, tablet, ereader, telefoon, mp3 speler en andere electronica meer apart in de bak te leggen, de nieuwste machines kunnen dit door de tassen been beoordelen, scheelt ook weer tijd. Wel blijkt, tot mijn schrik, dat Marianne een kleintje heeft! Ik dacht dat dat gezien de  leeftijd en bijbehorende ongemakken een afgesloten hoofdstuk was! Maar de beveiliging vond bij haar bagage een box en wilde die graag even zien. Nou,  Marianne ook! Uiteindelijk vinden ze geen box , maar wel wordt triomfantelijk een zakmesje  te voorschijn gehaald. Laat dat nu altijd MIJN specialiteit zijn geweest, verboden voorwerpen mee nemen, maar Marianne kan het dus ook. Maar, zegt de andere beveiliging tegen Marianne, gelukkig heeft u een kleintje en tot onze verbazing, we dachten dat mesje wordt geconfisceerd, wordt het mesje, een aandenken van haar Opa, aan Marianne teruggegeven. Onze klompen beginnen de eerste barsten te vertonen! Bij de douane is bezuinigd op personeel. Een camera probeert de digitale foto in het paspoort met de persoon voor zich te vergelijken. Bij mij duurt het wel lang vind ik, en als ik nog wat scheler kijk, vindt- ie het goed en laat me door ( of geeft- ie het op). Nog n uur over, broodje en koffie scoren en vast n kadootje zoeken in de Holland shop voor de chauffeur die 23 dagen met ons opgescheept zit. Het worden mooie Delfts blauwe onderzetters (klein stevig en typisch Hollands) en een leuke kalender van Amsterdam. Mooi goudkleurig cadeaupapier er om heen en nou nog zien het zo mooi te houden. Wellicht kunnen we het de eerste dag al geven bedenk ik nu, zijn we daar van af :-))! Ons vliegtuig heeft wat vertraging en we stappen pas tegen vertrektijd in. Op onze ticket staat dat we bij Group A horen, we verwachten in het kader van efficient laden dat de passagiers in groepen ingecheckt worden Bv groepen A, B en C of zo. Blijkbaar is het vandaag groep B en F, Boer en Fluitjes, iedereen stormt naar voren! De slurf is nu ook multifunctioneel, een extra wachtruimte want we mogen nog niet naar binnen, hopelijk wordt er nog druk gepoetstOm te gaan zitten moet ik er eerst nog iemand op wijzen dat hij in mijn stoel zit en dan kan ik weer naar de kastjes-kermis kijken. Het stouwen van keukenmachines, tapijtjes,  gesealde verhuisdozen die als handbagage binnen komen wordt overgelaten aan een passagier die er voor geknipt lijkt, hij heeft een t shirt aan met "Think and Act"er op. We vliegen via Istanboel, dat de vliegmaatschappij Turkisch Airlines heet is dan vrij logisch. Online inchecken kan ook bij hen, ik denk dat ik maar eens een verbetervoorstel indien. Bij inchecken en stoel kiezen moet je aangeven of je een volwassenen bent of een kind. Dan kun je wel of niet in de buurt van een blèr-kind gaan zitten. Voor deze keer is het handig dat ik mijn hoorapparaten uit kan doen.  Verder blijkt uit een kleine rondgang bij de stoelen bij ons in de buurt dat er ca 10 stoelen vrij zijn  en dat de bezette stoelen flinke drinkers zijn. Het lopend barmeisje moet alras vertellen dat de franse wijnen op zijn maar dat er nog wel turkse wijn is. Blijkbaar is die of niet te zuipen of supergoed, want er verdwijnen her en der wat flesjes in de tassen, met de doppen dicht wel te verstaan. Ondertusssen passeren we bijna Sofia al en schiet het eerste deel op, straks overstappen om de vlucht naar Tbilisi te halen. Ik kan alvast aan dit blog beginnen, en de nieuwe lezers verwelkomen! Uiteraard ook de  trouwe volgers weer welkom! Ohjee, blèrkind krijgt het weer op  de heupen! Flesje turkse wijn er in? Oma krijgt n helder moment en laat het kind even los, lekker rennen door het gangpad. Gelukkig dat niemand zijn been uitsteekt, per ongeluk dan he!?
We dalen, zie ik op de kaart. Opvallend is wel als ik inzoom op de kaart van Georgie, dat ten noordoosten van Turkije ligt, dat ik geen vermelding van Armenie zie. Wel Azerbeidzjan, maar geen Armenie.   Doet zeer.
Tegen 24 uur, we hebben enige vertraging ja, landen we. We pinnen wat geld en worden door de transferdienst vd reisorganisatie naar het hotel gebracht, zo'n 25 minuten verderop. Nummer 402 zegt de receptioniste van ons hotel, op de derde verdieping, neem de lift naar 2 en neem verder de trap. In een keer goed gegaan. Nu slaaapen!