28 september Gyeonju

28 september Gyeonju
Wat zit er allemaal in de rugzakken van de koreanen, wat doet een koreaan met een hond, is zondag nou wel of niet een rustdag? Ohja, en sorry voor de dubbele meldingen over het weblog in je mailbox, ik zat weer eens te stoeien met de ipad en de wifiverbindingen waardoor ik meerdere keren moest opslaan. En foto's plaatsen gaat ook niet altijd gemakkelijk....

Gebakken ei, brood met jam, flink wat sinaasappelsap, water fles gevuld en naar de bus. Op naar Mount Namsan, een populaire berg met boeddhistische betekenis voor veel Koreanen en meteen een dagje wandelen. Het is niet ver, na 15 minuten stappen we uit, steken de weg over en belanden in een mooi open dennenbos met sierlijke dennenbomen en kruinen. Het heet natuurlijk niet voor niets Mount, dus gaan we weldra de berg op. Aanvankelijk nog redelijk vlak en over een mooi plankieren pad, maar daarna wordt het toch steil en wordt wandelen weer klimmen en soms klauteren. Gelukkig lopen we voor 99% in de schaduw, het is toch al om te zweten zo warm en benauwd! Niet dat we de enigen zijn, verre van dat! Letterlijk honderden Koreanen om, voor en achter ons. En maar kwebbelen, soms zuchten, soms hijgen, zweten en in alle soorten en maten, leeftijden en uitrustingen. Er loopt van elke leeftijdscategorie wel iemand mee, babies op de ruggen, kleuters die net kunnen wandelen, jonkies, pubers, volwassenen, ouders van en grootouders, iedereen op stap! Zoals al eerder gezegd, vaak in kleurrijke combinaties, met allerlei soorten uitrustingen, waaronder ook grote rugzakken. Je zou denken, dat is niet echt nodig voor een tocht van 2 tot 4 uur. Maar als we na een anderhalf uur boven bij de piek zijn en ons tussen de mensen door wurmen om iets van het uitzicht te zien, gaat ons een licht op. Na de inmiddels door ons heilig verklaarde Sint Fotoshoot, pakt elke Koreaan zijn tasje, zakje, buidel of rugzak uit en gaat uitgebreid lunchen! Bestek, messen, eetstokjes, pannen, servetten, drank (koud natuurlijk), tis allemaal meegenomen en in groepen of met zijn tweetjes of vieren of alleen wordt de lunch genuttigd. Ze nemen er de tijd voor en dat merken we, wij stoempen kalmpjes door, af en toe wat drinkend en straaltjes wegvegend en bevinden ons ineens in een vacuüm, geen Koreaan meer voor of achter ons! Het duurt slechts even, weldra komt er weer een stroom Koreanen aan, nu van onderaf aan. Het is weer zoals eerst, Hi roepend, druiven uitdelend en ik moest met een enthousiaste dame zelfs een Highfive maken, leuk weer! Het eerste deel gaat weer steil naar beneden, soms op de kont naar beneden roetsjend, maar alles blijft heel. Dat is ook te hopen van het kleine schoothondje dat mee omhoog moet. Ja, die moet echt, zien we! Ik heb m nog wel even zien lopen op het vlakke stuk maar ik zag nog net vanuit mijn ooghoeken dat ineens de lijn strak kwam te staan, de man liep echter door en bijna gewurgd wordend, werd het arme hondje (een slanke versie van Macho) omhoog getrokken, zijn billen op de grond, pootjes strak, maar het mocht niet baten, hij ging omhoog! Wordt dat straks de hond in de pot? Want dat kennen we natuurlijk wel, het verhaal dat Koreanen hond eten! De Koreanen weten inmiddels dat Europeanen van dit idee (en uitvoering) niet geamuseerd zijn en zullen het dan ook niet zomaar ergens serveren of doorheen doen (denken we). Maar misschien valt het voor ons arme hondje wel mee, misschien hadden we hier een plichtsgetrouwe en intelligent hondje voor ons gehad, want onderaan de berg stond dat honden op het pad niet werden toegestaan! Na bijna 4 uur staan we weer beneden in het dal, aan de weg en maken we een financiële meevaller, Marianne vind een briefje van 5000 won op straat, we kunnen twee gratis drankjes scoren bij de bushalte -;). Terug in de stad stappen we weer vlakbij ons guesthouse uit en doen het een paar uurtjes rustig aan, wat lezen, uitrusten en douchen niet te vergeten!
Tegen vijf uur gaan we de stad weer in, lopen langs en door een paar parken waar het nog barst van de dagjesmensen die luieren, spelen, vliegeren, eten, slapen, ijsjes eten etc. Wij doen ook maar eens een ijsje, wel verdiend vinden we! Bij een enorm bloemenveld met allerlei kleuren, staan veel mensen tussen de bloemen foto's te maken, net zoals bij ons in de Keukenhof! Rond etenstijd ploffen we toch wel wat vermoeid neer bij de etenstent van gisteren. De binnenstad lijkt wel uitgestorven ten opzichte van gisteren, hier gaan de winkels dus wel dicht op zondag, maar rusten doen ze blijkbaar niet, gezien de honderden mensen op de bergen en parken. We doen een lekkere schotel, een koud biertje erbij en we komen weer een beetje bij. 'S avonds willen we nog even naar een mooi park, Donggun Wolpi, dat ligt zeer fraai in een bosrijke omgeving, waarin drie fraaie tempels in een grote vijver liggen, feeëriek verlicht, dat moeten we gezien hebben zeggen onze onze pensionhouders! De duitse reizigers uit ons pension die er gisteren geweest waren, vonden het ook weg mooi, ondanks "the millions of people!" Tsja, daar ontkomt je niet aan in Korea! Gezien de kilometers lopen was een taxi nu wel prettig, helaas dat we er nu net geen aan de goede kant van de weg zien. Dus nog maar eens de benenwagen gepakt, ach, die 3 kilometers konden er nog wel bij!
Het park was ook echt de moeite waard, en dat met maar een paar honderd mensen-;). De foto's zullen wel laten zien wat ik bedoel. Morgenochtend ronden we ons bezoek hier af en gaan dan echt meer noordwaarts, nog n dikke week te gaan....