2022 Mayrhofen -Penken

De val met de fiets lijkt geen noemenswaardig effect op de mobiliteit van Marianne te hebben, maar wel degelijk zijn er blauwe plekken aanwezig! Maar fietsen of wandelen zou moeten lukken. We kiezen voor wandelen en laten ons met de skilift de Penkenbahn naar boven brengen, ca. 1500 meter hoger. Het is fantastisch weer, met een heldere hemel en af en toe een vriendelijke stapelwolk bij 20 graden, ideaal wandelweer;-). Dat vinden meerdere mensen en dus is het boven een aardig drukke bedoening van ouders met kinderen, wandelaars als wij en soms wat mountainbikers. Je kunt namelijk in de zomer je fiets mee naar boven meenemen, handig! Ze passen eenvoudig de beugels aan waar je in de winter je ski's inzet. Omdat we het gebied al een aantal jaren bezoeken, kennen we de namen van de skiliften en zo. Maar herkenning zonder sneeuw is verrassend genoeg toch lastiger dan je denkt! Dat komt denk ik omdat je nu afgeleid wordt door dingen die je anders niet ziet, en door het feit dat de wintervoorzieningen weggehaald zijn! De paaltjes met blauwe, rode en zwarte route en hun nummering zijn weg. Ook weg zijn de vangnetten en beschermingen. Je ziet geen geprepareerde banen. Alleen de restaurants zijn er nog, maar ook die worden zo te zien verbouwd en dus even wat minder goed herkenbaar. We kijken eens rond bovenop deze berg die een erg mooi panorama heeft. Niet zoveel bergen met besneeuwde toppen, maar toch een fraai plaatje met het groene dal en parapenters onder ons en de dorpjes die liggen te schitteren. We hebben een ticket voor omhoog en dat houdt in dat we naar beneden wandelen. Ticket Tina aan de balie zei het nog, de wandeling naar beneden duurt 2,5 tot 3 uur! We halen onze schouders een beetje op.... We snorren ons eerste café op voor koffie en lopen boven even rond om de spieren op te warmen. We zien een kubistisch bouwwerk van hout dat van binnen een kapelletje blijkt. Een kale ruimte en een Maria afbeelding met kind en zes betonnen zitpaaltjes. Alles van hout binnenin. Niet eens een rekje om een kaarsje te branden! Dan naar het volgende café, om de maag op te vullen. We zullen energie hard nodig blijkt later. Want we nemen weer eens een afwijkende route en die is langer EN lastiger dan over de gewone weg. We hebben namelijk smalle geitenpaadjes gevonden die vol stenen en wortels liggen en een snelle vlotte afdaling niet bevorderen. Marianne heeft nu haar wandelstokken bij zich en voordat je je afvraagt of ze weer gevallen is? Nee, ze heeft zich vandaag prima overeind gehouden (en ik ook he!?;-)). Wel werd het wandelen op den duur toch zwaar. Vaak steile stukken en als dat lang duurt, protesteren als snel de voeten en knieën. Toch geregeld even wat rusten dus en een drankje bij een afgelegen café. We komen vrijwel niemand tegen, zeker de eerste 2 uur niet. Naarmate we verder afzakken, zien we hooguit een paar mensen. Aanvankelijk liepen we in de volle zon, het was redelijk te doen, maar toen we later meer door de bossen liepen, was dat toch wel prettigger. Desondanks waren de shirts en onderkleding snel drijfnat van het zweet, het was een pittige tocht! En die ook nog langer duurde dan de drie uur die Ticket Tina toegezegd had. Maar ja, de andere route was onze eigen beslissing, dus niemand hoorde ons klagen;-)). Na een uurtje of vier zijn we dik 1400 meter gedaald en komt het laatste steile stuk. Staat er iemand met de gladiolen klaar of moeten we zelf maar met een High Five finishen? Geen gladiolen dus, hooguit wat springbalsemien en paarse klaver en Oja wat koninginnenkruid! Ook goed hoor ;-)! We lopen nog met een geforceerde frisse tred de camping op, maar geen hond die naar ons kijkt ;-((! We denken nog maar aan twee dingen, drinken en douchen. Oja, en dan naar bed ;-). Achnee, nog een blog(je) schrijven en een camping voor het weekend zoeken.... Weer een mooie dag gehad!