2022 Mayrhofen 2

Top dag, met venijn in de staart.

We ontmoeten Stocky voor hotel Strass in Mayrhofen waar we al 4-5 jaar onze ski vakantie doorbrengen. We kennen hem van de skitours die hij in die ski- week organiseert voor de hotelgasten. In de zomer organiseert hij mountain bike tours en vandaag gaan we met hem mee, op privé tour nog wel! Eigenlijk is hij per 1 oktober gestopt met touren, maar hij wil ons nog wel meenemen, tof hoor! We hebben een hartelijk weerzien en hebben volop bij te praten, maar we moeten wel eerst de fietsen ophalen. Die staan in de kelder aan de andere kant van de straat en hij legt ons even de werking uit, het is toch wel anders dan een stads e-bike! Zeker dat hendeltje aan het stuur waarmee je je zadel omlaag en omhoog kunt zetten! De remmen werden gekeurd en een fiets werd afgekeurd. Proefritje in de ruime ondergrondse kelder en dan naar het daglicht. Het brede stuur is wat onwennig en reageert heel direct, evenals de remmen. Heel belangrijk om met voor- en achterrem tegelijk te remmen, zegt Stocky. We zien later wat dat betekent! Een spatbord achter ontbreekt. Er zit genoeg in de accu's voor de hele dag dus we kunnen rustig de Turbo stand gebruiken als we willen. Stocky legt de route uit. Van geleidelijke stijgingen tot vlak en tot heel steil van 15%, maar dat laatste is maar een klein stukje. We zijn als snel het dorp uit en gaan via een goed geasfalteerde smalle weg naar boven. In het begin komen er nog wat auto's voorbij, later is dat nul, omdat er dan een autoverbod geldt. We volgen de beek Stillup die ons van 633 meter naar 1521 meter brengt. Het dal waar we doorgaan, is onderaan met veel dennenbossen begroeid, maar er zijn ook steile wanden met kale rotsen. In de verte pieken met zelfs wat sneeuw. Het heeft de afgelopen weken veel geregend zegt Stocky, de natuur had het ook hier hard nodig. Op de Hintertux gletsjer een eind verder de andere kant uit, zal ongeveer 2-3 meter gevallen zijn. Hard nodig, want ook de zomer was hier heet en er is veel sneeuw gesmolten. Langs de beek loopt een uitstekend wandelpad wat ook veel wandelaars laat zien. Dit dal is ca. 17 km lang, dus je kunt je hart ophalen (en blaren lopen). De klassieke taferelen schieten voorbij als we driftig peddelend in heel klein verzet de hellingen en bochten nemen. Groene weiden, rotspartijen, geruis van beekwater en bruin bont vee met klingende bellen. Volgens Stocky hebben de koeien geen enkele last van de bellen ..... We naderen het Stillup-meer, een flink meer met een maximale opslagcapaciteit van 6,8 miljoen kubieke water dat gevormd is door een natuurlijke dam. We zien om de zoveel meter een soort bijenkasten staan, wat dat is zal Stocky later uitleggen zegt-ie als we daar naar vragen. Hier is al de eerste fotostop en er zullen er meer volgen, want het uitzicht is met deze heerlijke herfstzon prachtig. De besneeuwde toppen met maar liefst 8 gletsjers sturen (bijna) al hun water naar het Zillertal en via dit zijdal komt heel wat water naar beneden, ook via diverse hoge watervallen. Niet heel breed, maar wel tientallen metershoog en een paar keer rijden we min of meer door een regengordijn. Fijn dat we een helm op hebben! Ook om andere redenen natuurlijk! We passeren wat hutten, ook een horeca gelegenheid waar we een koffie doen met eigengemaakte apfelstrudel en Zahne, heerlijk hoor! Stocky krijgt niets, zegt de bedienster knipogend, anders wordt hij te dik! Hij komt hier namelijk zo vaak dat hij al snel zo rond als een tonnetje zou worden! En dat is geen gezicht op een bergfiets kan ik je zeggen! We gaan vervolgens wat tunnels door die verrassend koel zijn. Op de terugweg, als we met grote snelheid afdalen, voelt het bijna aan als vrieskou! Maar zover is het nog niet, we moeten nog flink wat meters omhoog! We komen aan bij een grote stenenvlakte waar de beek door heen stroomt. Hier is een keer een grote vloedgolf water naar beneden gekomen en heeft veel grond en bomen weggeslagen, en een giga hoop stenen achter gelaten. Lawines komen hier trouwens ook voor, de hutten en huizen zijn hier op berekend. We zijn al bijna twee uur onderweg als we het einde van de rit bereiken, op ca. 1500 meter. Verderop ligt een hut, maar die ligt nog zelfs 700 meter hoger en dat wordt vandaag niet meer haalbaar. Maar op dit punt hebben we een fantastisch panoramisch uitzicht en vertelt Stocky wat meer over de waterkrachtcentrale hier in de bergen. Er zijn drie meren. De hoogste twee sturen via grote pijpen hun water naar de Stillup en vandaaruit wordt via de 'bijenkasten' elektriciteit opgewekt en verdeeld naar de dorpen onder ons. Hier is stroom genoeg, maar die is ook gekoppeld aan de gasprijs. Dan weet je het wel! Jaarlijks waren zij voor de Rusland-Oekraine oorlog ca. 1,2 miljoen euro kwijt aan energie kosten. Nu verwachten ze qua kosten ca. 6 miljoen euro! Dat kan niet zomaar doorberekend worden aan de toeristen denkt hij. En ze verwachten minder toeristen, die door hun hoge energiekosten thuis en andere inflatie spoken als eerste op de dure wintersport zullen beknibbelen denkt hij. Geen goede vooruitzichten dus! We krijgen opdracht de helm extra goed vast te zetten, de jas en/of trui weer aan want we gaan nu naar beneden. Geen stoempen, maar afdalen in hoog tempo als je niet remt. Dus afstand houden, remmen voor en achter tegelijk gebruiken, niet om je heen kijken voor de mooie uitzichten, maar de weg voor je in de gaten houden. Straks zal blijken wat er gebeurt als je dat niet doet. Maar eerst nog in Het Stilluperhaus een lichte lunch met friet en braadworst waar je U tegen zegt, een pittige goulashsoep en een flinke slok drinken! Ook hier kent Stocky de uitbaters/ eigenaars en sjanst af en toe met dames. Hij is zo druk bezig, dat hij vergeet dat hij zijn smartphone in zijn rugzak heeft gestopt en hij nu verontrust aan het zoeken is. Gelukkig kan ik hem op zijn rugzak wijzen omdat ik dat toevallig gezien had. We gaan verder naar beneden, schieten met hoog opspattend water door stroompjes en de achterkant van onze broeken en jassen beginnen al aardig smerig te worden! Volgende keer een spatbord er op! Bijna op het einde van de afdaling maken we de laatste fotostop. Bij een bankje daar liggen, ook hier ja, wat lege blikjes en flessen frisdrank. Ik heb dan wel geen lege zak bij me, maar kan die vier items nog wel effe meenemen denk ik, en in een vuilniscontainer dumpen zo meteen. Al na 50 meter zie ik een grijze container, ik stop en mik het afval erin. Ik draai me weer om en wil aanfietsen, zie ik 100 meter verderop in een bocht een zwart busje, vier benen en wat rode fietsen in de lucht vliegen! WTF! Stocky en Marianne op het asfalt liggen! Gevallen? Aangereden? Als ik nader, staat Stocky al weer overeind, Marianne ligt beduusd maar zo goed als onbeschadigd op de grond. Het duurt even voordat ze weer op de benen staat, maar ze is verder OK. Pijn op de rechterheup/dijbeen, een lichte ontvelling op de hand, maar verder niets gelukkig!! PPfffff! Dat is vier keer deze vakantie! Als iedereen weer een beetje bekomen is, wordt duidelijker wat er gebeurd is. Stocky reed voorop, zag het busje met een bekende erin, wilde wat zeggen (foutje 1, laat je niet afleiden), remde met één hand (foutje 2) en voelde zijn voorwiel onder zich uitklappen -hij dacht dat het daar wat glad was- en lag BOEM op de grond! Marianne zat achter hem, schrok en moest hard remmen, waarschijnlijk best heftig en lag ook in Kein Zeit onder en naast de fiets! Als ik achter hun was aangereden zonder dat afval in mijn hand, was ik waarschijnlijk meegegaan in de valpartij! Gelukkig was er dus geen aanrijding met het busje. De chauffeurs was natuurlijk ook direct ter plekke voor hulp en wilde Marianne al met het busje naar beneden brengen, maar dat was gelukkig niet nodig. Stocky baalt en verontschuldigt zich uitgebreid! Het laatste stukje gaan we voorzichtig omlaag en komen we verder veilig in het dorp aan;-)! Ik denk dat er morgen misschien een portie extra spierpijn bij komen zal! Of we dan weer gaan fietsen of zelfs wandelen moeten we even afwachten. Onze kleren -en het lijf- zijn nu eerst toe aan een schoonmaakbeurt, rust en vocht. En omdat alle terrasjes in het dorp in de schaduw liggen, doen we al die activiteiten maar bij onze camper die nog lekker in de zon ligt. We boeken dan maar ook 2 dagen erbij. Ondanks de val was het hier vandaag fantastisch en willen we nog wat meer genieten van de natuur hier.