2022 Torbole

als we deze morgen eerst boodschappen doen bij de Penny, zit er bij de ingang een jonge kerel op zijn knieeen en kijkt met een smekende blik omhoog. In zijn handen een bekertje,te bedelen voor geld. We zeggen vriendelijk goedenmorgen. Geen reactie. Zou hij stom zijn? Als we weer naar buien komen, staat-ie iets verder weg driftig te bellen in zijn smartphone. Ja,ik denk dat hij stom is, maar dan anders.

We gaan nu via de oostkust naar het noorden van het Garda meer. In ons gekregen handboek staan een paar interessante plaatsen genoemd, maar weldra vergaat ons de lust om deze te verkennen. Het verkeer voor ons op de2baansweg gaat erg langzaam, er zitten veel campers bij en we halen nog niet eens 20 km per uur. Het tempo wordt door een aantal factoren gedrukt; Het is gewoon druk,Iedereen wil blijkbaar vroeg bij Sirmione zijn, ja ook op maandag.Dan zijn er de voetgangers. Als je hier maar een voet op een zebrapad durft te zetten, dan stoppen de auto'svrijwel meteen. En er zijn veeeeeel oversteekplaatsen! Dan zijn er auto's die toch echt willen afslaan aan de andere kant, waar ze dus op tegemoetkomende verkeer moeten wachten. Of staan busjes te draaien op de weg. Of zit er een bus voor je die van alles uitlaadt en weer inlaat, en je kunt er niet langs. Daar zijn we over 6-7 kilometer een dik uur mee kwijt, maar het uitzicht links van ons, maakt wel veel goed! Mooi donkerblauw water, met de bergen op de achtergrond in de hemelsblauwe lucht, met palmbomen en .....een paar mega pretparken.Doet heel Efteling achtig aan. Kan ook drukte veroorzaken natuurlijk! Na Garda (het dorpje waar het meer naar vernoemd is) wordt het beter. We rijden echt vlak langs het water, zo tussen de 50-70 km per uur. Een aanbevolen olijvenmuseum laten we gezien de drukte toch maar voorbijgaan, we zien al snel dat de parkeerplaatsen niet geschikt zijn voor onze camper. Het wordt warm in de camper, de ramen gaan open. De vliegen die ons al een paar dagen hinderen, hebben in tegenstelling tot de nederlandse collegas geen last van tocht en blijven ons lekker vervelen!

Met ondertussen een blaas op knappen komen we bij de beoogde camping aan. Ik had gisteren nog een mailtje gestuurd voor een reservering, maar niets gehoord. Om13.45 uur komen we aan en mogen een plek uitzoeken op de overvolle en krappe camping. Er zijn nog drie plekken vrij, dus we hebben misschien wel geluk of zo? In ieder geval, we staan, en dan de wielen omhoog omdat het hier afloopt. We springen, niet meer zo fit, op de fiets voor een ritje van een halfuur naar een verderop gelegen ruine van een fort. De stenen zelf zullen wel niet voorstellen denk ik, maar het uitzicht zal hopelijk de moeite waard zijn. Ons dorp, Toblone, ligt echt aan de noordelijkste punt van het meer, in een betrekkelijke vlakke laagvlakte. Daaruit steekt heel parmantig een grote rots puist van 80-90 meter steil omhoog, met daarop het fort/kasteel.Het fiestpad er naar toe is vrijwel in een rechte lijn, de oevers van de rivier volgend. En mooi geasfalteerd! En over honderden meters aan rechter, linker of beide zijkanten alleen maar bloeiende oleanderstuiken! Verder op de hellingen veel wijnakkers, huizen met pijnbomen en soms wat lichte industrie. Rechts van ons de bruisennde Sarca rivier met soms hele stroken gele bloemen. We naderen de vesting,komen op het drukke dorpsplein waar nog veelmeerwandelaars en fietsers zijn. We weerstaan de verleiding van een ijsje en gaan een halfuurtje omhoog klimmen.Het pad is wel steil maar mooi vlak gemaakt en met fraaie uitzichten door de olijfbomen door op het dorp, dal en het meer. Boven gekomen,mogen we een ticket betalen. De attente receptioniste vraagt beleefd of we ouder dan 60 zijn en geeft ons zonder aarzelen een paar euro korting. We hoeven geen bewijs te laten zien, mmmmhh, dat betekent wel iets denk ik! Hier is het erg rustig op de ruines, dat vinden we niet erg hoor! Maar beneden lonkt toch al snel het ijsje en schaduw, dus we houden het snel voor gezien. Naar beneden gaat een stuk sneller en de gelateria is met een kleine omweg toch snel gevonden. Goed, dit stukje toerisme hoeven we morgen niet meer te doen, scheelt ons een paar uur voor de vrij lange tocht die we morgen naar Oostenrijk af gaan leggen. Zal een uurtje of 5-6-7 duren denk ik. We leggen 's avonds in een aardig gelegen restaurant aan het water een goede bodem met een prima pizza en een Bardolino wijntje van de streek. Een keer vroeg naar bed lijkt ineens ook een goed idee.....

P.S. Marianne is niet gevallen vandaag...en geen tuigje nodig gehad ;-)