Dag 1 Van de Kempen naar de Achterhoek (en verder)

Dag een, in een oogopslag.
Vakantie in Nederland. Bezoeken we eerst het gebied waar schoonvader ondergedoken heeft, tuffen we door de Achterhoek, bezoeken we landgoed Kotmans (die kom je ook overal tegen -;))), en belanden in een kunstenaarsdorpje bij een fraaie boerderij met bed and breakfast. Weten we weer wat een restaurant is en schudden we ons de poes van Maria af. Leestijd: best lang, maar te doen in 10 minuten.

Een vakantie zonder lange aanreistijd, niet hoeven te wachten op het vliegveld voor bagage, paspoort, corona controle. Geen extra kosten voor een visum. Geen of veel kleinere kans op hittegolven, aardbevingen en iedereen te verstaan als je tenminste ABN praot, ja dat heeft wel wat! Je hoeft ook al geen offertes op te vragen en afwegingen te maken tussen gelijkwaardige aanbiedingen, en moeten we wel of niet excursies boeken? Vreemde valuta en onduidelijke wisselkoersen, hijgerige gidsen die je willen rondleiden of de winkel van hun oom in willen trekken voor het zoveelste tapijtje. Niet bevreesd zijn voor beduimelde vingers in je spaghetti en een pot met spetters. Tsja, je vraagt je bijna af waarom we zo graag buiten Nederland op vakantie willen! Dit jaar dus geen verre vakantie want het Covid-19 virus gooit onze plannen voor Cuba overhoop. De besluiten van omringende landen buiten Nederland om toerisme weer toe te staan,duren een tijd en we kiezen er voor om in Nederland te blijven. De ogen richten zich op het noorden, daar komen we immers niet zo vaak. Vier weken in Nederland is misschien iets te veel van het goede, we korten dit in tot twee weken, dan kunnen we in het najaar misschien nog naar het buitenland. De vrijdag voor vertrek bereiden we schoonvader voor op ons vertrek, hij zal het even zonder ons moeten doen, maar hij en wij hebben er alle vertrouwen in dat het wel goed zal gaan. Om hem iets te geven waar hij de tijd mee kan doorbrengen, kan hij op zijn 94ste nog in de handleiding van zijn First Smartphony duiken. Bij de Aldi tikken we een voordelige smartphone op de kop. En nemen we de tijd om uit te leggen hoe dat ding aan moet en hoe je een Whatsapp leest en maakt. Het lastigste is nog om een tekst te typen, je zit algauw op de verkeerde toets te drukken. Kwestie van oefenen. Zo, dan kunnen we hem dagelijks op de hoogte houden toch?
Zondag laden we de Roomster vol, mag die ook weer eens kilometers maken, die staat met die thuiswerkregeling nu treurig op het garagepad, zelfs de winterbanden zijn nog niet gewisseld! We maken een kleine omweg op de route naar de Achterhoek, we doen het stadje Aalten als eerste aan, na Zevenaar rechtsaf en stoppen voordat je in Winterswijk komt. In Winterswijk liggen trouwens niet te beste jeugdherinneringen ook, een familievakantie op een camping die in deze tijd op Booking.com een ster op de 5 sterren zou krijgen. Waarom weet ik niet meer, was het koud, vies en stonk het? Misschien dat mijn zussen of broers het nog weten? In ieder geval, we stoppen in Aalten. Schoonvader heeft hier in de oorlog ondergedoken en in de gesprekken de laatste maanden naar aanleiding van het overlijden van schoonmoeder is Aalten regelmatig ter sprake gekomen. Goede reden om hier eens rond te kijken. De precieze onderduikplek is niet meer bekend maar we moeten wel in buurtschap de Haert en het Woold zijn. Dat weet Google zeker te vinden en we rijden op ons gemak door een bosrijke omgeving met fraaie statige boerderijen, smalle landwegen, keitjes onder banden, af en toe een fietser, het is hier heel rustig, met of zonder corona denk ik. De Duitse grens ligt hier maar een paar honderd meter vandaan. Niet voor niets dat het weggetje waar we op zaten, de Driehonderdmeterweg wordt genoemd! Op een bankje gezeten hebben we een lunch en uitzicht over een fraai boerenlandschap met bossen, graslanden en nederlandse luchten (maar dat kunnen ook duitse luchten zijn natuurlijk-;)). We ontkomen er niet aan om vervolgens een kort bezoekje te brengen aan een pittoresk landgoed Kotmans. De informatiestand is helaas nog gesloten, maar een aardig Schrieverspad leidt ons door een laantje met fraaie bomen, veelal beuken en eiken met bij elke boom een paaltje met een stukje literatuur uit de streek. Een stukje moeras met riet en lupines en we lezen dat hier vroeger, heel vruuuger nog wel, in de IJstijd haaien rondzwommen die echt wel groot waren. Die kon makkelijk de hedendaagse wittemensen haai opvreten! De megalodon, die "knakker" kon tot 18 meter lang worden! dat is twee keer de lengte van onze huiskamer! Mijn collega van 197 cm lang kon met gemak rechtop in zijn open bek staan. Ja, daar valt je bek van open! We bekijken even verderop de lupines die in het veld staan, die maat snappen we beter. En stinken niet uit hun bekkie-;)). Door al dat oponthoud, bellen we Boer Erve Hõwerboer maar even dat we een uurtje later komen dan gepland. Komt ook omdat we plots over Duits grondgebied richting noorden rijden en we maar 70 km per uur mogen. De Roomster (en ik) worden uitgedaagd om nog zuiniger te rijden en mijn display geeft aan dat we met de net gevulde tank in dit tempo met gemak de spaanse grens halen, 1490 km verder. Gaan we niet doen, want na Oldenzaal is het richting Denekamp en komen we kort daarvoor op onze eindbestemming aan, Ootmarsum. Ja, ook hier jeugdherinneringen! Met de familie in een boerderij, spelletjes doen, eten en drinken en 's avonds een wandeling door het bos, waar de grote vier de kleinste vier aan het schrikken maken door met witte lakens om, te doen alsof er spoken in het bos rondzwerven. Ik herinner me niet dat we toen het dorpje of stadje bezocht hebben, dus we nemen hier nu een paar dagen de tijd om na 50 jaar de schade in te halen. Ik kan nog vertellen hoe het dorp er uitziet (doe ik, morgen of zo), en hoe het ging met het bezoek aan een heus r-e-s-t-a-u-r-a-n-t, je weet wel, zo'n grote huiskamer met veel tafels en stoelen waar pa en moe en een stel van hun koters in allemaal dezelfde kleren iedereen die binnen komt eten en drinken brengt. Wel gek dat ze bij het binnenkomen gelijk vragen of je klachten hebt trouwens, meestal geef je pas achteraf aan of je ergens klachten over hebt toch!? Nouja, we geven ze op het eind een geldbedrag voor de moeite, ze hebben goed hun best gedaan-;)) Dat zij trouwens niet in de richting van de pijlen op de grond hoeven te lopen, snappen we nog even niet.....toch maar even wachten met de fooi. Ohja, en een bezoekje aan een Mariakapel en haar poes op de begraafplaats. Had die even geluk dat ik kattenbrokjes bij me had! Kostte me nog moeite om haar van me af te schudden ook. Ik bedoel de poes he! Nouja, evengoed wel mooie kunstzinnige grafzerken hier, ze zijn hier creatief!
Morgen wandelen of fietsen, weten we nog niet, eerst maar eens wat slapen.