Iran -Nain

We bezoeken de grooste stad onder de grond ter wereld. De herkomst van onze nederlandse woorden Oei en Hoi verklaard vanuit het Iraans. De caravanserain in Matin Abad, aankomst in Nain.

De volgende aankomst plaats is Nain, ca 200 km naar het zuiden. Als je effe door rijdt, zijn we er in 3 uur. Dat geeft ons tijd om onderweg nog wat aan te doen. De keuze valt op Nushabad, een dorpje ca 10 km naar het noorden, een kleine omweg dus omdat we eigenlijk steeds zuidelijker moeten. Maar voor onze chauffeur is dat geen probleem. We komen daar tegen kwart voor tien aan en beneden aan een trap van een gemetseld gebouwtje kopen we een ticket. Dat is geldig voor twee ingangen. Het complex onder de grond is de grootste stad ter wereld lezen we op een grote poster, er is iets als 400 kilometer aan gangen. Deze zijn pas vrij recent ontdekt zegt onze iraanse gids. Iemand groef een gat en stootte op een gang en op water. Het bleek dat de gangen in de zomer gebruikt werden tegen de hitte. Er zijn diverse kamertjes te zien, een toilet, voorraadkamers en iets wat n keuken moet voorstellen. De gangen werden ook gebruikt om te vluchten voor vijanden en er zijn inhammetjes in de gangen. De gangen zijn iets van 80-90 cm breed en er kan maar een persoon door, die is dus een makkelijk doelwit en de verdediger hoeft maar een perspon aan te vallen en is zelf niet zo kwetsbaar in zijn inham. Onze gids vertelt ook dat elk huis boven de grond een geheime opening in de vloer heeft (onder het perzisch kleedje?). die op het ondergrondse gangenstels uitkomt. De diepte van de gangen varieert van 4 tot 23 meter zegt een affiche. Om de mensen te waarschuwen die al ondergronds zijn, dat er vijanden aankwamen, werd er geroepen. Je weet waarschijnlijk wel dat lage geluiden het verst dragen en in   gangen werd met de handen aan de mond Oeii! geroepen en ze doet het voor. Het klinkt warempel hetzelfde als ons nederlands Oei! En zegt ze, we gebruiken dat woord nu nog maar meer in de versie  van Oei is goedendag! In het nederlands misschien een woord dat verbasterd is tot Hoi? Wie het weet mag het zeggen! De gangen die we bezoeken zijn schaars verlicht, af en foe zien we een groot gat, dat is de trap naar de beneden verdieping. Ook hebben ze waterreservoirs, dat zijn grote ondergrondse koepelvormige ruimten die wel 8 miljoen liter water kunnen bevatfen, 800 m3. Onderaan zitten twee afvoeren. De laagste is om het drab af te voeren, de afvoer die er een meter boven zit, voert het meest helder schone water af. Het water wordt aangevoerd vanuit de bergen via een aquaduct. Er is ook een tijd geweest dat ze moesten graven naar water, tot 120 meter diep als ik het me goed herinner. Enfin, we bezoeken in een uurtje beide (in)gangen, af en toe slalommend langs de andere, iraanse toeristen. Die hebben nu de laatste week vakanfie te  gaan en  moeten volgende week weer aan het werk of school begreep ik van Sona. Weer boven de grond ontdekken we heuse fitness toestellen op straat, de dames willen effe rekken en strekken! Tegen 12.30 uur bereiken we Matin Abad, in onze reisgids bekend om de caravanserai. Grappig dat deze niet wordt genoemd in de duitse reisgids van Natascha, die rept alleen over een eco boerderij waar je op een  kameel de woestijn in kunt. Denk bij wostijn daar niet aan hoge zandduinen, maar aan aan een vlakte met steenslag en kleine rotsen of keien met miljoenen lage gele bosjes gras of kleine struikjes. Aan de einder zijn wazige bergen te zien. Een caravanserai is een beschuttende plek waar reizigers kunnen overnachten. Vroeger waren er honderden, op een dagmars van elkaar gelegen, vaak rechthoekig van vorm met een binnenplaats en stallen voor dieren. Toch best logisch dat de tegenwoordige caravan van het woord caravanserai zijn afgeleid, nietwaar -:)))?. We doen er een limonade cq vruchtensap om onze vochthuishouding op peil te houden en een turkse koffie voor de smaak. Naast een rit op een kameel kun je ook op de fiets! Okay,  het is 40 graden, het fietspad is de asfaltweg zonder schaduw, wie heeft er zin in? Niet dringen, maar wij passen op dit moment (ik eigelijk elk moment in de rest van mijn leven-;)!) We zijn trouwens in Kashan wel twee fietsers tegengekomen die een reis maakten, ik ben benieuwd of die ook door de iraanse woestijn gaan. In de Iraanse Lut woestijn (oost Iran) is ooit een temperatuur gemeten van 70 graden! Het is 14 uur als we een tamelijk groot wegrestaurant zien. We leggen even aan voor kip (heel gaar), rijst, rode kool, paprika en wat cola. Bijzonder sausje dat smaakt naar wat zure zoete  appelstroop. Mohammad noemt het....roop! Het is vervolgens nog n uurtje naar Nain, Mohammad moet even naar het hotel zoeken of vragen maar dat hebben we zo gevonden. Onze kamer lijkt wel een VIP kamer. Beneden is een woonkamer met bank,  2 fauteuils, koelkast en genoeg ruimte met 25 m2. Een gangetje links achterin leidt naar een vaste trap naar boven, daar is een open slaapkamer met twee bedden onder een boogplafond. Onder de slaapkamer een ruime badkamer, zo zouden alle hotelkamers mogen zijn! Mohammad neemt ons vervolgens mee naar het de grootste bezienswaardigheid hier, de derde oudste moskee van Iran. Nog wel in gebruik maar eigenlijk behoorlijk in verval cq restauratie. Bijzonder is de diepe en heerlijk koele kelder, zo weet een iranier op leeftijd ons bij de ingang te vertellen. Keurig gekleed, goed engels sinds 1970, kan ons geheel gratis tot dienst zijn, heeft een lekkere coffeeshop en  mooie winkel met handycraft. Ja, wil u dat misschien? Hoeft niet hoor! Inderdaad, hoeft niet meneer! We gaan met de fotocamera aan de slag. Her en der mooi gerestaureerde lemen huizen, luchttorens, ronde burchttoren, facades etc. Ook allerlei huizen die in aanleg zijn, dat is trouwens een vrij normaal beeld in Iran. Weldra vind ik de dames terug aan een standje met lokale producten. Marianne wil een paar leuke blikjes en meneer de verkoper denkt dat we gewoon de vraagprijs betalen. Hoewel het niet veel kost, wil ik toch wel wat afdingen. Met 15% korting gaat hij akkoord, waarschijnlijk hebben we dan nog teveel betaald -;)).
Mohammad brengt ons weer terug naar het hotel, waar we even douchen en rusten. Dan een loopje naar het centrum. Onze reisgids   of routeplanner geeft enkele restaurants op, maar we houden het bij een iraanse fastfood, met ligbanken en al. Het menu is niet leesbaar, maar we komen er wel uit meteen plaatje. Het drankje wijzen we gewoon aan. We poseren tussendoor nog even voor een oudere man die graag een foto van ons wil nemen. We zien veel aanloop hier, van jong tot oud, ook ophalen. Marinne en Natascha gaan voor falafel, het bijbehorend broodje is voldoende voor nog een lunch, zo groot. Resten van de falafel gaan in een doggybag, een poesje a la onze Teun maken we er hopelijk blij mee. In de tuin met rustige iraanse klassieke muziek en klaterend water  in de vijver achter ons, nemen we nog een koffie. Morgen weer ca 200 km rijden en tussendoor een bezoek aan Meybod. Vinden we een ijskonijn?