China dag 15 Yongding

Als we 'ochtends de kamer uitstappen is het gelijk een stuk warmer, en natter!  Het miezer-regent weer. We hebben ons bijna verslapen,  we moeten opschieten als we voor 9.30 uur ons ontbijt nog willen krijgen. En om half tien wacht Rachel op ons, die neemt ons op sleeptouw door het dorp en de tulou's. Het ontbijt is deze keer westers, twee enorme grote sneden brood, in  Nederland zouden we hotelcake zeggen-;)), en zijn er twee smaken jam plus boter. Ik heb een grote beker water die thee moet voorstellen en kan de sneden goed wegspoelen, Marianne heeft meer moeite om deze weg te werken, ze heeft maar een beetje koffie (maar wel lekkere!). Dan in de benen,  het dorp is ca 1 km lang en ligt langs een rivier van ca 20-30 meter breed. Her en der liggen tulou's met daartussen akkertjes en gewonere huizen. Ons guesthouse is onderdeel van een groot huis. Het is gesticht door een officier en zijn familie woont er al ruim honderd jaar. Er zijn drie verdiepingen en de daken verspringen hier en daar. Op de hoeken aan rivier- zijde zijn twee torenachtige gebouwtjes. Op de lange muur zijn drie deuren te onderscheiden.  Klopt, zegt Rachel, hier woonden vroeger drie broers. Allen die hier nu leven zijn familie van elkaar. In het midden is weer een tempelplaats,  en een binnenhof waar het water opgevangen wordt en zijn er een paar waterbronnen. We dwalen wat door de ruimtes, nemen fotoos en stellen vragen. Rachel beantwoordt deze zo goed als ze kan. Haar engels is best redelijk maar Bruce was beter te verstaan.  Zelf zegt ze dat uit haar klas het best engels prak, beter nog dan de leiding van de school waar ze het leerde! Dat is meestal het probleem zegt ze, de Chinezen kunnen dan wel engels lezen en schrijven, maar spreken is echt heel moeilijk, vooral ook omdat ze het ook zo weinig kunnen praktiseren. Behalve wij dwalen er ook andere toeristen door het gebouw, alle ruimtes zijn vrij toegankelijk. Best wel bijzonder,  alsof je in Nederland in een groot herenhuis of boerderij zou wonen waar meerdere families wonen en waar iedere vreemdeling zo vrij kan binnenlopen, rondlopen en fotoos maken etc. Naar boven gaan doet evenwel geen enkele toerist, behalve als je daar je logies hebt. Omdat we een gids bij ons hebben, wordt vrij makkelijk een praatje gemaakt, kletsen we quasi chinees/nederlands terug, geven een  bewoner, kind, hond of poes wat aandacht en schieten we zo de plaatjes. De bewoners zijn meestal de bejaarden en babies of kleuters. De ouders werken, de jeugd is naar de grote stad vertrokken. Opa en oma passen op de kroost. Waar heb ik dat toch eerder gezien-;))? Naast de aanbevolen tulou's gaan we ook bij willekeurige tulou's binnen, zo zien we meer van het echte leefgedrag en missen we de hordes andere toeristen en toeristenwinkeltjes.  Ondertussen is het weer opgeknapt, we zien zon en het is heet. Als we langs een winkeltje lopen zie ik muziek cd's liggen, leuk voor onder de videobeelden. Marianne ziet een fraaie omslagdoek liggen. Onze gids praat rap 80 van de 280 yuan vraagprijs af. Hoort erbij zegt ze -;)). Ze vertelt ook meer over haarzelf. Ze is -zelfs- derde kind en heeft vroeger meer bij tante gewoond dan bij haar ouders. Ze heeft dan ook meer moedergevoelens voor haar tante dan voor haar biologische moeder! Maar de sfeer nu is goed zegt ze. Ze heeft een zoon van 2, ze is zelf 28. Meer kinderen wil ze niet, als ze weer een zoon zou krijgen moet ze zorgen voor hoop geld later, dat kan ze niet opbrengen begrijp ik. Haar man is engineer in gebouwen of zoiets, af en toe vindt ze hem maar lui. Na het werk doet hij niets meer, op de bank hangen, tv kijken, op zijn tablet kijken, waar heb ik dat eerder gezien?!! Nee, dan had ze liever een man, zegt ze lachend, uit Chengdu, daar draagt de man het tasje van zijn fashionista-vrouw, kookt, doet mee in huishouden en zo! Waar heb ik ......
Rond 16 uur zijn we terug in het guesthouse, kopen nog wat water en gedroogde vruchten bij een oude vrouw en lezen nog wat bij de corridor aande overkant van de rivier. Morgen met de auto naar Peitian en daarna terug naar Xiamen.