China dag 16

Lege snelwegen en achtervolging door politie? Waarom je rijst moet wassen. Een antiek doolhof.

Na het ontbijt gaan we naar Peitian, een dorpje in de bergen, 2 uur rijden naar het noorden. Nauwelijks 10 minuten onderweg zie ik een bord dat naar een toeristische attractie verwijst, The Great Wall of Tulou. Het zegt Rachel niets, ik had op internet fotoos van een vallei gezien -helicopterview - dat er een langgerekte keten bestaat met allerlei tulou's. Zou dat de Great Wall Zijn? Wil ik wel graag zien! Het is min of meer op de route. Als we er zijn,  is er van een hoog uitzichtpunt niets te bespeuren en vooral, de weg is verderop geblokkkeerd. Dus onverrichterzake terug. We leggen over vrijwel lege 3 baanssnelwegen snel een fikse afstand af als we ineens de politiesirene horen, in een tunnel. Onze chauffeur kijkt wel een keer op en om,maar reageert verder niet. We zien ook geen verkeer voor of achter ons. Het geluid verdwijnt maar keert weer terug in de volgende tunnel, 500 meter verderop. Dan rijdt de chauffeur een grote parkeerplaats op, daar staat de politiewagen. Onze chauffeur rijdt.....door. wij snappen het niet, hij hopelijk wel-;). We worden in ieder geval niet achtervolgd! We vermoeden dat de sirenes in de tunnels standaard gaan loeien als er een auto inrijdt om te waarschuwen of zo. En dat de politiewagen een standaardcontrole deed en al van ver zag dat het om een officieel toeristenbusje gaat, waarvan de papieren altijd wel in orde zijn. Tegen elf uur zijn we in Peitian,  we lopen even een eindje naar het dorpje. Langs rijstvelden waar druk gewerkt wordt om de oogst binnen te halen. Rijst die van van het kaf gescheiden is, ligt te drogen op....de weg! Honderden meters lang liggen er grote vlakken met rijst op de weg, net zo breed dat er nog net een wagen langs kan. Mannen en vrouwen staan er midden in met hun schoenen, en harken de rijstkorrels door elkaar zodat ze beter kunnen drogen. Kippen en vogels scharrelen er door heen en hebben een feestmaal. Een hond loopt er doorheen, gaat eens lekker op de rijstkorrels zitten en besluit er nog even overheen te wentelen, waarschijnlijk had hij jeuk! Waarvan? Thuis de rijst maar goed wassen! Ofschoon we veel chinezen zien die een hond als huisdier hebben, moet hij in deze regio wel voorzichtig zijn, hier eet men nog graag een portie hondenvlees zegt Rachel!
Het Peitian dorp is een compacte verzameling van oude lage huisjes, gebouwd met zwarte/grijze bakstenen en bestaat sinds ca 1200. Het laatste memorabele feit was in 1934 toen twee generaals van Mao Zhe Dong hier een ceremonie hielden. Belangrijkste wapenfeit in de eeuwen daarvoor was scholing,  het dorp was een voor die tijd geavanceerd educatiecentrum. En helemaal bijzonder was dat er vrouwen geschoold werden, dat kwam zo vroeg nog nergens voor. Scholing betrof koken, borduren, lezen en schrijven en alles wat een vrouw moet weten om het huishouden te bestieren. We dwalen weer eens lekker op ons gemak rond. Een behoorlijk aantal rolstoelen en vierpoten doen vermoeden dat we hier weer een hoog aantal bejaarden aan zullen treffen en jawel hoor,  ze bieden tegen elkaar op, 80 - 83 - en zelfs een 93- jarige treffen we aan. Het aantal tanden is echter te verwaarlozen,  soms niet meer dan 1-2 stompjes per persoon. Hier zal de rijstepap wel overvloedig vloeien-;)). In dit oude deel zijn 20-30 ceremoniële hallen met altaartjes,  veel oude fotoos van de voorouders, en probeert men thee te verkopen. Daarnaast enkele officiële ontvangsthallen, een paar scholen en een bibliotheek. Voor de laatste hebben we geen tijd meer, ineens roept Rachel dat we terug moeten,  we moeten nog ergens een hapje eten en nog drie uur terug rijden naar Xiamen. We doen chinees fastfood,dat is een noedelbak. Gedroogde noedels met een paar zakjes gedroogde groenten, brokjes gedroogd vlees, wat kruiden en heet water er op. Smaakt redelijk, vult goed, kost niet veel, gaat snel!-;). De fruitboer komt net langs rijden, we kopen wat mandarijnen, banken en appels, we kunnen even vooruit! Daarna is het kilometers maken. Nu worden we wel een keer aangehouden door de politie maar langer dan 5 seconden duurt het niet.Iets langer duurt het om de stad door te komen, we komen aan op spitstijd, we doen er ruim een uur extra over.We nemen hartelijk afscheid van Rachel, ze was een fijne en goedlachse gids! Morgen brengt de chauffeur ons dag naar Songpan, via Chengdu, uurtje of vier vliegen. Hopelijk kunnen we morgen ook daadwerkelijk vertrekken want er is een supertyphoon op komst, genaamd Haima 21, vanuit de Filipijnen. Het hotelinformatiebord waarschuwt ons alvast. Vanuit Songpan gaan we nog twee natuurparken bezoeken in Huanglong en Juizhaigou (laatste uit te spreken als Joe-zai-goo)).Dit is China's Nationaal park nr 1, zeker in de herfst met de bossen in herfstkleuren, we zijn benieuwd! !