Reykjavik
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
29 Juni 2015 | IJsland, Reykjavik
29 juni 2015 Reykjavik
De weersvoorspellingen van de receptioniste. Waarom verzekeren? Het raadsel van Robert.
De regen van gisteren vannacht heeft niet veel voorgesteld, wat verwaaide druppels, soms iets meer, maar een regenbui of regenhoos, nee echt niet. De wind is met ons gaan liggen gisteren en de receptioniste die nog veel meer wind voorspelde, heeft best een kans bij de sollicitaties. Weersvoorspellingen op IJsland zijn een riskante zaak, het weer kan zo snel omslaan dat de meeste IJslanders zich niet aan weervoorspellingen wagen. Dus, we gaan wandelen! Vlakbij is een route die uitzicht kan bieden op drie gletsjers, dat klinkt goed! De berg waar we tegen op moeten lopen, zit met de top in de mist en daar moeten we net zijn voor het uitzicht! Maar eerst hebben we inzicht nodig, in de routebeschrijving. De aanwijzingen zijn: Neem het schapentrail (welke, ik zie er achttien die uit dezelfde richting komen?), volg tot aan de schapenstal (we zien geen schapenstal, wel een toeristenhuisje, is dat hetzelfde -;))?! ), hou de rivier aan je linkerkant (welke rivier, er komen er drie naar beneden!?). Met andere woorden, lichte discussie en we gaan de kant op die Marianne de juiste lijkt. Ze kan goed walvissen spotten en soms ook de route! We volgen wat aanwijzingen die goed lijken maar komen dan in een kloof met stromend water uit en veel groen. Een fraaie kloof dus, maar als we verder gelezen hadden in de beschrijving hadden we gezien dat we de kloof aan de linkerkant hadden, en nu is die rechts! Teruggaan is een optie die niet in ons woordenboek voorkomt (tenzij het regent), dus we lopen gezellig door, omhoog en toch met mooie uitzichten, in de kloof en op een gletsjer en soms een andere. Er is nauwelijks wind, wel veel bewolking maar het is droog, dus goed wandelweer. We worden af en toe vergezeld van -echte- schapen. De heuvels achter de berg blijven maar komen, dus op een gegeven moment moeten we toch wel terug. Op het eind van de middag moeten we immers de auto inleveren. We hebben echter nog tijd genoeg voor n lunch aan de rand van de immense grote rivierbedding. We maken de laatste boterhammen op, schrapen de jampot leeg, deponeren de kaasplakken in een plastic zak en knauwen op de laatste wortels, dat ruimt tenminste op! Als we een eindje onderweg zijn herinner ik me dat we in de buurt moeten zijn van ene Robert (zijn officiële naam, niet zijn roepnaam) die hier ergens een graf heeft gekregen. Een beroemdheid, weliswaar uit de jaren 70-80 als ik me niet vergis, maar beroemd en wie heeft nog nooit van hem gehoord? Hij ging vaak om met koningen en koninginnen en had vaak het laatste woord tegen hen. De FBI wilde echter het laatste woord tegen hem maar hij kreeg asiel in IJsland en overleed daar ook. Enig idee wie ik bedoel?
Als we in een KFC een koffie doen, zie ik toevallig een visitekaartje liggen dat over hem gaat en hij blijkt in dezelfde stad begraven te liggen als waar we nu zijn. Zijn graf ligt slechts een kilometer terug, dus dat bezoeken we even. Een bescheiden kerkje en een nog bescheidener graf, maar met verse violen! Er blijkt zelfs een fanclub van hem actief te zijn dat zijn herinneringen levend houdt in een klein zaaltje. We nemen even een kijkje, er is nog tijd. Dan toch maar verder, nu serieus richting Reykjavik. Het wordt drukker op de weg, deze wordt zelfs enige malen vierbaans. We zien ook voor het eerst een auto in de berm liggen, duidelijk gebotst, maar die wordt nu weggesleept. We tanken de auto af en geven de receptionist de gelegenheid om de wagen te controleren. Geen nieuwe deuken gelukkig -;). Wel ca 3200 km verder, dat is meer dan twee maal de rondweg nr 1. De scheur in de voorruit valt uiteraard wel op, maar dat hadden we al eerder gemeld. We weten niet meer zeker of we een eigen risico hebben, dus bereiden ons voor op toch nog een schadepostje, maar even later blijkt dat we het eigen risico toch afgekocht hebben. Nul kosten, dan kan er vanavond wel een etentje van af -;). Zelfs een taxi, want het autoverhuurbedrijf staat n beetje buiten de stad en de shuttleservice is beperkt tot 17 uur. We zijn helaas een half uurtje te laat. Maar goed, een kwartiertje later staan we voor ons laatste hotel en weten we dat onze taxichauffeur inmiddels een hartgrondige hekel heeft aan al die kleurige rot-lupines langs de weg, ze zijn een epidemie geworden en zelfs in Reykjavik staan de bermen er vol mee! We hebben een heeeel grote kamer, met een ronde ontbijttafel en twee houten stoeltjes met spijlen, een sofabank en een glazen salontafeltje, een douche EN een kleine keuken, compleet met koelkast, gasfornuis, aanrecht etc! EN een balkon over de gehele lengte, ca 8-9 meter! En dat niet wordt gedeeld met iemand anders! Het uitzicht was vroeger op de baai van Reykjavik maar helaas is er recent een groot andere hotel voorgezet maar anders was het een Top-locatie! Wel heeft het een en ander een verfje nodig maar omdat we verderop een gloednieuw hotel zien van dezelfde keten denken we dat dat er niet meer van komt. We spoelen het laatste wandelstof van ons af, duiken nog even in onze boeken en dan de stad in voor een maaltijd. Omdat ik vandaag toch teveel heb geklommen/gedaald heb ik wat meer last van mn verzwikte enkel en kiezen we al snel voor een Italiaan die er gezellig uit ziet. (Nee Sandra, niet de Pomodoro nog wat -;)). Het eten is goed, ik kan er niets niet-italiaans aan ontdekken, alhoewel het jaren geleden is dat ik er was. Alleen de wijn is wat zurig...
Omdat het sluitingstijd is, doen we de koffie bij de zaak even verderop en belanden in Turkse sferen, compleet met turkse koffie en muziek. Ik was vergeten hoe goed de turkse koffie smaakt maar heb dat snel ingehaald.
Morgen de laatste volle dag in Reykjavik, we hebben voor die dag het toetje bewaard, tenminste, dat vind ik! We gaan nog één actie doen, en dan een met een knipoog naar een van Jules Vernes' beroemdste boeken...
Moment van de dag: het graf van Robert X
De weersvoorspellingen van de receptioniste. Waarom verzekeren? Het raadsel van Robert.
De regen van gisteren vannacht heeft niet veel voorgesteld, wat verwaaide druppels, soms iets meer, maar een regenbui of regenhoos, nee echt niet. De wind is met ons gaan liggen gisteren en de receptioniste die nog veel meer wind voorspelde, heeft best een kans bij de sollicitaties. Weersvoorspellingen op IJsland zijn een riskante zaak, het weer kan zo snel omslaan dat de meeste IJslanders zich niet aan weervoorspellingen wagen. Dus, we gaan wandelen! Vlakbij is een route die uitzicht kan bieden op drie gletsjers, dat klinkt goed! De berg waar we tegen op moeten lopen, zit met de top in de mist en daar moeten we net zijn voor het uitzicht! Maar eerst hebben we inzicht nodig, in de routebeschrijving. De aanwijzingen zijn: Neem het schapentrail (welke, ik zie er achttien die uit dezelfde richting komen?), volg tot aan de schapenstal (we zien geen schapenstal, wel een toeristenhuisje, is dat hetzelfde -;))?! ), hou de rivier aan je linkerkant (welke rivier, er komen er drie naar beneden!?). Met andere woorden, lichte discussie en we gaan de kant op die Marianne de juiste lijkt. Ze kan goed walvissen spotten en soms ook de route! We volgen wat aanwijzingen die goed lijken maar komen dan in een kloof met stromend water uit en veel groen. Een fraaie kloof dus, maar als we verder gelezen hadden in de beschrijving hadden we gezien dat we de kloof aan de linkerkant hadden, en nu is die rechts! Teruggaan is een optie die niet in ons woordenboek voorkomt (tenzij het regent), dus we lopen gezellig door, omhoog en toch met mooie uitzichten, in de kloof en op een gletsjer en soms een andere. Er is nauwelijks wind, wel veel bewolking maar het is droog, dus goed wandelweer. We worden af en toe vergezeld van -echte- schapen. De heuvels achter de berg blijven maar komen, dus op een gegeven moment moeten we toch wel terug. Op het eind van de middag moeten we immers de auto inleveren. We hebben echter nog tijd genoeg voor n lunch aan de rand van de immense grote rivierbedding. We maken de laatste boterhammen op, schrapen de jampot leeg, deponeren de kaasplakken in een plastic zak en knauwen op de laatste wortels, dat ruimt tenminste op! Als we een eindje onderweg zijn herinner ik me dat we in de buurt moeten zijn van ene Robert (zijn officiële naam, niet zijn roepnaam) die hier ergens een graf heeft gekregen. Een beroemdheid, weliswaar uit de jaren 70-80 als ik me niet vergis, maar beroemd en wie heeft nog nooit van hem gehoord? Hij ging vaak om met koningen en koninginnen en had vaak het laatste woord tegen hen. De FBI wilde echter het laatste woord tegen hem maar hij kreeg asiel in IJsland en overleed daar ook. Enig idee wie ik bedoel?
Als we in een KFC een koffie doen, zie ik toevallig een visitekaartje liggen dat over hem gaat en hij blijkt in dezelfde stad begraven te liggen als waar we nu zijn. Zijn graf ligt slechts een kilometer terug, dus dat bezoeken we even. Een bescheiden kerkje en een nog bescheidener graf, maar met verse violen! Er blijkt zelfs een fanclub van hem actief te zijn dat zijn herinneringen levend houdt in een klein zaaltje. We nemen even een kijkje, er is nog tijd. Dan toch maar verder, nu serieus richting Reykjavik. Het wordt drukker op de weg, deze wordt zelfs enige malen vierbaans. We zien ook voor het eerst een auto in de berm liggen, duidelijk gebotst, maar die wordt nu weggesleept. We tanken de auto af en geven de receptionist de gelegenheid om de wagen te controleren. Geen nieuwe deuken gelukkig -;). Wel ca 3200 km verder, dat is meer dan twee maal de rondweg nr 1. De scheur in de voorruit valt uiteraard wel op, maar dat hadden we al eerder gemeld. We weten niet meer zeker of we een eigen risico hebben, dus bereiden ons voor op toch nog een schadepostje, maar even later blijkt dat we het eigen risico toch afgekocht hebben. Nul kosten, dan kan er vanavond wel een etentje van af -;). Zelfs een taxi, want het autoverhuurbedrijf staat n beetje buiten de stad en de shuttleservice is beperkt tot 17 uur. We zijn helaas een half uurtje te laat. Maar goed, een kwartiertje later staan we voor ons laatste hotel en weten we dat onze taxichauffeur inmiddels een hartgrondige hekel heeft aan al die kleurige rot-lupines langs de weg, ze zijn een epidemie geworden en zelfs in Reykjavik staan de bermen er vol mee! We hebben een heeeel grote kamer, met een ronde ontbijttafel en twee houten stoeltjes met spijlen, een sofabank en een glazen salontafeltje, een douche EN een kleine keuken, compleet met koelkast, gasfornuis, aanrecht etc! EN een balkon over de gehele lengte, ca 8-9 meter! En dat niet wordt gedeeld met iemand anders! Het uitzicht was vroeger op de baai van Reykjavik maar helaas is er recent een groot andere hotel voorgezet maar anders was het een Top-locatie! Wel heeft het een en ander een verfje nodig maar omdat we verderop een gloednieuw hotel zien van dezelfde keten denken we dat dat er niet meer van komt. We spoelen het laatste wandelstof van ons af, duiken nog even in onze boeken en dan de stad in voor een maaltijd. Omdat ik vandaag toch teveel heb geklommen/gedaald heb ik wat meer last van mn verzwikte enkel en kiezen we al snel voor een Italiaan die er gezellig uit ziet. (Nee Sandra, niet de Pomodoro nog wat -;)). Het eten is goed, ik kan er niets niet-italiaans aan ontdekken, alhoewel het jaren geleden is dat ik er was. Alleen de wijn is wat zurig...
Omdat het sluitingstijd is, doen we de koffie bij de zaak even verderop en belanden in Turkse sferen, compleet met turkse koffie en muziek. Ik was vergeten hoe goed de turkse koffie smaakt maar heb dat snel ingehaald.
Morgen de laatste volle dag in Reykjavik, we hebben voor die dag het toetje bewaard, tenminste, dat vind ik! We gaan nog één actie doen, en dan een met een knipoog naar een van Jules Vernes' beroemdste boeken...
Moment van de dag: het graf van Robert X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
