Breidavik

Kliffen beklimmen, stranden bewandelen, vogels spotten, een gemêleerd gezelschap en een frans tintje.

Rustig aan ontbeten en Marianne beproeft daarna haar rijvaardigheden op de hobbelige gravelweg, weer op weg naar de kliffen. Het is weliswaar grauw weer, maar droog. Toch werd gisteren nog slecht weer voorspeld, maar met n bijna droge dag zijn wij al content! De kliffen liggen nog op dezelfde plek, alleen zijn er nu meer toeristen. Weldra zien we al enige toeristen op hun buik over de rand kijken, je mag namelijk niet op de rand staan. De grond is instabiel en het is hoog hoor als je valt, de hoogste klif is zowat 400 meter steil naar beneden! Een liggende toerist is n indicatie voor een fotomoment en ja, er zijn weer puffins! Weliswaar niet de duizenden die in de boekjes vermeld worden, maar toch wel bijna 10, tien voor het geval je denkt dat ik me vertiept heb -;). Maarja, de natuur komt niet op afroep en we kunnen toch heel mooie close-ups van de puffins maken. En natuurlijk zijn er nog wel andere vogels ook, die zijn er wél in duizenden! Zeekoeten, alken, drieteenmeeuwen, nordsterns, een prachtig gezicht. Ben trouwens wel blij dat ik toch n pet op heb, al wat vliegt, laat wel wat vliegen en bijna was het raak op mn kop! We blijven een anderhalf uur omhoog klimmen, maken af en toe een praatje met een bejaard maar erg vief Nederlands stel van 83 en 79 jaar. Ze skiën en langlaufen nog en wandelen gaat ze ook prima af, petje af! (zonder gevolgen -;)). Wel zitten we inmiddels in de laaghangende wolken en wordt het fris en wat vochtig. We draaien om en gaan terug. De parkeerplaats is ondertussen wel voller geworden en we horen van allerlei talen. Japans, Canadees, frans, Duits etc. Misschien ook Schots, want we zagen een jongeman met typische baard en rokje. Ik ga er maar vanuit dat hij geen travestiet was-;). We hobbelen terug en nuttigen onze lunch in de eetzaal van het guesthouse, lezen en dutten wat en gaan later nog n strandwandeling doen. Het strand ligt ca 500 meter verderop en het eerste kwartier - nog in de grassige weilanden- ben ik druk bezig om diverse vogels te spotten. Dat kan nu makkelijker want ik heb n grote kaart met alle veel voorkomende vogels er op. Plevieren, tureluurs, kwikstaartjes zat maar tot mn verbazing zijn er geen vogels op het strand! Als we goed kijken kan dat wel kloppen omdat er nauwelijks leven -dus voedsel-op strand is. Geen dooie pier te bekennen! Het is eb en de landinwaarts lopende geulen, lopen leeg terug de zee in. We kunnen met enig zoeken overal door en houden de schoenen redelijk droog. Dan terug via een half ingegraven huisje met gras op het dak. Dat was vroeger de gewoonte want warmer door de natuurlijke isolatie. We rammelen verderop aan de kerkdeur maar die is dicht. Denk bij een Ijslandse kerk in het binnenland nou niet aan formaat St Jan in Den Bosch maar eerder aan een kerkschuur, met het kruis op ca 10 meter hoogte en de opbrengst van de collecte open en bloot achter een glasraam achterin de kerk. De Ijslandse jeugd vermaakt zich kennelijk niet met ruitjes ingooien! Als we terugkomen in het guesthouse is het een drukte van jewelste, een groep Fransen (maar 30 stuks) zijn aanbeland en het kwettert en kwebbelt volop! We laten de groep lekker als eerste eten en schuiven een uurtje later aan als ze aan het toetje beginnen. Voor de Ijslandse chauffeur het sein om alles uit de kast te halen en we zitten op de eerste rang. Meneer vraagt beleefd stilte en begint dan zacht a capello het Ijslandse volkslied te zingen. Een heel rustig lied maar waar ik helaas niets van herken. Zouden ze ooit op een Olympische Spelen iets gewonnen hebben trouwens? 10 km gletscher glijden of kajakken in ijskoude rivieren?
Wel, heel aardig toch wel. Maar als je denkt dat het daarbij gebleven is!? Meneer verdwijnt geruisloos en even geruisloos komt hij tien minuten later terug met n .....accordeon! Huh, doen ze dat hier ook al? Nou, hij wel! Zeker een half uur speelt hij (precies achter mn rug, maar heb toevallig net niet mn gehoorapparaatjes in -;)) en als er maar applaus blijft komen, gaatie gewoon nog even door -;). Och, het is weer eens wat anders en als er zelfs n paar fransen warempel nog n dansje doen, is het toch leuk of niet soms? Na dit 'toetje' gaan ze met zn alle naar de kliffen. Wij houden het voor gezien en blijven lekker 'thuis'. Ik moet er niet aan denken dat Meneer op de kliffen gaat zingen of meer -;)).
Morgen verkassen we weer, verder naar het noorden naar Isjafjord. Dik 200 km rijden maar we hebben tijd genoeg en onderweg doen we wat stops voor bezienswaardigheden.

Vogel van de dag: de bontbekplevier!