Labrang 3

16 juni

Regen en 18 graden. Ketting kijken, Chinatown bekijken, Printshop (be)zoeken. Mensen kijken. Poesje redden.

Voor het eerst in drie weken echte regen gehad, de hele nacht. De straten waren ’s morgens goed nat en mensen liepen met paraplu. Temperatuur is, behalve in Lake Karakuli, nog niet zo laag geweest, 18 graden! Tegen half tien aan het ontbijt met goed, luchtig wit brood en o.a. eigengemaakte pindakaas. Smaakte goed, wel erg plakkerig of hoort dat zo? Na het ontbijt gaan, met de hemel geheel bewolkt, we de andere helft van het dorp stad bekijken, de chinese kant. Het deel waar wij zitten is de tibetaanse en we willen wel even vergelijken. Na 100 meter zijn de tibetaanse kenmerken weg en is de rest zo chinees als de rest van china, veel gewone winkeltjes, bouwputten, opengebroken straten en trottoirs en... geen monikken. We lopen de kilometer heen en terug maar totaal niets interessant voor een toerist te bekennen. Wel vermaken we ons de laatste 500 meter met het zwaaien en groeten van schoolkindertjes die met een stralende glimlach vaak Hello naar ons roepen en zwaaien. Wij groeten natuurlijk beleefd terug !
Marianne ziet in de souvenirshops leuke kettingen hangen, van steen en zilver met vrolijke kleuren, rood, geel, oranje en blauw. Morgen even verder kijken of er nog andere zijn. Wel ondertussen mooie wierookpotjes van porselein gekocht, andere dan die we gisteren zagen. De middaglunch bevat momo’s (gevouwen deeg met vulling) en ik bestel een pizza met yakvlees. Ik proef nu inderdaad iets wilderigs. Dan op zoek naar de printshop, hier worden de tantra gebeden op papier gedrukt volgens onze monnik van gisteren. We moesten uitkijken naar een groot gebouw aan de linkerkant in de hoofdstraat zei hij. Wij kijken en kijken, maar de grote gebouwen die we zien, zijn allen iets anders. Niet gevonden dus! Op het eind van de straat, draaien we om en gaan links langs de rivier terug. We passeren een Pagode die we nog even van binnen bekijken en dit is er een waarbij je ook naar de bovense (3e) verdieping kunt en buiten om de met goud bedekte Boedha beelden kunt lopen. Dat doen we uiteraard en het geeft ook een mooi uitzicht over het kloostercomplex. Dan zijn we weer terug op de hoek waar de rondgang begint en ik blijf een tijdje zitten met de videocamera om beelden van pelgrims op te nemen. Krijg in de gaten dat er recht voor me een groepje bedelaars zit. Krijgen in de gaten dat er voor hen een toerist zit,die hen met een camera zit op te nemen en roepen dat ze daar niet van gediend zijn. Denken dat dat helpt want de toerist legt camera neer. Hebben echter niet in de gaten dat toerist gewoon door blijft filmen want die kan van een afstandje op zijn schermpje kijken en toch opname starten en stoppen;-).
Marianne heeft ondertussen vesten gehaald want 18 graden is toch wel koud voor ons ;-) en met nieuwe info over de printshop gaan we weer op pad. We moeten nu meer kans hebben want het gebouw moet rechts liggen. Oooooh! We waren dus verkeerd voorgelicht! Na 300-400 meter inderdaad een groot gebouw maar geen aanwijzingen voor boekdrukkunst. Toch maar even kijken en een monnik knikt bevestigend als we vragen “Book printing”? We worden eerst een winkeltje ingeloodst, vernemen dan dat we verder moeten lopen. Daar komt een watersproeiende monnik ons tegemoet en loodst ons verder. In een grote ruimte in de belendende kloostervertrekken zitten drie monniken te ‘printen’. En snel joh! Let wel, met het handje he!? De eerste monnik heeft de roller met verf en haalt die over een bak met inkt, Monnik nummer twee legt steeds razendsnel een bladzijde op een blok met uitgesneden teksten, monnik nummer een haalt zijn verfroller erover en als hij daarmee klaar is, (duurt korter dan een seconde) haalt monnik nummer twee het vel weg en legt er weer razendsnel een nieuw vel op. Monnik nummer drie krijgt om de zoveel tijd (10-15 seconden) een stapeltje van monnik nummer twee en sorteert die uit tot hele boeken. Voor elke pagina een blok hout dus. Elk boek kan honderden pagina’s bevatten. Er moeten dus heel veel blokken hout zijn! Dat klopt, in de zalen en verdiepingen verderop zien we vele stellages met duizenden blokken hout. Telkens is een trio monikken bezig om boeken te maken, gewoon op de grond zittend en bij een kaal peertje. Hier moeten eigenlijk twee dingen gebeuren ;-). Een ergonomisch onderzoek uitvoeren en een Oce printer neer zetten ;-)). We slenteren weer verder en horen opeens een klagend gemiauw. Mimi (chinees voor Poes) loopt beneden in een drooggevallen betonnen rivierbedding (eerder een riool of afval verzamelbak?) en kan er niet meer uit, ze komt bij het omhoogspringen zeker een meter te kort! Als dierenvriend klim ik via een trapje naar beneden en omdat ze zich net verstopt had in een gat in de betonnen muur kan ik ze makkelijk in haar nekvel grijpen en op de kant zetten. Mouw van mijn vest over mijn hand als ze wil krabben, maar ze is gewoon doodsbang en kruipt alleen maar in elkaar en doet me niets. Zo, als dat niet goed voor mijn karma is ;-)). Eenmaal op de kant, schudt ze eens haar kop en lijf en lijkt opgelucht weg te wandelen!
Wel, dan hebben we ons genoeg vermaakt voor de middag en lopen we weer richting hotel. Beetje thee drinken, lezen en effe de ogen toe. We voelen ons hier wat sneller moe dan eerder , het blijkt dat we op 3000 meter hoogte zitten. We hadden gehoord dat het rond de 1600 meter was. Niet dus, en dus wel een merkbaar verschil.

Morgen vervoer regelen, dat wil zeggen bustickets kopen om terug te gaan naar Lanzhou de dag er op. En nog wat souvenirs kopen, en de laatste yuans op maken.

grt F&M