Labrang
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
15 Juni 2011 | China, Labrang
14 juni
Vandaag een uurtje of vier bussen, inchecken in fraai hotel, een siesta en westers eten met een bijzondere tafelgroet. Afsluiten met een wandeling en ik verkoop bijna mijn heuptas.
De nachtrein was ondanks de belofte van John dat het een heel koele trein was, toch behoorlijk heet en benauwd. Dekbed en shirt waren bij mij al snel uit. Onze medepassagier kwam rond elf uur terug van zijn maats en ging in zijn bed. Niet meer gehoord. Om ca 24 uur was er nog een stop en schoof er nog iemand in het laatste vierde bed. Ook niets van gehoord. Al met al weinig geslapen, ook omdat de trein veel stopte, optrok, we voelden veel irrittante vibraties en zware schokken. Om 6.30 uur werden we keurig wakker gemaakt en zetten we alles klaar. Snel even tanden gepoetst en een natte doek door het gezicht. Aankomst met trein om 7 uur. Richard sms’t, kan ons eerst niet vinden, hij staat ergens anders. Zodra hij ons gevonden heeft, gaan we met een taxi naar het busstation, drie kwartier verder in de drukke stad met veel file. Hij belt de busperronman en koopt met hem kaartjes voor Xiahe. We hebben nog tijd over en gaan tegenover het busstation noodlesoep eten. Dan terug naar de bussen, we moeten nog een uurtje wachten. Marianne regelt nog wat eten en staat te kletsen met een Schot, die is “in between jobs” en heeft drie maanden de tijd om zijn Zijderoute te doen. De busreis is verder prima, goede stoelen, ietsjes aan de smalle kant, beetje airco en gelukkig geen TV DVD aan boord met jengelende films. Ik zou bijna ook nog willen zeggen dat kinderen ook op reis mee mogen als ze net zo waren als het jongetje van vier achter ons. Die had een staanplaats, tussen de benen van opa, is daar geen moment weg geweest, heeft geen moment geblerd en stond zelfs te zingen ! Superkind hoor! ;-)).
Het landschap is na 11 uur treinen wel veranderd. Nu veel meer bergen, middelgebergte zeg maar. Vele dorpjes langs de weg die zich langs een vrijwel droge rivierbedding slingert. In de dorpen zien we de uiterlijke harmonie tussen moslims en boeddhisten. Moskee en tempel staan vrijwel altijd vlak bij elkaar en zelfs zagen we een boedhistische tempel met koran uiterlijkheden er boven (de halve sikkelmaan). Tegen enen zijn we in Xiahe. De bijrijder had van Richard als taak gekregen om ons naar het Tibetaans hotel te brengen. Met een duit yuans in zijn hand, houdt hij een taxi aan, ratelt het een en ander, wordt boos en ongeduldig en stuurt de chauffeur er uit, springt zelf achter het stuur en scheurt ons naar ons hotel even verderop (500 meter)! Daar regelt hij nog even dat we kamers krijgen, betaalt de receptie met de smak duiten (precies afgepast) en racet terug. Wij vergapen ons dan aan het tibetaans interieur van het hotel, de binnenplaats en onze kamer. Hier moet wel een plaatje van bij de log, anders weet je niet waar we t over hebben! De kamer lijkt wel nieuw. Een platte TV annex PC met internet, een tibetaans stijl bed, lijkt hard, heeft gelukkig een matrasje, een spiksplinternieuwe douche, wc en wasbak, helemaal goed! Goede switch van Richard. Tot....ik de PC voor de tweede keer aan doe en toetsenbord en muis de geest lijken te hebben geven. Dit wordt echter snel opgelost. Dan willen we toch wel graag douchen na 24 uur. Helaas, alleen warm water tussen 8 en 12 uur , balen ;-((. Dan maar even een siesta doen, beetje slaap inhalen want in de bus lukte het niet. Dan worden we wakker van de kou, tis hier toch anders dan gister in Yiaguyuam. Maar mijn thermometer zegt toch nog 22 graden! Blijkbaar zijn we aan die hitte gewend geraakt en hebben we bij 22 graden een vestje nodig! We gaan maar weer eens eten, deze keer een noodle soep;-) Om eerlijk te zeggen, ik begin nu toch wel weer uit te kijken naar iets westers eten, die slierten beginnen een beetje eentonig te worden. Maarja, de restaurantjes hebben vaak maar een soort eten, noodles in tig variaties en voordat we iets gevonden hebben dat westers eten serveert EN open is, ben je snel een half uurtje verder. Daar zijn we dan weer te lui voor en eten dan maar noodles, zo werkt dat bij ons! Over lui gesproken, binnen een kwartier hebben we zeker 7 bedelaars aan onze tafel gehad! In heel China deze reis nog geen een tegengekomen (nou vooruit, 1 of 2) en nu ineens 7! Het lijkt wel of ze het aan elkaar doorgaven per sms, he jongens, weer twee Grote Neuzen, geld ophalen! We hebben geleerd deze bedelaars te negeren, zeker als de lokale bevolking dat ook doet. En soms moet je een beetje grof doen, dan doe ik dan in het nederlands, “he joh ophoepelen’en trek even een bars gezicht, dat helpt hier wel. We slenteren wat verder langs/door de talloze winkeltjes. Beproef mijn afdingkunst her en der maar koop nog niets. Sterker nog, in een winkel met mooie wierook-potten trekt mijn heuprugzak de aandacht van een monnik en na kijken en voelen wil hij weten voor hoeveel ik m wil verkopen! Nou heb ik dat ding al vele jaren en ik moet m in ieder geval nog een paar dagen hebben, maar als hij vrijdag nog wil mag hij m hebben, ruilen voor een paar mooie potten is mijn idee!!
Dan een wandeling verder rondom het klooster, waarvoor we hier gekomen zijn. Bijzonderheden komen nog wel maar in ieder geval ziet het er fraai uit in de ondergaande zonlicht, schieten we leuke fotoos en hebben we weer een aardig contact. En oudere donkergetaande man van 60-70 jaar is met een mediterende rondgang bezig en zit op een muurtje even uit te rusten. Als hij ons ziet, klopt hij met zijn hand op de muur , zo van, kom er even bijzitten als je wil? Doen we! In mijn steenkolen chinees kletsen we wat, en met mijn A-viertjes vijzel ik zijn kennis wat op van mijn familie. Daarna moet hij verder en wij mogen meelopen, hij biddend en mompelend, geen touw aan vast te knopen.
Dan moet het maar eens gebeuren, we zien een restaurant met western food en op de kaart staan sandwiches, gebakken friet en zo. Bestellen aub! Sandwich is prima, friet natuurlijk ook. We sluiten af met wat fruit (jaja, we schillen;-)) en dan horen we ineens “Smakelijk eten!” Nederlanders, twee nog wel! Ze lopen net weg van hun tafel naar hun hotelkamer, die hadden ons natuurlijk horen praten. Zie dan maar eens een nederlander geen goeiedag te zeggen, zij hebben misschien dezelfde ervaring! We hebben ze verder niet gesproken, maar misschien komen we ze nog wel ergens tegen, wij zijn hier tenslotte nog drie volle dagen.
Op de hotelkamer dan toch een douche want er blijkt nu wel warm water. Tis wat lastig mengen, de ene stand levert koud water, de stand een millimeter verder geeft kokend water, maar het lukt. Fris, geschoren, gevoed en weer vol verlangen om weer eens gestrekt te gaan ;-).
Grt F&M
Vandaag een uurtje of vier bussen, inchecken in fraai hotel, een siesta en westers eten met een bijzondere tafelgroet. Afsluiten met een wandeling en ik verkoop bijna mijn heuptas.
De nachtrein was ondanks de belofte van John dat het een heel koele trein was, toch behoorlijk heet en benauwd. Dekbed en shirt waren bij mij al snel uit. Onze medepassagier kwam rond elf uur terug van zijn maats en ging in zijn bed. Niet meer gehoord. Om ca 24 uur was er nog een stop en schoof er nog iemand in het laatste vierde bed. Ook niets van gehoord. Al met al weinig geslapen, ook omdat de trein veel stopte, optrok, we voelden veel irrittante vibraties en zware schokken. Om 6.30 uur werden we keurig wakker gemaakt en zetten we alles klaar. Snel even tanden gepoetst en een natte doek door het gezicht. Aankomst met trein om 7 uur. Richard sms’t, kan ons eerst niet vinden, hij staat ergens anders. Zodra hij ons gevonden heeft, gaan we met een taxi naar het busstation, drie kwartier verder in de drukke stad met veel file. Hij belt de busperronman en koopt met hem kaartjes voor Xiahe. We hebben nog tijd over en gaan tegenover het busstation noodlesoep eten. Dan terug naar de bussen, we moeten nog een uurtje wachten. Marianne regelt nog wat eten en staat te kletsen met een Schot, die is “in between jobs” en heeft drie maanden de tijd om zijn Zijderoute te doen. De busreis is verder prima, goede stoelen, ietsjes aan de smalle kant, beetje airco en gelukkig geen TV DVD aan boord met jengelende films. Ik zou bijna ook nog willen zeggen dat kinderen ook op reis mee mogen als ze net zo waren als het jongetje van vier achter ons. Die had een staanplaats, tussen de benen van opa, is daar geen moment weg geweest, heeft geen moment geblerd en stond zelfs te zingen ! Superkind hoor! ;-)).
Het landschap is na 11 uur treinen wel veranderd. Nu veel meer bergen, middelgebergte zeg maar. Vele dorpjes langs de weg die zich langs een vrijwel droge rivierbedding slingert. In de dorpen zien we de uiterlijke harmonie tussen moslims en boeddhisten. Moskee en tempel staan vrijwel altijd vlak bij elkaar en zelfs zagen we een boedhistische tempel met koran uiterlijkheden er boven (de halve sikkelmaan). Tegen enen zijn we in Xiahe. De bijrijder had van Richard als taak gekregen om ons naar het Tibetaans hotel te brengen. Met een duit yuans in zijn hand, houdt hij een taxi aan, ratelt het een en ander, wordt boos en ongeduldig en stuurt de chauffeur er uit, springt zelf achter het stuur en scheurt ons naar ons hotel even verderop (500 meter)! Daar regelt hij nog even dat we kamers krijgen, betaalt de receptie met de smak duiten (precies afgepast) en racet terug. Wij vergapen ons dan aan het tibetaans interieur van het hotel, de binnenplaats en onze kamer. Hier moet wel een plaatje van bij de log, anders weet je niet waar we t over hebben! De kamer lijkt wel nieuw. Een platte TV annex PC met internet, een tibetaans stijl bed, lijkt hard, heeft gelukkig een matrasje, een spiksplinternieuwe douche, wc en wasbak, helemaal goed! Goede switch van Richard. Tot....ik de PC voor de tweede keer aan doe en toetsenbord en muis de geest lijken te hebben geven. Dit wordt echter snel opgelost. Dan willen we toch wel graag douchen na 24 uur. Helaas, alleen warm water tussen 8 en 12 uur , balen ;-((. Dan maar even een siesta doen, beetje slaap inhalen want in de bus lukte het niet. Dan worden we wakker van de kou, tis hier toch anders dan gister in Yiaguyuam. Maar mijn thermometer zegt toch nog 22 graden! Blijkbaar zijn we aan die hitte gewend geraakt en hebben we bij 22 graden een vestje nodig! We gaan maar weer eens eten, deze keer een noodle soep;-) Om eerlijk te zeggen, ik begin nu toch wel weer uit te kijken naar iets westers eten, die slierten beginnen een beetje eentonig te worden. Maarja, de restaurantjes hebben vaak maar een soort eten, noodles in tig variaties en voordat we iets gevonden hebben dat westers eten serveert EN open is, ben je snel een half uurtje verder. Daar zijn we dan weer te lui voor en eten dan maar noodles, zo werkt dat bij ons! Over lui gesproken, binnen een kwartier hebben we zeker 7 bedelaars aan onze tafel gehad! In heel China deze reis nog geen een tegengekomen (nou vooruit, 1 of 2) en nu ineens 7! Het lijkt wel of ze het aan elkaar doorgaven per sms, he jongens, weer twee Grote Neuzen, geld ophalen! We hebben geleerd deze bedelaars te negeren, zeker als de lokale bevolking dat ook doet. En soms moet je een beetje grof doen, dan doe ik dan in het nederlands, “he joh ophoepelen’en trek even een bars gezicht, dat helpt hier wel. We slenteren wat verder langs/door de talloze winkeltjes. Beproef mijn afdingkunst her en der maar koop nog niets. Sterker nog, in een winkel met mooie wierook-potten trekt mijn heuprugzak de aandacht van een monnik en na kijken en voelen wil hij weten voor hoeveel ik m wil verkopen! Nou heb ik dat ding al vele jaren en ik moet m in ieder geval nog een paar dagen hebben, maar als hij vrijdag nog wil mag hij m hebben, ruilen voor een paar mooie potten is mijn idee!!
Dan een wandeling verder rondom het klooster, waarvoor we hier gekomen zijn. Bijzonderheden komen nog wel maar in ieder geval ziet het er fraai uit in de ondergaande zonlicht, schieten we leuke fotoos en hebben we weer een aardig contact. En oudere donkergetaande man van 60-70 jaar is met een mediterende rondgang bezig en zit op een muurtje even uit te rusten. Als hij ons ziet, klopt hij met zijn hand op de muur , zo van, kom er even bijzitten als je wil? Doen we! In mijn steenkolen chinees kletsen we wat, en met mijn A-viertjes vijzel ik zijn kennis wat op van mijn familie. Daarna moet hij verder en wij mogen meelopen, hij biddend en mompelend, geen touw aan vast te knopen.
Dan moet het maar eens gebeuren, we zien een restaurant met western food en op de kaart staan sandwiches, gebakken friet en zo. Bestellen aub! Sandwich is prima, friet natuurlijk ook. We sluiten af met wat fruit (jaja, we schillen;-)) en dan horen we ineens “Smakelijk eten!” Nederlanders, twee nog wel! Ze lopen net weg van hun tafel naar hun hotelkamer, die hadden ons natuurlijk horen praten. Zie dan maar eens een nederlander geen goeiedag te zeggen, zij hebben misschien dezelfde ervaring! We hebben ze verder niet gesproken, maar misschien komen we ze nog wel ergens tegen, wij zijn hier tenslotte nog drie volle dagen.
Op de hotelkamer dan toch een douche want er blijkt nu wel warm water. Tis wat lastig mengen, de ene stand levert koud water, de stand een millimeter verder geeft kokend water, maar het lukt. Fris, geschoren, gevoed en weer vol verlangen om weer eens gestrekt te gaan ;-).
Grt F&M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
